ένα σήμερα διαρκείας...
Σήμερα τον καφέ μου αποφάσισα να τον πιω γλυκό.
Πολύ γλυκό.
Σήμερα το πρωί, αποφάσισα ζωή.
Πολλή ζωή.
Τόση, ώστε να μην αποφασίζω τίποτα, αλλά να αποφασίζω στη στιγμή.
Τόση, ώστε να μην αποφασίζω τίποτα, πριν το κάνω λάθος.
Αγαπώ τον αυθορμητισμό, γι΄αυτό και θέλω να μου φταίει.
Κάθε τι που αγαπώ, θέλω να μου φταίει, για να με βγάζω φταίχτη.
Σήμερα αποφάσισα την αυγή.
Την αποφάσισα σε άλλη ώρα – λίγο αργότερά της.
Ήθελα να παρατείνω λίγο τη νυχτερινή μου μοναξιά.
Αυτό δε θυμάμαι πότε το αποφάσισα.
Αναρωτιόμουν τι μέρα είναι και κοίταξα ρολόι.
Είχαν περάσει 10 χρόνια.
Σήμερα αποφάσισα χρόνο.
Πολύ χρόνο.
Πολύ γλυκό.
Σήμερα το πρωί, αποφάσισα ζωή.
Πολλή ζωή.
Τόση, ώστε να μην αποφασίζω τίποτα, αλλά να αποφασίζω στη στιγμή.
Τόση, ώστε να μην αποφασίζω τίποτα, πριν το κάνω λάθος.
Αγαπώ τον αυθορμητισμό, γι΄αυτό και θέλω να μου φταίει.
Κάθε τι που αγαπώ, θέλω να μου φταίει, για να με βγάζω φταίχτη.
Σήμερα αποφάσισα την αυγή.
Την αποφάσισα σε άλλη ώρα – λίγο αργότερά της.
Ήθελα να παρατείνω λίγο τη νυχτερινή μου μοναξιά.
Αυτό δε θυμάμαι πότε το αποφάσισα.
Αναρωτιόμουν τι μέρα είναι και κοίταξα ρολόι.
Είχαν περάσει 10 χρόνια.
Σήμερα αποφάσισα χρόνο.
Πολύ χρόνο.
Βαλάντης Γαούτσης
mikreskathimerinesstories
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.