Όταν η πολιτική φθορά, καταντάει θόρυβος στα αυτιά…
Γράφει ο Βαγγέλης Θεοδώρου
Τέσσερα χρόνια μετά, βγήκαμε λοιπόν ξανά στις περίφημες αγορές… Και μπράβο μας! Από την μικροπολιτική μιζέρια και την γκρίνια, πότε θα βγούμε άραγε;
Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί πως η έξοδος στις αγορές είναι επιτυχία. Ίσως δεν μας κάνει πλουσιότερους εν μία νυκτί, δεν μειώνει τους φόρους μας, δεν γεμίζει το τραπέζι μας και δεν μας βρίσκει θέσεις εργασίας, ωστόσο, μακροοικονομικά θα μας ανακουφίσει.
Κι ενώ κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε έστω αυτή τη στιγμή να υπάρξει έστω ένα minimum πολιτικής συνεννόησης, με «φόντο» τις κάλπες ακούμε ξανά και ξανά την ίδια γκρίνια, την ίδια κριτική, που, πλέον, δεν έχει τίποτα να πει.
Το 2014, δεν είναι 2010, δεν είναι 2012: αφού φτάσαμε στον γκρεμό και δεν πέσαμε, καλό θα ήταν, έστω για μία φορά βρε αδερφέ, να εμφανιστούμε όλοι μαζί, σαν μία χώρα δυνατή, όπου δεν τραβάει ο καθένας το δικό του (μικροκομματικό) σκοινί.
Μετά την οικονομική και πολιτική φθορά, μήπως οι πολιτικοί θα πρέπει να έχουν τα αυτιά περισσότερο ανοικτά τα απ’ ότι τα στόματα; Στην τελική ευθεία για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή, δεν χωρούν, ούτε η στείρα αντιπαράθεση, ούτε η τρομοκρατία, ούτε οι απειλές από νεοναζί.
Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να βγει από την κρίση. Και θα βγει!
Υ.Γ.: μήπως αντί για διαδηλώσεις για την οικονομία και την Άνγκελα Μέρκελ, οι διοργανωτές τους να μας καλούσαν σε μία ενάντια στον νεοναζισμό και την τρομοκρατία; Γιατί κάποτε θα πρέπει να δείξουμε ότι σε κάποια θέματα είμαστε ενωμένη κοινωνία…
Τέσσερα χρόνια μετά, βγήκαμε λοιπόν ξανά στις περίφημες αγορές… Και μπράβο μας! Από την μικροπολιτική μιζέρια και την γκρίνια, πότε θα βγούμε άραγε;
Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί πως η έξοδος στις αγορές είναι επιτυχία. Ίσως δεν μας κάνει πλουσιότερους εν μία νυκτί, δεν μειώνει τους φόρους μας, δεν γεμίζει το τραπέζι μας και δεν μας βρίσκει θέσεις εργασίας, ωστόσο, μακροοικονομικά θα μας ανακουφίσει.
Κι ενώ κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε έστω αυτή τη στιγμή να υπάρξει έστω ένα minimum πολιτικής συνεννόησης, με «φόντο» τις κάλπες ακούμε ξανά και ξανά την ίδια γκρίνια, την ίδια κριτική, που, πλέον, δεν έχει τίποτα να πει.
Το 2014, δεν είναι 2010, δεν είναι 2012: αφού φτάσαμε στον γκρεμό και δεν πέσαμε, καλό θα ήταν, έστω για μία φορά βρε αδερφέ, να εμφανιστούμε όλοι μαζί, σαν μία χώρα δυνατή, όπου δεν τραβάει ο καθένας το δικό του (μικροκομματικό) σκοινί.
Μετά την οικονομική και πολιτική φθορά, μήπως οι πολιτικοί θα πρέπει να έχουν τα αυτιά περισσότερο ανοικτά τα απ’ ότι τα στόματα; Στην τελική ευθεία για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή, δεν χωρούν, ούτε η στείρα αντιπαράθεση, ούτε η τρομοκρατία, ούτε οι απειλές από νεοναζί.
Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να βγει από την κρίση. Και θα βγει!
Υ.Γ.: μήπως αντί για διαδηλώσεις για την οικονομία και την Άνγκελα Μέρκελ, οι διοργανωτές τους να μας καλούσαν σε μία ενάντια στον νεοναζισμό και την τρομοκρατία; Γιατί κάποτε θα πρέπει να δείξουμε ότι σε κάποια θέματα είμαστε ενωμένη κοινωνία…
star
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.