Άνθρωπος Τιτανικός

Όσο το παλεύεις, τόσο πιο σίγουρο είναι πως θα σου προκύψει

To είπαν μέχρι και οι φίλοι μας από το εξωτερικό, πως οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς το 2012, είναι μια σκιά του λαμπρού παρελθόντος για τη χώρα μας.

Για χάρη των άγιων ημερών προσπαθούμε να τις γλυκάνουμε με μικροποσότητες μελομακάρονων, κουραμπιέδων και άλλων εποχιακών.
Κάνουμε τα στραβά μάτια για να μη χαλάσουμε την εύθραυστη ατμόσφαιρα ανταλλάσσοντας τυπικές ευχές και απομακρυνόμαστε βιαστικά από την κουβέντα, με το φόβο μήπως μας ξεφύγει φαρμακερή απάντηση σε άκαιρο σχόλιο.

Όσο το παλεύεις, τόσο πιο σίγουρο είναι πως θα σου προκύψει από τη λιγότερο αναμενόμενη πλευρά, που στη δική μου περίπτωση ονομάζεται Ανδρέας, κάτοικος εξωτερικού.

Σύμφωνα με την παράδοση, ένας παλιός μου φίλος ήρθε στην πατρίδα να περάσει μερικές μέρες με την οικογένεια, να νοιώσει αληθινές γιορτές.
Είναι γεγονός, καθώς το διάστημα της απουσίας του στα ξένα μεγαλώνει, εγώ και ο Αντρέας αντιμετωπίζουμε αυξανόμενο χάσμα στην επικοινωνία μόλις περάσουν τα πρώτα λεπτά με τα τυπικά.

Η φετινή συνάντηση αύξησε σε όλες τις διαστάσεις την ασυνεννοησία μεταξύ μας, παρόλη την αρχική συμφωνία μας για το πόσο "έσφιξαν τα πράγματα".

Μου είπε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς του.
-Δυο άνθρωποι, πού να τα  βγάλουν πέρα με 800 ευρώ;

Τον διέκοψα να τον πληροφορήσω ότι πολλοί συνομήλικοί του ζουν ξανά στο πατρικό τους σπίτι με το χαρτζιλίκι να πέφτει από τον πατέρα κρυφά από τη μάνα ή και το ανάποδο.
Πρόσθεσα επίσης για το 800άρι των δικών του, ότι θα πρέπει να τους υπολογίζει στους σχετικά τυχερούς, τη στιγμή που άλλοι, ζουν μυστηριωδώς με τα μισά.

Συνέχισε απτόητος και του έδωσα συγχαρητήρια για τη μηνιαία αποστολή ενός ποσού ανάλογου με τη δική του οικονομική του άνεση, που σήμαινε πότε λίγα, πότε παραπάνω.

-Περνάνε δύσκολα και θέλω να τους βοηθήσω.

Ξανά μπράβο σου Αντρέα.

-Τους αγόρασα εισιτήρια για μια κρουαζιέρα, να ξεσκάσουν, να δούνε νέους τόπους να ανοίξουν τα μάτια τους.

Φέρε πίσω όλα τα μπράβο που σου έδωσα ανόητε Αντρέα!
Αντουανέττες σαν εσένα έχουμε τόσες πολλές, που τις κάνουμε εξαγωγή σε όλο τον κόσμο.
Κρίμα τα χρόνια της ξενιτιάς.
Δεν ωφέλησαν ούτε σένα, ούτε εμάς που περιμέναμε να σε δούμε καλύτερο, να σε καμαρώνουμε σαν παράδειγμα άξιο να ακολουθήσουμε.
Το λούστρο που πέρασες στον εαυτό σου φεύγει  με την πρώτη ευκαιρία, φανερώνοντας όλα τα κουσούρια της ράτσας μας, τραγικότερα παραμορφωμένα.

Βάλε στα μπαγκάζια μαζί με όλα τα καλούδια σου, τα εισιτήρια, τα σιτεμένα παχιά σου λόγια κι άντε στην ευχή, αλλά όχι τη δική μου.
Βαρέθηκα πια τους ανθρώπους Τιτανικούς.

eyedoll