Πρώτα απ' όλα - ό,τι γράφω, αφορά την ακούσια μετανάστευση. Εξ ανάγκης δηλαδή, όχι του ανθρώπου που τον τραβά το εξωτερικό, αλλά αυτού που τον διώχνει η Ελληνική πραγματικότητα.
Τι με κρατάει
Η ηλικία μου (είμαι 48). Η επιθυμία μου να ακούω γύρω μου την Ελληνική γλώσσα και να μπορώ να πάω μια βόλτα στην Ελλάδα.
Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι εδώ. Δε μπαίνουν σε βαλίτσα, και το Skype δε μου φτάνει.
Η απροθυμία μου να αφήσω να με διώξουν οι χειρότεροι από τους συμπατριώτες μου και η διαφθορά τους.
Τι με διώχνει
Προφανώς, οι οικονομικές δυσκολίες. Ακόμα αντέχω.
Η ατμόσφαιρα καταστροφής, η πίεση μιας καθημερινότητας χωρίς ελπίδα. Ακόμα το παλεύω.
Η επιθυμία μου να μην ακούω πολλούς από τους Έλληνες. Τους αγνοώ όσο μπορώ, ή, τελευταία, μαλώνω μαζί τους...
Έχω κάτι να "πουλήσω" έξω. Σε μια χώρα που λειτουργεί θα έβρισκα καλή δουλειά. Αλλά θυσιάζω κάτι εδώ για να κρατήσω τα άλλα.
Προς το παρόν κυριαρχούν τα πρώτα. Και νιώθω ότι ακόμα έχω περιθώρια. Αλλά ίσως να μου αρέσει κι ότι αναγκάστηκα να παλεύω για το "αυτονόητο".
Γιατί κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Προσωπικά, μια (πρωτοφανής για εμένα!) πολιτική ένταξη με έχει δυναμώσει ψυχικά. ΔΕΝ θα γράψω εδώ το κόμμα.
Δε θέλω να προσηλυτίσω. Θέλω ένα σοβαρό, δυτικοευρωπαικό κράτος. Συνιστώ σε όλους που θέλουν το ίδιο να βρουν κάτι που να τους δίνει ελπίδα να μείνουν στη χώρα τους, και να δουλέψουν γι' αυτό.
Καλή απόφαση, όποια κι αν είναι, και καλή τύχη σε όλους.
Πηγή
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.