Μεταξύ συνομωσίας και ασυναρτησίας οι αναλύσεις
Του Αλέξη Διακόπουλου
Μία μόνο βεβαιότητα υπάρχει σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Βενεζουέλα: ότι επικρατεί πλήρης σύγχυση για το τι πραγματικά συμβαίνει, από ποιους, ποιοι έχουν δίκιο και ποιοι άδικο.
Στην περίπτωση της όχι μακρινής Ουκρανίας το «μπέρδεμα» γίνεται μεγαλύτερο από το γεγονός ότι δεν κολλάει σε πολλά από τα στερεότυπα του παρελθόντος και τους «κακούς συνωμότες» που απεργάζονται σενάρια υπέρ της «νέας τάξης πραγμάτων» και άλλα παρόμοια. Ούτε στη θεωρία του «τόξου της Ορθοδοξίας» που βρίσκεται αντιμέτωπο με άλλα «τόξα» κολλάει η περίπτωση, καθώς Ρώσοι και ρωσόφιλοι ορθόδοξοι τάσσονται κατά Ουκρανών επίσης ορθόδοξων αλλά και δυτικόφιλων παράλληλα. Οι οποίοι παρεμπιπτόντως Ουκρανοί Ορθόδοξοι δεν θέλουν να ανήκουν στο Πατριαρχείο της Μόσχας αλλά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με το πρώτο να απειλεί θεούς και δαίμονες αν γίνει κάτι τέτοιο.
Τα πράγματα δεν είναι απλά, ακόμη κι όταν τα δούμε από την αντίστροφη άποψη. Γιατί πώς να εξηγήσει ότι στο κόντρα στο θεωρούμενο από πολλούς στη Δύση αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν βρίσκονται Ουκρανοί… νεοναζί; Και πώς να εξηγήσεις ότι η νέα κυβέρνηση φλερτάρει με εθνικιστικές πρακτικές του τύπου να απαγορευθεί η χρήση άλλων γλωσσών;
Το μπέρδεμα αποκαλύπτεται και από μία δήλωση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου, που ήταν «όλα τα λεφτά». «Το 4ο Γερμανικό Ράιχ, 69 χρόνια μετά τη συνθήκη της Γιάλτας και την καταγραφή της ήττας του ναζισμού, με την συνδρομή των νεοναζιστών της Ουκρανίας και των εξαγορασμένων και εκβιαζόμενων πολιτικών από γερμανικές εταιρείες (Siemens, HDW) της Ε.Ε. πάει να πάρει εκδίκηση για την έκβαση του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου» δήλωσε ο πρόεδρος και άφησε πολλούς «ξερούς» από το «μάθημα ιστορίας». Να φαντασθούμε ότι ήταν θαυμαστής του… Στάλιν πάντως όταν ανήκε επί τόσα χρόνια στη ΝΔ μας είναι λίγο δύσκολο.
Ακόμη ίσως πιο μεγάλο είναι το μπέρδεμα με τη Βενεζουέλα, η οποία είναι αλήθεια ότι παραείναι εξωτική για τα μέτρα μας. Σε αυτή τη χώρα λοιπόν, η οποία υποτίθεται ότι κάποτε θα μας έστελνε φτηνό πετρέλαιο για τα ΚΑΠΗ και τα σχολεία, που ποτέ δεν έστειλε, οι «κακοί» της κυβέρνησης σκοτώνουν τους «καλούς» διαδηλωτές, μόνο που και εδώ τα στερεότυπα μπερδεύονται». Γιατί «καλοί» είναι όσοι υποστηρίζουν μία κυβέρνηση της «ριζοσπαστικής Αριστεράς», οι οποίοι έχουν υπό τον έλεγχό τους μία «καλή» αστυνομία που σκοτώνει «κακούς» δεξιούς και άλλους «αντεπαναστάτες».
Συμπέρασμα: καλύτερα να ασχολούμαστε με τη Ραχήλ και τη Ζωή παρά να προσπαθούμε να ερμηνεύουμε απλοϊκά τις πολύπλοκες εξισώσεις με τα μέτρα του λαϊκισμού και της «Ψωρωκώσταινας». Γιατί τότε οι αναλύσεις των περιστασιακών «διεθνολόγων» της μπλογκόσφαιρας και των social media, που δύο εβδομάδες ακόμη πριν ήταν «σεισμολόγοι» λόγω Κεφαλονιάς, είναι για γέλια και για κλάματα…
star
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.