Στο...Καστελόριζο

Καστέλο Ρόσο

Το πανέμορφο Καστελόριζο κατοικείται από τη νεολιθική εποχή. Κατά την αρχαιότητα το νησί ήταν γνωστό με το όνομα Μεγίστη, το οποίο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το όνομα Μεγίστη οφείλεται στον πρώτο κάτοικο του νησιού που λεγόταν Μεγιστέας, όμως, πιθανότερη εκδοχή είναι ότι ξεχωρίζει σε μέγεθος σε σχέση με τις άλλες βραχονησίδες που βρίσκονται γύρω από το νησί και γι’ αυτό ονομάστηκε Μεγίστη.

Στο Καστελόριζο άνθησε και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των μυκηναϊκών τάφων που έχουν φέρει στο φως οι ανασκαφές. Οι πολυετείς έρευνες των αρχαιολόγων οδήγησαν επίσης στο συμπέρασμα ότι το νησί κατοικήθηκε από τους πανάρχαιους χρόνους. Αποικίστηκε από τους Δωριείς, οι οποίοι έκτισαν και την ακρόπολη στο Παλαιόκαστρο, στη δυτική πλευρά του λιμανιού, τμήματα της οποίας σώζονται μέχρι τις μέρες μας.

Στη συνέχεια το νησί καταλήφθηκε από τους Πέρσες και από τον 4ο αιώνα π. Χ. αποτέλεσε τμήμα του ροδιακού κράτους. Το Καστελόριζο γνώρισε μεγάλη ναυτική ακμή κατά τα μεσαιωνικά χρόνια. Αφού γνώρισε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία, το 1306 πέρασε στην κατοχή των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη. Τότε χτίστηκε και το κάστρο, το Καστέλο Ρόσο, που σημαίνει «κόκκινο φρούριο» και από το οποίο το νησί πήρε και το όνομα Καστελόριζο, ενώ το 1440 κατακτήθηκε από το Σουλτάνο της Αιγύπτου.

Το 1523 περιήλθε στους Τούρκους και πλέον ανήκε στα δώδεκα προνομιούχα νησιά του Αρχιπελάγους. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821 και τελικά επανήλθε στην τουρκική κυριαρχία. Από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και τις αρχές του 20ου το νησί ευημερούσε. Τότε είχε 15.000 μόνιμους κατοίκους.

Στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο το Καστελόριζο πέρασε στην κατοχή των Γάλλων και στη συνέχεια των Ιταλών. Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων το νησί βομβαρδίστηκε αλλεπάλληλες φορές και υπέστη ανυπολόγιστες καταστροφές, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από τους κατοίκους του να μεταναστεύσουν, κυρίως στην Αυστραλία. Το Καστελόριζο ενώθηκε με την Ελλάδα το 1948, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα.