Φτου σου να μην Αβασκαθεις

Μήν κοιτάς τήν οθόνη απορημένος...

Μέ τόν ηθοποιό (που, επιτέλους! δέν σημαίνει μόνο φώς!) Άλεξ Κρητικό

ΦΤΟΥ ΣΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΒΑΣΚΑΘΕΙΣ!

Νά ’μαστε πάντα καλά, αναγνώστη μου πολύτιμε! Σού έλειψα;
Έ, μήν παραπονιέσαι, εδώ είμαι πάλι!

Θα σε φτύσω! Θα σε φτύσω, για να μη σε ματιάσω, διότι αλλιώς, τη βάψαμε!

Μήν κοιτάς τήν οθόνη απορημένος, διότι προτίθεμαι νά σού αποκαλύψω τήν αρχαία προέλευση τών παραπάνω φράσεων.

Δώσε βάση:

«Ως μή βασκανθώ, τρίς εις εμόν έπτυσα κόλπον», μάς λέει ο Θεόκριτος στά «Ειδύλλιά» του. (Όχι αυτόν τόν κόλπο, Ανθούλα, αυτόν βάλε νά σ’ τόν «φτύσει» άλλος!). Τό οποίο
σημαίνει ότι και τό σημερινό «φτύσε τόν κόρφο σου».

«Εμπτύει αυτοίς ως μή βασκανθώσιν», γράφει ο Αριστοτέλης. Δηλαδή, «τούς φτύνει νά μήν τούς ματιάσει».

Τό «οφθαλμίζειν», έχει τό ίδιο νόημα μέ τό «ματιάζω» τό σημερινό.

Τώρα, βέβαια, άν εσύ θέλεις νά χρησιμοποιήσεις τό σάλιο σου γιά νά δροσίσεις μερικούς οι οποίοι κάθονται σέ κάποιες συγκεκριμένες καρέκλες, μαζί σου! Θά σωθεί τό σάλιο μας,
ωστόσο! Φαίνεται πως τό δικό τους έχει πρό πολλού σωθεί, γι’ αυτό και μάς πηδάνε ασάλιωτα!

Έτσι που λές, φίλε μου! Σήμερα, λοιπόν, είναι γεγονός πωςτήν έχουμε βαμμένη στή χώρα τούτη! Ποιάν, όμως, έχουμε βαμμένη; Τί εννοούμε λέγοντας «τήν βάψαμε»; Γιά πρόσεξέ
με!

Ο θείος Ευριπίδης, στήν υπέροχη τραγωδία του «Ορέστης», γράφει «η ναύς έβαψεν», «τό πλοίο βυθίστηκε», δηλαδή. Εκ τού ρήματος «βάπτω» που θά πεί «βυθίζω», εξ ού και η
«βάπτισις». Τό νά βυθίζεται ένα πλοίο, είναι γεγονός λίαν τραγικό, έτσι λοιπόν η φράση επιβίωσε στίς μέρες μας, ακριβώς γιά νά περιγράψει κάτι άσχημο.

Η γλώσσα, βλέπεις, Ανθούλα μου, είναι τόσο ζωντανή, όσο εσύ κι εγώ! Τί είπες; Η γλώσσα κόκκαλα δέν έχει και κόκκαλα τσακίζει; Σωστό! Αναφέρεται στόν τρόπο μέ τόν οποίο μπορεί
κάποιος νά σού μιλήσει και νά σέ κάνει ένα μέ τό χώμα!

«Γλώσσα ανόστεος μεν, οστέα θραύει». Ακριβώς έτσι τό έλεγαν και οι πρόγονοί μας!

Σήμερα, θά μού επιτρέψεις νά κλείσω κάπως διαφορετικά. Γιά τίς φράσεις οι οποίες επιβιώνουν μέχρι σήμερα, θά έχουμε και δεύτερο μέρος. Μά είναι κάτι που ως ηθοποιό, μέ
προβλημάτισε και θέλω νά τό μοιραστούμε.

Ντόρος πολύς έχει γίνει τελευταία γιά τήν παράσταση «Corpus Christi», που «προσπαθεί» ν’ ανέβει στό θέατρο «Χυτήριο». Επεισόδια, συλλήψεις, κάποιοι δέν αφήνουν τούς θεατές νά
μπούν μέσα κι άλλα τέτοια συμπαθητικά…

Ξεκαθαρίζω ότι εγώ, πιστεύω στόν Θεό μέν, δέν είμαι όμως χριστιανός, ούτε καμμιάς άλλης θρησκείας οπαδός. Τό συγκεκριμένο έργο τού Αμερικανού Τέρενς ΜακΝάλλυ, τό
έχω δεί στό εξωτερικό. Δέν μού είπε και πολλά πράγματα.

Συμφωνώ μέ τήν άποψη ότι τό έργο αυτό, είναι δυνατόν νά προσβάλλει τό θρησκευτικό συναίσθημα ενός χριστιανού. Σέβομαι απεριόριστα τό θρησκευτικό συναίσθημα όλων τών
ανθρώπων, σ’ όποια θρησκεία κι αν ανήκουν.

Γιά μένα, τό πιό απλό που μπορείς νά κάνεις άν δέ σ’ αρέσει εκ τών προτέρων κάτι, είναι νά μήν πάς νά τό δείς. Αν θεωρείς ότι σέ προσβάλλει τόσο, ώστε ν’ αξίζει τήν διαμαρτυρία σου,
κάν’ το. Μέ τρόπο όμως ειρηνικό, μιά παράσταση είναι διάβολε, δέν είναι δυνατόν νά πέφτει ξύλο έξω από θέατρα! Δέν είναι δυνατόν νά εμποδίζεται η είσοδος θεατών!

Σέ αποχαιρετώ, αναγνώστη μου, μέ τούτα τά λόγια τού Ισοκράτη: (και ο νοών, νοείτω)

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη τό δικαίωμα τής ελευθερίας και τής ισότητας, διότι έμαθε τούς πολίτες να θεωρούν τήν αυθάδεια ως δικαίωμα, τήν
παρανομία ως ελευθερία, τήν αναίδεια τού λόγου ως ισότητα και τήν αναρχία ως ευδαιμονία.»

mylady