δεν θα πρέπει να ντρέπεται μια μητέρα που θηλάζει το μωρό της
Βάγκα Σοφία
Σαφώς αναγνωρίζω τις «άτακτες» ώρες πείνας ενός βρέφους, καθώς και την ανάγκη μιας μητέρας να μη θέλει να μένει εγκλωβισμένη στο σπίτι για να μπορεί να θηλάζει το μωρό της.
Με αφορμή το δημόσιο θηλασμό που διοργάνωσε γνωστή ψυχολόγος ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την παρατήρηση που δέχτηκε η ίδια, από φύλακα εμπορικού κέντρου, επειδή θήλαζε δημόσια την 17 μηνών κόρη της, γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα περί του δημόσιου θηλασμού και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου.
Γιατί η ιερή στιγμή αυτή μεταξύ μητέρας και μωρού… πρέπει να γίνεται σε κοινή θέα;;;
Ο θηλασμός αναμφισβήτητα αποτελεί μια σημαντικότατη διαδικασία για την υγεία του παιδιού αφού το μητρικό γάλα, παρέχει όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά για την υγιή ανάπτυξη του. Το πιο σημαντικό όμως είναι η ζεστή και τρυφερή σχέση που δημιουργείται μεταξύ μητέρας και βρέφους. Ο θηλασμός είναι η μοναδική εκείνη στιγμή που η μητέρα έρχεται σε «άμεση επαφή» με το μωρό της, μετά τη γέννα. Η μητέρα μάλιστα, κατά το θηλασμό πρέπει να έχει τη σωστή στάση σώματος, να είναι ήρεμη, να μην είναι αγχωμένη και να έχει εστιάσει το «είναι» της στο πλάσμα που κρατά στην αγκαλιά της. Σ’ένα εμπορικό κέντρο, σ’ένα δρόμο, σε μια αίθουσα που πηγαινοέρχεται κόσμος, κατά πόσο μπορεί να γίνει αυτό;;; Μάλλον δεν μπορεί να γίνει.
Σκεφτείτε ότι ένα παιδί σ’αυτήν την ηλικία τρέχει, μιλάει, έχει δόντια κι από ενός έτους ο μέσος όρος των παιδιών έχει αρχίσει να τρέφεται με στερεά τροφή. Τι είναι αυτό που κάνει μια μητέρα, να μη μπορεί να ταΐσει το 1,5 ετών παιδί της με κάτι άλλο και να πρέπει αποκλειστικά να το θηλάσει όπου κι αν είναι (αν υποθέσουμε ότι ένας εξωτερικός χώρος με πλήθος αγνώστων να κυκλοφορούν δεν είναι ο ιδανικός);
Ακόμη, μην ξεχνάμε πως ένα παιδί 17 μηνών είναι μεγάλο για θηλασμό κι εκεί που σ' ένα δημόσιο χώρο πρέπει να φερθεί σαν παιδί της ηλικίας του, αυτόματα η μητέρα με το θηλασμό το κάνει να φέρεται σαν βρέφος.
Η προσωπική μου εμπειρία σ’ ένα τρένο, δεν μου άφησε καλές εντυπώσεις για το δημόσιο θηλασμό. Συνταξιδεύαμε στο ίδιο βαγόνι με μία μητέρα (και δεν ήταν βαγόνι θηλέων), η οποία απροκάλυπτα σ’ ένα πολύ μικρό χώρο, ξεκουμπώθηκε κι άρχισε να θηλάζει το αγοράκι της, 15 μηνών. Το παιδί σαφώς και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί και αποπροσανατολιζόταν από το στόχο του, έχοντας δυσφορία και εκνευρισμό. Οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες αναγκαστήκαμε να μην επιτρέπουμε να περνάει το βλέμμα από τη θέση τους για να μη τους φέρουμε σε δύσκολη θέση, ενώ κάποιοι άλλοι βγήκαν από το βαγόνι για να δώσουν χώρο και χρόνο στην ιδιαίτερη στιγμή της μητέρας με το παιδί.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ντρέπεται μια μητέρα που θηλάζει το μωρό της. Αντιθέτως, θα πρέπει να χαίρεται που αφενός έγινε μητέρα κι αφετέρου που μπορεί να παράγει γάλα για να ζήσει αυτή τη μοναδική εμπειρία του θηλασμού. (Για διάφορες δυσλειτουργίες κάποιες μητέρες δεν έχουν γάλα ή δεν μπορούν να θηλάσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα).
Ο θηλασμός είναι από τις πιο τρυφερές εικόνες που θα μπορούσε να δει και να ζήσει κανείς… ας γίνεται όμως στις συνθήκες που του αναλογούν… τόσο για τη μητέρα, όσο και για το ίδιο το παιδί.
star
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.