Και θα δεις που σύντομα θα περάσει.
Είναι αρρωστημένο αλλά δεν μπορώ να το παλέψω, είπες.
Ξέρω ότι δε μου αξίζει αλλά δεν ξέρω γιατί επιμένω, παραδέχτηκες.
Είμαι δυστυχισμένη και θέλω όλο αυτό να τελειώνει, ψιθύρισες.
Και πάγωσε ο χρόνος.
Γιατί τόση δυστυχία κοριτσάκι μου;
Πού είναι η δύναμή σου, μου λες;
Εσύ έχεις περάσει από φωτιά και σίδερο. Έχεις παλέψει αρρώστιες, απώλειες, ατυχίες, φτώχειες.
Έχεις πέσει με τα μούτρα κι έχεις σταθεί ξανά στα πόδια σου.
Τι έγινε τώρα;
Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να παλέψεις;
Τούτος ο άνδρας δεν είναι για σένα. Μην αφιονίζεσαι για το αν είναι καλό παιδί. Μπορεί και να είνα.
Για σένα όμως, το έχει αποδείξει ότι δεν κάνει. Δε φτιάχτηκε για σένα η στόφα του, δεν μπορεί να σου δώσει αυτά που χρειάζεσαι. Δεν έχει όσα αξίζεις. Κρίμα δε λέω, αλλά δεν τα έχει.
Και το ξέρεις. Βαθιά μέσα σου την ξέρεις την αλήθεια. Και την παραδέχεσαι κιόλας τις στιγμές της μεγάλης σου μαυρίλας.
Αφού όλα τα ξέρεις, τι κάνεις;
Τι περιμένεις; Για τι ελπίζεις;
Ότι θα ξημερώσει μια μέρα που θα είναι δικός σου; Κι αν ναι για πόσο; Μέχρι να καλύψει τις ανάγκες του εγωισμού του, να σιγουρέψει την καβάτζα του, να περάσει την κρίση ταυτότητάς του. Και μετά; Θα φύγει πάλι όπως για τόσο καιρό έρχεται και φεύγει. Επισκέπτης στη ζωή σου. Μια σκιά που μαυρίζει τις μέρες σου κι όμως εσύ την υποδέχεσαι για ήλιο. Μα δεν είναι.
Είσαι δυστυχισμένη λες και θυμώνω.
Γιατί έχεις τα πάντα, δε σου λείπει τίποτα. Κι αυτή η δυστυχία που περιγράφεις, στέκει πάνω σου καταχρηστικά. Δώσε την πίσω.
Διεκδίκησε τις στιγμές που σου ανήκουν. Χωρίς αυτόν. Με κάποιον που θα είναι όπως τον θες, όπως σου αξίζει. Τέλειος; Μπορεί και όχι.
Αλλά δικός σου. Με αγάπη κι έννοια με σένα. Με χρόνο, με στιγμές που θα σου ανήκουν.
Αντί να ζεις τη ζωή σου έμεινες να παρατηρείς των άλλων. Και να απορείς γιατί όχι κι εσύ.
Θα σου πω εγώ.
Γιατί δεν τολμάς.
Δεν τολμάς να ρίξεις γροθιά στο μαχαίρι και να τα βάλεις με τον εαυτό σου. Εκείνος δεν υπάρχει στο κάδρο σου. Ποτέ δεν υπήρχε άλλωστε. Πάντα απών. Πάντα από μακριά.
Δεν έχεις λοιπόν να παλέψεις αυτόν αλλά εσένα την ίδια. Εσένα που έκανες μύθο ένα παραμύθι. Εσένα που ονομάτισες πρίγκιπα το βάτραχο. Τον φίλησες με πάθος άπειρες φορές. Κι όμως, καμία μεταμόρφωση δεν έγινε. Γιατί απλούστατα αυτός ήταν από πάντα του. Άλλος από αυτόν που πίστευες. Ήταν απλά αυτός που έβλεπες, αυτός που δε σου κρύφτηκε ποτέ.
Η ευτυχία είναι μέσα σου. Και πρέπει να παλέψεις για να τη βρεις.
Πάλεψε, σε παρακαλώ.
Τελείωνε με ότι σε κρατά πίσω. Κόψε τα σκοινιά σου και ξέχνα τον. Θα πονέσεις, το ξέρω. Αλλά θα έρθει η στιγμή που ο πόνος θα τελειώσει. Και θα είναι τότε τόσο έντονο το αίσθημα της λύτρωσης που κι εσύ ακόμη θα απορήσεις πώς άντεχες να ζεις χωρίς αυτό.
Πώς άντεχες να ζεις με αυτόν.
Πάρε το απόφαση και προχώρα. Σε κάθε δάγκωμα του πόνου, σφίξε τα χείλη και λέγε δυνατά σα φυλαχτό, σαν ξόρκι αν θες:
“Καλύτερα ένα τέλος με πόνο παρά ένας πόνος δίχως τέλος”.
Και θα δεις που σύντομα θα περάσει.
Ξέρω ότι δε μου αξίζει αλλά δεν ξέρω γιατί επιμένω, παραδέχτηκες.
Είμαι δυστυχισμένη και θέλω όλο αυτό να τελειώνει, ψιθύρισες.
Και πάγωσε ο χρόνος.
Γιατί τόση δυστυχία κοριτσάκι μου;
Πού είναι η δύναμή σου, μου λες;
Εσύ έχεις περάσει από φωτιά και σίδερο. Έχεις παλέψει αρρώστιες, απώλειες, ατυχίες, φτώχειες.
Έχεις πέσει με τα μούτρα κι έχεις σταθεί ξανά στα πόδια σου.
Τι έγινε τώρα;
Τι είναι αυτό που δεν μπορείς να παλέψεις;
Τούτος ο άνδρας δεν είναι για σένα. Μην αφιονίζεσαι για το αν είναι καλό παιδί. Μπορεί και να είνα.
Για σένα όμως, το έχει αποδείξει ότι δεν κάνει. Δε φτιάχτηκε για σένα η στόφα του, δεν μπορεί να σου δώσει αυτά που χρειάζεσαι. Δεν έχει όσα αξίζεις. Κρίμα δε λέω, αλλά δεν τα έχει.
Και το ξέρεις. Βαθιά μέσα σου την ξέρεις την αλήθεια. Και την παραδέχεσαι κιόλας τις στιγμές της μεγάλης σου μαυρίλας.
Αφού όλα τα ξέρεις, τι κάνεις;
Τι περιμένεις; Για τι ελπίζεις;
Ότι θα ξημερώσει μια μέρα που θα είναι δικός σου; Κι αν ναι για πόσο; Μέχρι να καλύψει τις ανάγκες του εγωισμού του, να σιγουρέψει την καβάτζα του, να περάσει την κρίση ταυτότητάς του. Και μετά; Θα φύγει πάλι όπως για τόσο καιρό έρχεται και φεύγει. Επισκέπτης στη ζωή σου. Μια σκιά που μαυρίζει τις μέρες σου κι όμως εσύ την υποδέχεσαι για ήλιο. Μα δεν είναι.
Είσαι δυστυχισμένη λες και θυμώνω.
Γιατί έχεις τα πάντα, δε σου λείπει τίποτα. Κι αυτή η δυστυχία που περιγράφεις, στέκει πάνω σου καταχρηστικά. Δώσε την πίσω.
Διεκδίκησε τις στιγμές που σου ανήκουν. Χωρίς αυτόν. Με κάποιον που θα είναι όπως τον θες, όπως σου αξίζει. Τέλειος; Μπορεί και όχι.
Αλλά δικός σου. Με αγάπη κι έννοια με σένα. Με χρόνο, με στιγμές που θα σου ανήκουν.
Αντί να ζεις τη ζωή σου έμεινες να παρατηρείς των άλλων. Και να απορείς γιατί όχι κι εσύ.
Θα σου πω εγώ.
Γιατί δεν τολμάς.
Δεν τολμάς να ρίξεις γροθιά στο μαχαίρι και να τα βάλεις με τον εαυτό σου. Εκείνος δεν υπάρχει στο κάδρο σου. Ποτέ δεν υπήρχε άλλωστε. Πάντα απών. Πάντα από μακριά.
Δεν έχεις λοιπόν να παλέψεις αυτόν αλλά εσένα την ίδια. Εσένα που έκανες μύθο ένα παραμύθι. Εσένα που ονομάτισες πρίγκιπα το βάτραχο. Τον φίλησες με πάθος άπειρες φορές. Κι όμως, καμία μεταμόρφωση δεν έγινε. Γιατί απλούστατα αυτός ήταν από πάντα του. Άλλος από αυτόν που πίστευες. Ήταν απλά αυτός που έβλεπες, αυτός που δε σου κρύφτηκε ποτέ.
Η ευτυχία είναι μέσα σου. Και πρέπει να παλέψεις για να τη βρεις.
Πάλεψε, σε παρακαλώ.
Τελείωνε με ότι σε κρατά πίσω. Κόψε τα σκοινιά σου και ξέχνα τον. Θα πονέσεις, το ξέρω. Αλλά θα έρθει η στιγμή που ο πόνος θα τελειώσει. Και θα είναι τότε τόσο έντονο το αίσθημα της λύτρωσης που κι εσύ ακόμη θα απορήσεις πώς άντεχες να ζεις χωρίς αυτό.
Πώς άντεχες να ζεις με αυτόν.
Πάρε το απόφαση και προχώρα. Σε κάθε δάγκωμα του πόνου, σφίξε τα χείλη και λέγε δυνατά σα φυλαχτό, σαν ξόρκι αν θες:
“Καλύτερα ένα τέλος με πόνο παρά ένας πόνος δίχως τέλος”.
Και θα δεις που σύντομα θα περάσει.
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.