Δεν θα σου ζητήσω πολλά...
Τι κι αν τα δυο μου πόδια δεν πατούν στο έδαφος;
Τι κι αν τα δυο μου χείλη δεν μπορούν να σου απαντήσουν;
Τι κι αν τα δύο μου χέρια δεν μπορούν να σε αγγαλιάσουν;
Τι κι αν τα δυό μου μάτια δεν σε βλέπουν;
Μέσα από την δική μου την καρδιά κάνω τα πιο όμορφα ταξίδια....
λεω τα πιο όμορφα λόγια κάνω τις πιο ζεστές αγγαλιές
και βλέπω τις πιο όμορφες εικόνες
Δεν θα σου ζητήσω πολλά.....
Λίγο χώρο να μπορώ να κάνω την βόλτα μου, να δω τον ήλιο,
πρόσβαση να μπορέσω να σπουδάσω, να μπορέσω να κάνω τον καθήκον μου στις υπηρεσίες,
λίγη κατανόηση οταν δεν θα μπορώ να περάσω γρήγορα το δρόμο
και πάνω απ όλα ΣΕΒΑΣΜΟ, γιατί η αναπηρία μου είναι η ίδια η ζωή μου και
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΖΩ.....
Σύλλογος "η διαδρομή"
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.