Γοργόνες... χωρίς μάγκες

Γοργόνες: όμορφες καλλονές στη θάλασσα που κάνανε πολλά κόλπα για να προσελκύσουν θύματα...

Απέραντο γαλάζιο, και το καράβι μας πλέει στα ανοιχτά. Ξαφνικά βλέπουμε μέσα στη θάλασσα κάποια παιχνιδιάρικα πλάσματα. Κοιτάμε καλύτερα και δεν πιστεύουμε στα μάτια μας!

Μία πανέμορφη γυναίκα με μακριά μαλλιά μας χαμογελάει μέσα από το νερό! Παρατηρούμε καλύτερα και διακρίνουμε καθαρά πως αντί για πόδια, από τη μέση και κάτω είναι... ψάρι!!

Κάτι τέτοιες εικόνες φαντάζονταν οι ναυτικοί στα ατέλειωτα ταξίδια τους με τις σκούνες! Εμ, τόσους μήνες στη θάλασσα... χωρίς καθόλου γυναίκες... δεν θέλει και πολύ για να οργιάσει η φαντασία!!

Πότε όμως πρωτοεμφανίστηκε η φιγούρα της γοργόνας; Τι συμβολίζει και ποια η εξέλιξη της ανά τους αιώνες; Ας δούμε!!

Στις πρώτες απεικονίσεις, η γοργόνα ήταν... αρσενική!! Συγκεκριμένα, το 5000 π.Χ. ο σουμεριακός ηλιακός θεός Oannes είχε ανθρώπινο σώμα και ουρά ψαριού!!

Αργότερα απέκτησε σύντροφο με την ίδια μορφή, την σεληνιακή θέα Atargatis.

Από εκεί και ύστερα άρχισε η εξάπλωση τη μορφής, με πρώτο «σταθμό» την αρχαία Ελλάδα.

Η πρώτη Ελληνίδα γοργόνα λεγότανε Δερκετώ.

Ο Ποσειδώνας είχε πολλές κόρες, αρκετές από τις οποίες ήταν γοργόνες.

Στη Βρετανία ονομαζόταν Dea Syria, στη Γαλλία Undines, στη Νορβηγία Haufrau, στη Γερμανία Lorelei.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχει παντού, ακόμα και στην Ιαπωνία, αν και εκεί η Ningyo είχε μόνο το κεφάλι της ανθρώπινο!!

Ο σκοπός της γοργόνας...

Ο σκοπός της γοργόνας, πάντα ήταν ένας και μοναδικός: να αποκτήσει ψυχή μιας και δεν είχε δικιά της!

Αυτό το πετύχαινε με δύο τρόπους.

Ο πρώτος και πιο... όμορφος, ήταν να παντρευτεί έναν θνητό. Βέβαια δεν ήταν όλα ρόδινα, μιας και χρησιμοποιούσαν άτιμες μεθόδους, ψέματα και απάτες για να τους τυλίξουν!

Ο δεύτερος και πιο φρικτός, ήταν να σκοτώσει τους άντρες ναυτικούς ώστε να πάρει την ψυχή τους!! Έτσι έκαναν και οι Σειρήνες, που ενώ στην αρχή ήταν μισές πουλιά, ο Όμηρος στην Οδύσσειά του,τις περιέγραψε σαν γοργόνες!

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως στις πρώτες απεικονίσεις των Σειρήνων ως γοργόνες, έχουν δύο ουρές και τις κρατάνε ψηλά πάνω από τα κεφάλια τους!

Επίσης, πολύ κοινή ιστορία είναι αυτή που κάποιος νεαρός, θαμπωμένος από την ομορφιά της, αρπάζει κάποιο αντικείμενο που της ανήκει (μαντήλι, χτένα κ.τ.λ.) για να την υποχρεώσει να τον ακολουθήσει και να τον παντρευτεί.

Η γοργόνα υπακούει, γίνεται μια πολύ καλή σύζυγος, μα με την πρώτη ευκαιρία αρπάζει το κλεμμένο της αντικείμενο και βουτάει πίσω στη θάλασσα, αφήνοντας πίσω της σπίτι, σύζυγο και οικογένεια!

Με την άνθηση της χριστιανικής πίστης, η γοργόνα δαιμονοποιήθηκε και ονομάστηκε «κόρη του Διαβόλου». Αυτό έγινε εξ’ αιτίας της χαλαρής ηθικής και της σεξουαλικότητας που ενέπνεε!

Μην ξεχνάμε πως σχεδόν πάντα ήταν γυμνόστηθη και έκανε ανέντιμα κόλπα για να κερδίσει τους ναυτικούς και να τους πάρει την ψυχή. Με τα νέα δεδομένα θα μπορούσε να απωθηθεί με αγιασμό, σταυρούς, καθώς και από έναν ιερέα!

Επίσης, στην Αγγλία της βασίλισσας Ελισάβετ, έγινε συνώνυμο της πόρνης!!

Κατά την περίοδο της Αναγέννησης, τα παραμύθια με γοργόνες είχαν ευχάριστο τέλος, και τα ζευγάρια κατέληγαν αγαπημένα.

Εκείνη τη εποχή άλλαξε τελείως ο συμβολισμός της, και την παρομοίαζαν ακόμα και με την Παναγία! Γιατί; Πολύ απλά, η ουρά της και η έλλειψη γεννητικών οργάνων παρέπεμπε σε μια αιώνια παρθενία!

Εν συνεχεία, η αγγλική της ονομασία mer-maid, σήμαινε κόρη της θάλασσας. Αλλά η λέξη στις λατινογενείς γλώσσες μπορούσε να μεταφραστεί και ως μητέρας της θάλασσας!

Είναι φανερός ο παραλληλισμός με τη μητέρα του Χριστού! Πως αλλάζουν οι καιροί!!

Η σκοτεινή πλευρά της γοργόνας...

Να μην ξεχάσουμε βέβαια και τη σκοτεινή πλευρά της, η οποία ήδη έχει αναφερθεί.

Ειδικά στο πασίγνωστο παραμύθι του Hans Christian Andersen «Η μικρή γοργόνα» (ναι, αυτό που έκανε ταινία η Disney!!), η μικρή Ariel θυσιάζει τη φωνή της για να παντρευτεί τον πρίγκιπα και να αποκτήσει την πολυπόθητη ψυχή.

Η διαφορά όμως με το σημερινό -αν μπορούμε να το πούμε- παραμύθι, είναι πως όταν ο πρίγκιπας παντρεύεται μια άλλη, οι αδερφές της την παροτρύνουν να τον σκοτώσει. Αυτή όμως αρνείται, και από την αυτοθυσία της μετατρέπεται σε αφρός!

Όποτε πλέον, μένει μία και μοναδική ερώτηση:
Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;;;