Γεννήθηκα γυναίκα....Είμαι;

Η εποχή ξέρετε τι έχει περισσότερο ανάγκη; Τρυφεράδα

Γράφει: Η Νανά Παλαιτσάκη

Με αφορμή ότι έχω ακούσει χιλιάδες παπαριές από γυναίκες , ότι «δεν υπάρχουν άντρες θέλω σήμερα να ανοίξω κουβέντα που μπορεί να σοκάρει τις περισσότερες.

Κούκλες μου , την μπάλα την χάσαμε , με τον «φεμινισμό». Ποτέ δεν υπήρξα οπαδός του κινήματος , αν και δουλεύω από τα 17 μου και αν ουδέποτε έτυχε να επιβιώσω με άντρα που να με συντηρεί. Είναι τελείως διαφορετικό να απολαμβάνουμε , άντρας – γυναίκα τα ίδια δικαιώματα και τελείως διαφορετικό , εγώ η γυναίκα , να απαιτώ αντιστροφή ρόλων, γιατί ...γιατί τότε βάζω ταφόπλακα στην θηλυκότητα και ξεμένω με την μιζέρια μου , γυρεύοντας «γυναικοπαρέα» να βγω έξω να «γλεντήσω».

Ναι είμαι από εκείνες που ποτέ δεν κατάλαβα τι θα μπορούσε να με γοητεύσει, αν μια νύχτα, στολιζόμουν με γόβες και άρωμα, για να πάω με τις ξανθιές κολλητές μου στα μπουζούκια, να πετάμε γαρύφαλλα η μία στην άλλη. Δεν πήγα ποτέ. Γουστάρω όταν βγω νύχτα, να είμαι μαζί με εκείνον που θα με κάνει να νιώσω ότι δεν πάω έξοδο μ έναν φαντάρο φίλο από το στρατό , αλλά που θα μου ανοίξει την πόρτα να μπω στο αυτοκίνητο, θα τραβήξει την καρέκλα να καθίσω στο μαγαζί (μπορεί να είναι και το σουβλατζίδικο της γειτονιάς), αλλά , πάντα τις νύχτες αν έβγαινα και όταν βγαίνω, εδώ ή στο εξωτερικό, ήθελα να υπάρχει ο άντρας δίπλα μου. Μπορεί να ήταν ο παππούς μου κάποτε (περνούσα υπέροχα μαζί του) , μπορεί ο ξάδελφός μου, μπορεί να είναι ο γιος μου, μπορεί να είναι ο άντρας μου, αλλά κατ επιλογή, δεν συναγελάζομαι με άλλες πέντε που θα μαζευτούμε για να ξανακουβεντιάσουμε ότι «άντρες δεν υπάρχουν πια».

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ

Καταρχάς μια γυναίκα, όσο και αν είναι της καριέρας, για να έχει τον άντρα που γουστάρει, αν τον γουστάρει και αν θέλει να περνάει μαζί του καλά, πρέπει να είναι στο σπίτι «γκέισα».

Είναι μεγάλη χαρά να προσφέρεις στο άλλο σου μισό, γιατί έτσι βλέπω την σχέση. Έγνοια για ένα φλιτζάνι καφέ με κουλουράκια το πρωί . Είναι πολύ τρυφερό να του φτιάξω το αγαπημένο κορμό με μπισκότα και σοκολάτα που μπορεί να του έφτιαχνε κάποτε η μαμά του και να το αποζητά , είναι πολύ γυναικείο , να φτιάξω , ακόμη και στο τέλος μιας πολύ δύσκολης επαγγελματικής μέρας για μένα , ένα σπιτικό φαγητό, για να μυρίσει το σπίτι , τρυφεράδα , αντί να περιμένω τον πιτσαδόρο να φέρει το κουτί.

Ξέρω πόσο δύσκολο , πόσο εξοντωτικό μοιάζει πολλές φορές για όλες εμάς που δουλεύουμε σαν άντρες , αλλά ΔΕΝ είμαστε άντρες . Η παγίδα εμφανίζεται αν την αντρική συμπεριφορά την ξεπατικώσουμε στην σχέση. Τότε «πεθαίνει» η γυναίκα και μαζί της πεθαίνει και η σχέση.

Για όσες υποστηρίζουν ότι «δεν υπάρχουν άντρες » έχω να γράψω ότι ΔΕΝ υπάρχουν εκείνοι που να είναι 18 σε συσκευασία ενός . Δηλαδή . Και κουβαλητές , Και καλοί μπαμπάδες , Και καλές «νοικοκυρές» , Και πετυχημένοι επαγγελματίες, Και απίθανοι εραστές , Και να έχουν ξεπεράσει την μαμά τους , Και καλοί οικοδεσπότες , Και να μην βλέπουν ποδόσφαιρο με τους κολλητούς τους , Και να μην έχουν εξαρτήσεις , Και να διαβάζουν τα παιδιά , Και να πηγαίνουν την πεθερά τους στο γιατρό , Και να δέχονται να έχει κλειδί του σπιτιού η πεθερά για να μπαίνει όποτε θέλει , Και να αντέχουν τα οικογενειακά τραπέζια κάθε Κυριακή στο πατρικό σπίτι της γυναίκας , Και να αντέχουν τον σπαραγμό της χωρισμένης φίλης σου , που κάθε βράδυ αποζητάει στοργή και προδέρμ !

Τέτοιος άντρας δεν υπάρχει , γιατί αν υπήρχε θα του είχαμε βάλει την ταμπέλα του «μαλάκα», ασχέτως αν υποκρινόμαστε ότι αποζητάμε κάτι παρόμοιο .

Προτείνω , αλήθεια το προτείνω και αν θέλετε επιχειρήσετε δοκιμή , για μία εβδομάδα , να παίξετε ακόμη και αν το δείτε ως ρόλο , την γυναίκα . Που σημαίνει , ξεχνάτε τον «συνταγματάρχη » στην δουλειά ( αν ακόμη έχετε δουλειά ) και ζείτε για μια εβδομάδα με θηλυκή διάθεση.

Υποτάσσεστε δηλαδή σε εκείνον πειραματικά . Μαγειρεύετε για εκείνον, κάνετε καφέ για εκείνον , διαλέγετε ρούχα από την ντουλάπα του για εκείνον , φτιάχνετε πρωινό για εκείνον ,κάντε του εσείς μασάζ στον αυχένα και σταματάτε να μιλάτε με τον κολλητό σας ή με την κολλητή σας , αφήνοντάς τον να βλέπει τηλεόραση ή να σερφάρει στον υπολογιστή. Θαυμάστε αυτό που κάνει! Μπορεί να μην έχει δουλειά , αλλά να έχει ένα χόμπι. Ας είστε υποστηρικτικέ. Μην αποδεσμευτεί και κυρίως μην κάνετε το τραγικό λάθος, τούτη την εποχή, να του θυμίζετε ότι είναι «ανήμπορος», γιατί πιθανόν να έχει μείνει άνεργος , να έχει μειωθεί το εισόδημά του , να αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο μιας απόλυσης .

Η εποχή ξέρετε τι έχει περισσότερο ανάγκη; Τρυφεράδα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο!

filenades