Χαιρέτα το εξάμηνο ή χαιρέτα μας τον πλάτανο;

Μία διαμαρτυρία και μία ομηρία

Του Αλέξη Διακόπουλου

Πολύ συχνά ο Τύπος και τα κόμματα στην Ελλάδα αναφέρονται με φρίκη στις ειδήσεις για «παράπλευρες» απώλειες αθώων θυμάτων στις κατά καιρούς στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρών της Δύσης σε πολεμικά μέτωπα. Η ανθρωπιστική συνείδηση έχει επιβάλει - και σωστά - να θεωρείται άκρως επικίνδυνη και καταδικαστέα η πρακτική που θυσιάζει ανύποπτους πολίτες στον βωμό της επιτυχίας μίας επιχείρησης, ακόμη κι όταν ο στόχος που επιτυγχάνεται δεν είναι ηθικά επικριτέος. Κάπως έτσι είχε «φρίξει» η κοινή γνώμη στη χώρα μας για τους πολίτες-αθώα θύματα στη Σερβία, ακόμη κι αν καταδίκαζε τις φρικιαστικές εκκαθαρίσεις του καθεστώτος Μιλόσεβιτς.

Τις τελευταίες ημέρες όμως η διαμάχη των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ με το Υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα της διαθεσιμότητάς τους έχει πολλές παράπλευρες απώλειες χωρίς να συνεγείρεται αντίστοιχα η κοινή γνώμη. Για να μην υπερβάλλουμε, στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχουν θύματα με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές όμως μαζί με τις οικογένειές τους είναι θύματα της συγκεκριμένης διαμάχης χωρίς να ευθύνονται για αυτήν στο παραμικρό.

Έχουμε έτσι φοιτητές που χάνουν το μεταπτυχιακό τους περιμένοντας να αντιληφθούν πότε συγκεκριμένα κόμματα θα «μαλακώσουν» τη γραμμή τους απέναντι στην υποστήριξη των κινητοποιήσεων, με τους χαμένους να βρίσκονται σε συγκεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τους περισσότερους συναδέλφους τους να κάνουν κανονικά μαθήματα σε άλλα ΑΕΙ!

Έχουμε πρωτοετείς φοιτητές επίσης που ειδικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν έχουν κατορθώσει να κάνουν ούτε μία ώρα μάθημα και προσλαμβάνουν από την πρώτη στιγμή της ακαδημαϊκής τους ζωής μία θλιβερή εικόνα για την ακαδημαϊκή τους ζωή.

Έχουμε γονείς ακόμα, ειδικά από την επαρχία, που σπουδάζουν τα παιδιά τους με χίλιες δύο στερήσεις και βρίσκονται σε απόγνωση για χρήματα σε νοίκια και άλλα έξοδα, με τις εβδομάδες να περνούν και λύση να μην βρίσκεται.

Δεν πρέπει να σταθούμε στη διαμάχη για το ποιος έχει άδικο και ποιος όχι σε μία ακόμη πολιτική διαμάχη στην Ελλάδα. Το σημείο που χρειάζεται την προσοχή μας είναι ότι για μία ακόμη φορά πολίτες που δεν ευθύνονται σε τίποτα καθίστανται όμηροι μιας νοοτροπίας εκμετάλλευσής τους, συνήθους μεν αλλά απαράδεκτης διαχρονικά μεταξύ της όποιας κυβέρνησης και της όποιας αντιπολίτευσης. Σα να μην πέρασε δηλαδή ούτε μέρα από τότε που ξεκίνησε η κρίση στη χώρα μας και σα να συνεχίζουμε, μόνοι εμείς στην ΕΕ, να παριστάνουμε ότι τίποτα δεν άλλαξε. Χαιρέτα το εξάμηνο που χάνεται ή χαιρέτα μας τον πλάτανο;

star