Μια παλιά φωτογραφία κι ένα φαγητό

Σπιτικό ντονέρ κεμπάπ...

Ανασκαλεύοντας ένα παλιό άλμπουμ φωτογραφιών «έπεσα» πάνω σε μια φωτογραφία -ουκ εστίν πόσα χρόνια πριν-που είμαι με τον Ανδρέα, τον καλό παιδικό μου φίλο από τη Νίκαια και με τη γιαγιά του, τη Σμυρνιά, που μιλούσε με την κόρη της –μητέρα του φίλου μου- τούρκικα για να μην την καταλαβαίνουν ο γαμπρός της και τα παιδιά.

Εκείνο όμως που δεν γνώριζε ήταν ότι τα παιδιά ακούγοντας από μικρά τούρκικα στο σπίτι άρχιζαν και καταλάβαιναν κι έτσι τα «μυστικά» της ήταν «φανερά» τουλάχιστον για τα παιδιά.

Αυτή η φωτογραφία λοιπόν, είναι τραβηγμένη από την παλιά, καλή εποχή της δεκαετίας του ‘80, τότε που ήμασταν αγνοί επαναστάτες. Τότε που το κόμμα ήταν ένα και η μόνη αλήθεια ήταν ο επαναστατικός διεθνισμός.

Τότε, λοιπόν, διοργανώναμε κινηματογραφικές προβολές στην Κοκκινιά με ταινίες του Γιλμάζ Γκιουνέι, προς τιμήν των Τούρκων αντιφασιστών που είχαν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρα μας, κυνηγημένοι από τη χούντα του Εβρέν.

Οι ταινίες προβάλλονταν σε μικρές πλατείες, στην Κοκκινιά, σε πρωτόγονες συνθήκες, με φορητή κινηματογραφική μηχανή, σε πανί που φύσαγε ο αέρας και τα πλάνα και οι ηθοποιοί «χοροπήδαγαν» ανάλογα με το φύσημα του αέρα και με ήχο ένα παλιό ηχείο που είχε μόνο μία κόρνα και η μουσική ακούγονταν σαν να σε κράζουν κόρακες.

Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος γέμιζε τις μικρές πλατείες και ευχαριστιόταν με τις ταινίες και μάλιστα μετά γίνονταν πολύ ωραίες συζητήσεις με κεμπάπ και μπύρες.

Σε μία όμως περίπτωση, η οργάνωση μου ανακοίνωσε ότι θα έχουμε και φιλοξενούμενο. Επρόκειτο για έναν Τούρκο (ή Κούρδο;) αγωνιστή που θα ερχόταν για να μιλήσει στους συγκεντρωμένους. Η συνεννόηση ήταν η ακόλουθη: Ο αγωνιστής δεν μιλούσε λέξη ελληνικά όπως κι εγώ δε μιλάω λέξη τουρκικά.

Αυτός θα διάβαζε την πρώτη φράση της ομιλίας του στη γλώσσα του, εγώ που είχα μεταφρασμένη την ομιλία του θα τη διάβαζα στα ελληνικά, θα σταματούσα λίγο πριν το τέλος, θα έκλεινε αυτός με τον επαναστατικό χαιρετισμό στα τουρκικά, θα τον μετέφραζα στα ελληνικά και όλοι μαζί «ευτυχισμένοι» θα βλέπαμε την ταινία.

Έτσι και συνέβηκε. Το κοινό είχε όμως την εντύπωση ότι εγώ ήμουν ο μεταφραστής και πριν προλάβω να πω: «Και τώρα ας απολαύσουμε την ταινία» βλέπω ένα χέρι να υψώνεται και έναν εξηντάρη κύριο να θέλει να ρωτήσει κάτι. Μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας γιατί βεβαίως δεν θα μπορούσα να μεταφράσω την όποια ερώτηση του κόσμου.

Ώσπου ξάφνου ακούω να γίνεται η ερώτηση στα τουρκικά και να δίνεται η ανάλογη απάντηση και να γίνεται κι άλλη ερώτηση στα τουρκικά από το κοινό και άλλη απάντηση και να μεταφράζει στα ελληνικά ο ίδιος ο ερωτών και τέλος καταλαβαίνω ότι εγώ, ο «μεταφραστής» είμαι ένας από τους ελάχιστους που δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Κάθισα λοιπόν, σε μια γωνιά και παρακολουθούσα τη συζήτηση και μετά την προβολή κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του φίλου μου όπου η γιαγιά του είχε φτιάξει σπιτικό ντονέρ κεμπάπ γιαουρτλού για να μας τιμήσει.

Το σπιτικό ντονέρ μαζί με τις μπύρες και τη καλή συζήτηση μας «πήγε» μέχρι το πρωί…

Σας δίνω τη συνταγή για να φτιάξετε κι εσείς στο σπίτι σας, το ντονέρ κεμπάπ (σούβλα που γυρίζει στα τούρκικα), αυτόν τον εύκολο γύρο καθώς και τη σάλτσα εάν κι εφόσον το θέλετε γιαουρτλού.

Υλικά:

Για το γύρο

750 γρ. κιμά μοσχαρίσιο&

250 γρ. κιμά αρνίσιο

1 κρεμμύδι μεγάλο τριμμένο

½ φλιτζάνι λάδι

½ φλιτζάνι γάλα

½ φλιτζάνι γαλέτα (ή 3-4 φέτες μπαγιάτικο ψωμί)

αλάτι – πιπέρι

μπαχάρι σε σκόνη

Για τη σάλτσα

4-5 τομάτες ώριμες πολτοποιημένες

1 κρεμμύδι μέτριο τριμμένο

Αλάτι – πιπέρι

Λίγη κανέλα

Λίγη ζάχαρη

1-2 κόκκους μπαχάρι

3-4 κουταλιές ελαιόλαδο

Για το σερβίρισμα

8 πίτες για σουβλάκι ψημένες

Γιαούρτι Ντομάτες (σε φέτες)

Πιπεριά πράσινη (σε λεπτές ροδέλες)

Κρεμμύδι (σε λεπτές ροδέλες)

Εκτέλεση

Για το γύρο:

Ζυμώνουμε πολύ καλά τον κιμά με το κρεμμύδι, το λάδι, το γάλα, το αλάτι, το πιπέρι, το μπαχάρι και τη γαλέτα. Απλώνουμε το μείγμα σε λαδωμένη λαμαρίνα πιέζοντάς το ώστε να σχηματιστεί μια πολύ λεπτή στρώση.

Το ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου για 10 λεπτά περίπου. Βγάζουμε τη λαμαρίνα από το φούρνο και κόβουμε τον κιμά σε μακρόστενα κομμάτια.

Για τη σάλτσα:

Σοτάρουμε το κρεμμύδι με το λάδι μέχρι να «γυαλίσει». Ρίχνουμε τις ντομάτες, το αλάτι, το πιπέρι, τη ζάχαρη, την κανέλα, το μπαχάρι και βράζουμε μέχρι να «δέσει» η σάλτσα.

Οδηγίες για το σερβίρισμα:

Ψήνουμε τις πίτες (στη σχάρα ή στο γκριλ). Τις κόβουμε στα τέσσερα. Τις αλείφουμε με αρκετό γιαούρτι, ρίχνουμε από πάνω τη σάλτσα, το κεμπάπ, τις ντομάτες και τις πιπεριές.

Προσθέτουμε λίγο μαϊντανό και το κρεμμύδι. Και για τους φίλους του κρασιού: Εγώ θα το συνόδευα με μια παλιωμένη Νεμέα ή ακόμα και με ένα ώριμο merlot.

Κώστας Γασπαρινάτος

Πρόεδρος Ελληνικής Γαστρονομικής Εταιρείας

nooz