Έχει δει κανείς κάπου την αγάπη;
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη
θα ήθελα να σε παρακαλέσω, φέτος κατ’ εξαίρεση να κάνεις μια live εμφάνιση, γιατί διακυβεύεται η αξιοπιστία μου στα μάτια του μικρού που δέχεται πιέσεις από το μεγάλο, σχετικά με την πραγματική ή όχι, ύπαρξή σου.
Θα προτιμούσα αυτή η live εμφάνιση να μη γίνει στο "Αθηνών Αρένα" ή στο "Caramella, αλλά στην καμινάδα μας, την οποία μου ζητήθηκε να καθαρίσω επισταμένα για να μη γίνει χάλια το ερυθρόλευκο σύνολό σου.
Παλεύω να κάνω ένα καλό promotion της δράσης και της προσωπικότητάς σου, απλά γιατί πιστεύω ότι η ελπίδα ύπαρξης εξωραϊσμένων προσώπων ή πραγμάτων, είναι πραγματικά μέρος της ανάπτυξης όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των ενηλίκων.
Αυτό που πραγματικά με σώζει από μια επίσκεψη στο σπίτι σου, στο γραφικό Ροβανιέμι για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη σου, είναι το ισχυρό μου επιχείρημα για το κόστος των μεταφορικών και η απογοήτευση που θα νιώσεις όταν έρθεις και βρεθείς να τραγουδάς το …Empty rooms.
Το πιο δυνατό μου χαρτί όμως είναι η παρακώλυση της προετοιμασίας εκατομμυρίων δώρων για τα παιδιά ανά τον κόσμο.
Έπεσε βέβαια στο τραπέζι η πρόταση εμείς να είμαστε με την κυρία σου, αλλά ευτυχώς το έσωσα στο ενενήντα, αναφέροντας την εμπλοκή της στο τμήμα συσκευασίας και στην προετοιμασία γευστικών σνακ για τα κατάκοπα ξωτικά.
Στην ερώτηση αν υπάρχεις ένιωσα μια μικρή αμηχανία, όμοια με αυτή που νιώθεις όταν βγαίνεις από τη θάλασσα και αντιλαμβάνεσαι ότι το μαγιό σου αποτελεί μέρος του βυθού, αλλά πάντα μια δύσκολη ερώτηση σώζεται με μια άλλη ερώτηση.
«Εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει;».
Οι διασταλμένες κόρες και το πλατύ χαμόγελο σε σετ με την απάντηση «βεβαίως», με έσωσε από μια ολοσχερή καταβαράθρωση της αξιοπιστίας μου.
Ο διάλογος είχε όμως και εξωκυβερνητικούς που παρενέβαιναν διαμαρτυρόμενοι, γιατί δεν αποκαλύπτω την αλήθεια.
Η αλήθεια για μένα κρύβεται στο τι πιστεύει ή θέλει να πιστεύει ο καθένας.
Αν πιστεύεις ότι υπάρχει, τότε ναι, για σένα υπάρχει. Και για να είμαι ειλικρινής, πάντα πίστευα ότι υπάρχεις.
Η υλική παρουσία κάποιου δεν είναι το μόνο που επιβεβαιώνει την ύπαρξή του.
Έχει δει κανείς κάπου την αγάπη; (που την ψάχνω γιατί της έχω δανείσει κάτι γόβες).
Έχει συναντήσει κανείς την ελευθερία, την ελπίδα;
Έτυχε να πετύχετε κάποιο guest της Πίστης σε πρωινή εκπομπή;
Οι ιδέες δεν χωράνε ούτε σε τηλεοπτικά πλατό, ούτε σε πίστες, ούτε σε λαγκαδορεματιές.
Είναι παντού και πουθενά, που λέει και το άσμα.
Τις νιώθεις τις διαισθάνεσαι τις στερείσαι ή τις απολαμβάνεις, αλλά δεν τις πιάνεις.
Το μόνο απτό, είναι ο απόηχος της αύρας και των συνεπειών τους.
Αυτό πιστεύω κι εγώ για σένα ζουμπουρλούδικο αγόρι.
Είσαι μια ιδέα εισαγόμενη, αλλά ωραία.
Η ιδέα τού δίνω, τού μοιράζομαι, τού προσφέρω τού, χαρίζομαι, τού φροντίζω.
Δεν πα να με λένε ρομαντική, ιδεαλίστρια, ονειροπόλα ή ufo -οι πιο ρεαλιστές- εγώ δεν θα πάψω να πιστεύω σε αυτή την ιδέα.
Και για όσους κόπτονται για την αφέλειά μου (ή τη φράντζα μου) επειδή πιστεύω σε κάτι που υποτίθεται ότι εμφανίζεται μόνο μια φορά το χρόνο, να τους θυμίσω ότι η υποτιθέμενη πολιτική τους συνείδηση κάνει αρπαχτές μια φορά στα τέσσερα χρόνια, με επιπτώσεις για άλλα τέσσερα.
Α! και άμα δει κανείς τη δημοκρατία να μου τη φιλήσει, γιατί έχουμε χαθεί τα τελευταία χρόνια!
ΥΓ.
Όταν έρθεις μην παρκάρεις τους ταράνδους στον κήπο, γιατί πέρυσι μου κατακοπρίσανε το σύμπαν.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.