σαν αιώνια εκδίκηση στον ιταλικό φασισμό
Όταν ο Μπενίτο Μουσολίνι αποφάσιζε το 1933 να μετατρέψει ένα νησάκι σε… φυλακή, δεν περίμενε ασφαλώς ότι χρόνια αργότερα θα γινόταν το ακριβώς αντίθετο. Το μικρό νησάκι Σαν Ντομίνο, κομμάτι του αρχιπελάγους των νησιών Τερμίτι έξω από τις ακτές της Απουλίας στην Αδριατική, έχει εξελιχθεί σε έναν τόπο ελευθερίας για τους ομοφυλόφιλους, Ιταλούς και μη, αν και ξεκίνησε ως τόπος φυλακής και απομόνωσής τους!
Το νησάκι χρησιμοποιούνταν σαν φυλακή καταδίκων ήδη από τον 17ο αιώνα, όμως με την ενοποίηση της Ιταλίας σε ένα κράτος η φυλακή εγκαταλείφθηκε. Πριν ακριβώς 80 χρόνια το φασιστικό ιταλικό καθεστώς αποφάσισε να το επαναφέρει σε λειτουργία, όμως δεν έστελνε κατάδικους, αλλά ομοφυλόφιλους! Η ομοφυλοφιλία θεωρήθηκε έγκλημα για το καθεστώς, επειδή δεν ακολουθούσε τα πρότυπα του ανδρισμού που ευνοούσε ο Ντούτσε και οι ομοϊδεάτες του.
Αρχικά 45 άνδρες από την Κατάνια της Σικελίας, όλοι ομοφυλόφιλοι, στάλθηκαν σαν βαρυποινίτες στο νησί, με χειροπέδες στα χέρια, να ζήσουν σε κτίρια ηλικίας 250 χρόνων, χωρίς θέρμανση το χειμώνα ή τρεχούμενο νερό, και με τους στρατιώτες-φρουρούς να τους φωνάζουν επισήμως femmenelle, την αντίστοιχη λέξη της ιταλικής αργκό για το «αδερφή»…
Οι κατάδικοι αυτοί της σεξουαλικής συμπεριφοράς δεν γύρισαν στα σπίτια τους παρά μόνο μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάρρευση του φασιστικού καθεστώτος. Κάποιοι, για να «ξεπλύνουν» την ντροπή και τη διαπόμπευση που βίωναν οι οικογένειές τους, είχαν δηλώσει «εθελοντικά» ότι θέλουν να καταταγούν στο στρατό και να πεθάνουν για το ιταλικό μεγαλείο.
Οσοι επέζησαν, αποφάσισαν να μην αφήσουν τον τόπο του μαρτυρίου τους να χαθεί στη μνήμη και σαν αιώνια εκδίκηση στον ιταλικό φασισμό μετέτρεψαν το νησί στο ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ήταν: Μια ελεύθερη κοινότητα, στην οποία οι Ιταλοί και μη ομοφυλόφιλοι θα μπορούσαν να κινούνται και να χαίρονται χωρίς να κρύβονται. Κάτι που σήμερα φαίνεται αυτονόητο, αλλά τα δύσκολα εκείνα χρόνια δεν ήταν, ακόμα και στην «προχωρημένη» Ιταλία…
Το νησάκι Σαν Ντομίνο απέκτησε τη δεκαετία του 1950 μόνιμους κατοίκους (στην τελευταία απογραφή ήταν λίγο πάνω από 250) και αναπτύχθηκε τουριστικά. Σήμερα στο νησί λειτουργούν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, που προσφέρουν ήρεμες διακοπές και βουτιές στη θάλασσα.
Κανείς δεν το αναφέρει επίσημα, όμως όλοι γνωρίζουν σε ποιους απευθύνονται αυτές οι διακοπές. Και οι ίδιοι ακόμα οι κάτοικοί του δεν το κρύβουν. Πριν λίγες ημέρες, μάλιστα, ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές απ’ όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στο νησί και διοργάνωσαν μία εκδήλωση μνήμης για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στη φυλακή εκείνη, απλά και μόνο επειδή είχαν διαφορετική σεξουαλική επιλογή…
flowmagazine
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.