Όμως σου ‘μεινε το καλύτερο...
Κολώνα του σπιτιού! Σε φώναζε η μαμά.
Και ‘συ,πίνοντας τον καφέ σου στο τραπεζάκι της κουζίνας, την άκουγες με ικανοποίηση.
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, μου ‘λεγες παραμύθια ..
Αλήθεια.. που τους έβρισκες τόσους βασιλιάδες;
Και με το τέλος, μου φώναζες... «Πρίγκιπά μου!» και μ’ έστελνες να κοιμηθώ.
Θυμάμαι όλες σου τις μεταμορφώσεις, απ’ του χρόνου την σμίλη.
Νεαρός, με σγουρά μαλλιά, με το γαρύφαλλο στο πέτο και το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο.
Μετά, τριανταπεντάρης, σαρανταπεντάρης…
Και τώρα… μια τεράστια φαλάκρα,
Και λίγο γκρίζο στους κροτάφους.
Όμως σου ‘μεινε το καλύτερο.
Το χαμόγελό σου.
Και ‘συ,πίνοντας τον καφέ σου στο τραπεζάκι της κουζίνας, την άκουγες με ικανοποίηση.
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, μου ‘λεγες παραμύθια ..
Αλήθεια.. που τους έβρισκες τόσους βασιλιάδες;
Και με το τέλος, μου φώναζες... «Πρίγκιπά μου!» και μ’ έστελνες να κοιμηθώ.
Θυμάμαι όλες σου τις μεταμορφώσεις, απ’ του χρόνου την σμίλη.
Νεαρός, με σγουρά μαλλιά, με το γαρύφαλλο στο πέτο και το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο.
Μετά, τριανταπεντάρης, σαρανταπεντάρης…
Και τώρα… μια τεράστια φαλάκρα,
Και λίγο γκρίζο στους κροτάφους.
Όμως σου ‘μεινε το καλύτερο.
Το χαμόγελό σου.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.