Οι μουσικές που παίζουν πρωί-βράδυ, καθημερινές και Σαββατοκύριακα
Οι πάγκοι με τις φράουλες την άνοιξη. Οι καρύδες με τα μικρά τους σιντριβανάκια τα καλοκαίρια. Οι μουσικές που παίζουν πρωί-βράδυ, καθημερινές και Σαββατοκύριακα, από ινδιάνικα φλάουτα, αφρικάνικα τουμπερλέκια, και φορητά κασετόφωνα.
Οι τουρίστες, το τζαμί, η βιβλιοθήκη του Αδριανού, τα ραντεβού έξω από το μετρό, τα πιτσιρίκια που κυνηγάνε πολύχρωμα μπαλόνια.
Ο Ηριδανός, που κυλά μερικά μέτρα κάτω από το πλακόστρωτο της πλατείας, και μοιάζει με μικρό θαύμα κάθε φορά που σκύβεις πάνω από τα ψηλά κάγκελα για να τον κοιτάξεις. Η ωραιότερη πλατεία της Αθήνας –μακράν.
Το Μοναστηράκι είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα –ακριβώς όπως και η Αθήνα. Γι’ αυτό αποτελεί την τέλεια μικρογραφία της, και το σημείο όπου χτυπά η καρδιά της.
Πολύ πιο γήινο και καθημερινό από την Πλάκα δίπλα του, αλλά και πολύ ομορφότερο από το εμπορικό τρίγωνο (τα δρομάκια γύρω από την Ερμού) λίγο παραπάνω, που εξελίσσεται σε πιάτσα τους τελευταίους μήνες, το Μοναστηράκι θα είναι πάντα το σημείο αναφοράς και η ιδανικότερη αφετηρία για τις αθηναϊκές βόλτες μας.
Βολτάροντας σε μικρά δρομάκια και πλακόστρωτες πλατείες
Η Πανδρόσσου με τους ηλιοκαμένους τουρίστες της και τα μαγαζάκια που πουλούν σουβενίρ και σπαρτιάτικες περικεφαλαίες. Η Ηφαίστου με τα t-shirt, τα χρωματιστά All Star και τις πολύχρωμες χάντρες για DIY κοσμήματα. Η Μητροπόλεως, με τα πάντα γεμάτα κόσμο τραπεζάκια των κρεατοφαγικών θρύλων (βλέπε Μπαϊρακτάρης, Σάββας, Θανάσης) που την πλαισιώνουν και στις δύο πλευρές της.
Το δρομάκι που ελάχιστοι γνωρίζουν ότι λέγεται Άρεως, αλλά πλήθη κόσμου ανηφορίζουν καθημερινά, περνώντας ανάμεσα στη βιβλιοθήκη του Αδριανού και τους πάγκους των μικροπωλητών, για να συνεχίσουν προς την Πλάκα ή το Θησείο. Τα μικρά, σκιερά δρομάκια που τέμνουν κάθετα την Ηφαίστου καθώς αυτή κατηφορίζει προς την πλατεία Αβησσυνίας. Καθένα τους κρύβει και μια μικρή έκπληξη πίσω από το χαμηλό προφίλ του: Μια από τις ωραιότερες αυλές της πόλης πίσω από δυο παλιές ξύλινες πόρτες, στη Νορμανού, μερικά χρωματιστά τραπεζάκια φορτωμένα ουζοποικιλίες κάτω από τις φυλλωσιές στη Νίσου.
Οι πλατείες είχαν τις δικές τους ιστορίες
Πόσα, όμως, ξέρετε για τις δύο πλατείες του Μοναστηρακίου; Ναι, σύμφωνοι, εκείνη με το χρωματιστό πλακόστρωτο είναι αυτή στην οποία δίνονται τα ραντεβού-έξω-από-το-μετρό, και η άλλη, η μικρότερη, είναι αυτή που φιλοξενεί το παζάρι με τις αντίκες τις Κυριακές. Γιατί, όμως, αυτή την ονομάσαμε Πλατεία Αβησσυνίας; Τι ακριβώς σημαίνει «Γιουσουρούμ» και γιατί έχει επικρατήσει να λέμε έτσι τα δρομάκια ανάμεσα στις δύο πλατείες; Έχει όνομα το τζαμί έξω από το μετρό; Και, βασικά, από πού μας προέκυψε το όνομα Μοναστηράκι; Ορίστε τέσσερις μικρές ιστορίες, μοιρασμένες σε δύο πλατείες:
Η Πλατεία Αβησσυνίας: Το αλλοτινό όνομα της χώρας που σήμερα λέμε Αιθιοπία δόθηκε στην «κάτω» πλατεία του Μοναστηρακίου κατά μία εκδοχή από τους Αιθίοπες που κατοικούσαν γύρω της, και κατά μία άλλη –ρομαντικότερη– από το γεγονός ότι εκεί μοιράστηκε το 1922 η ανθρωπιστική βοήθεια που στάλθηκε από τα αφρικανικά παράλια για τους πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής.
Το Γιουσουρούμ: Ο Νώε Γιεσουρούμ ήταν ένας Εβραίος που ήρθε από την Σμύρνη, μαζί με την οικογένειά του, το 1863. Παλαιοπώλης κοσμαγάπητος στους Αθηναίους του 19ου αιώνα, εγκαταστάθηκε στην περιοχή όπου ζούσαν και άλλες εβραϊκές οικογένειες, και χάρισε τελικά το όνομά του στο παζάρι του Μοναστηρακίου. Κάποιος από την οικογένειά του αναφέρεται και στα πρακτικά του σωματείου παλαιοπωλών, που ιδρύθηκε το 1922, ως πρώτος πρόεδρός του.
Το τζαμί του Τσισδαράκη: Το Τζαμί έξω από τον σταθμό του μετρό που σήμερα φιλοξενεί το παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης κτίστηκε το 1759 από τον μπέη της Αθήνας ο οποίος του «κληρονόμησε» και το όνομά του. Κάποιες από τις κολώνες που το στηρίζουν προέρχονται από το Ναό του Ολυμπίου Διός, πράγμα που εξόργισε τον Σουλτάνο, ο οποίος καθαίρεσε τον Τσιδαράκη από το αξίωμά του. Ο μιναρές του τζαμιού κατεδαφίστηκε όταν ξέσπασε η Επανάσταση του ’21, και το τζαμί εν συνεχεία άλλαξε πολλές χρήσεις: φυλακή, στρατώνας και μουσείο μεταξύ άλλων.
Το Μοναστηράκι: Είναι το μικρό εκκλησάκι στην άκρη της πλατείας, δίπλα από την Ερμού. Λέγεται Παναγία Παντάνασσα, χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και ήταν αρχικά καθολική εκκλησία και εν συνεχεία γυναικείο μοναστήρι, τα κελιά του οποίου απλώνονταν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία. Είναι αυτό που έδωσε το όνομά του στην περιοχή, παρ’ όλο που αρχικά, πριν το 1821, δεν ήταν «μοναστηράκι» αλλά «Μεγάλο Μοναστήρι».
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.