Τα μικρά παιδιά βιώνουν συχνά το συναίσθημα της απογοήτευσης
Πολύ συχνά γινόμαστε θεατές σε ένα θέαμα όπου τα παιδιά μας χτυπιούνται στο πάτωμα και μας λέμε κατηγορηματικά "μα αφού εγώ το θέλω τώρα". Εμείς αναρωτιόμαστε γιατί δυσκολεύονται να καταλάβουν πως δεν μπορεί να γίνεται κάθε φορά αυτό που θέλουν αυτά, και μάλιστα αυτή την στιγμή που θέλουν.
Η ισχυρογνωμοσύνη που εκδηλώνουν τα παιδιά μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από μέρος της φυσιολογικής εξέλιξης τους. Η ικανότητα να αναβάλλει το παιδί τις ανάγκες του είναι δύσκολο να έχει αναπτυχθεί στην προσχολική ηλικία. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που η ικανότητα αυτή αποτελεί ένα από τα κριτήρια που δείχνουν αν το παιδί είναι αρκετά ώριμο να πάει σχολείο.
Μετά την ηλικία 5 με 6 ετών αρχίζει ο άνθρωπος να μαθαίνει να κατανοεί το γεγονός ότι δεν παίρνει αυτό που θέλει πάντα και όταν το παίρνει αυτό δεν γίνεται αμέσως. Μέχρι τότε αυτό που στους ενήλικες φαίνεται ξεροκεφαλιά και πείσμα δεν είναι παρά η απόγνωση που βιώνει το παιδί, όταν καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί μόνο του να εκπληρώσει τις ανάγκες του.
Τα μικρά παιδιά βιώνουν συχνά το συναίσθημα της απογοήτευσης. Αυτό είναι πολύ φυσικό μιας στην ηλικία αυτή μαθαίνουν μία-μία τις βασικές ικανότητες, αρχίζουν να σκέφτονται, να μιλούν και να ικανοποιούν μόνα τους τις ανάγκες τους. Έτσι οι απογοητεύσεις είναι αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας, μιας και όσα περισσότερα έχουν να μάθουν, τόσο πιο συχνά τους συμβαίνει να μην πετυχαίνει κάτι με την πρώτη φορά.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που βγαίνουν τα παιδιά από την κοιλία της μητέρας τους βιώνουν την απογοήτευση. Ενώ είχαν συνηθίσει στην κοιλιά της μητέρας τους να καλύπτουν τις ανάγκες τους όποτε το χρειάζονταν, τώρα πια πρέπει να κλάψουν όταν πεινάνε. Είναι πολύ δυσάρεστο αυτό το συναίσθημα για το παιδί και απογοητεύεται.
Αργότερα τα παιδιά κάνοντας τα πρώτα τους βήματα αρχίζουν να κατακτάνε τον κόσμο γύρω τους. Τα βήματα αυτά προς την επιτυχία χρειάζεται να γίνουν ξανά και ξανά μέχρι να τελειοποιηθούν. Οι απογοητεύσεις βέβαια δεν λείπουν , μιας οι αποτυχίες είναι συχνές. Όμως σιγά, σιγά, τα παιδιά με την υποστήριξη των γονιών τους, μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τις μικρές καθημερινές απογοητεύσεις με έναν πιο υγιή τρόπο.
Όταν τα παιδιά έχουν ισχυρό το αίσθημα της αυτοπεποίθησης δεν δυσαρεστούνται τόσο από τις αποτυχίες, γιατί νιώθουν ότι τα αγαπάμε όχι μόνο για όσα καταφέρνουν καλά αλλά και για αυτά που αποτυγχάνουν.
Πολλά παιδιά όμως είναι υπερβολικά φιλόδοξα και επιδιώκουν πράγματα που απλώς δεν γίνονται. Τότε συχνά ξεσπούν σε εκρήξεις θυμού ή σε κλάματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα παιδιά χρειάζονται την δική μας βοήθεια. Είναι σημαντικό ο γονιός να μην παραβλέψει τα ξεσπάσματα αυτά. Ο λόγος είναι ότι σε περίπτωση που δεν επέμβουμε έγκαιρα το παιδί θα αντιμετωπίσει προβλήματα σε μεγαλύτερες ηλικίες και πιθανότατα να μην κοινωνικοποιηθεί ομαλά στο σχολικό περιβάλλον.
Στεργιοπούλου Ελευθερία
Ψυχολόγος για παιδιά, εφήβους, οικογένεια.
ourlife
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.