Είναι πολλά τα χρόνια που συνειδητά ΔΕΝ πηγαίνω σε εκκλησία την νύχτα της Ανάστασης.
Με τον τρόπο που <γιορτάζει> την νύχτα της Ανάστασης, η μεγάλη πλειοψηφία των πιστών, νομίζω ότι είναι από τις πιο υποκριτικές συνήθειες που ζουν ανάμεσά μας.
Πέντε λεπτά πριν τις 12 τα μεσάνυχτα, εκατοντάδες άνθρωποι, τρέχουν κρατώντας κεριά με τελικό προορισμό μια εκκλησία. Το πλήθος ακροβολίζεται περιμετρικά του ναού, όπου όλοι ασχολούνται και κουβεντιάζουν οτιδήποτε, με την λέξη <μαλάκας> να ακούγεται περισσότερο και από τις καμπάνες.
Τα παιδάκια των ζευγαριών συνήθως ή κλαίνε, ή <κρέμονται> στα παντελόνια του πατέρα για να τα πάρει αγκαλιά! Οι συμπεθέρες, σχολιάζουν τις γειτόνισσες, ενώ κανείς, δεν ακούει τίποτα από τους ψαλμούς, ακόμη και αν υπάρχει μικροφωνική εγκατάσταση.
Ξαφνικά τα φώτα σβήνουνε και αρχίζει το μακελειό. Κροτίδες σημαδεύουν γάμπες κυριών, κορίτσια τσιρίζουν, τα σκυλιά της περιοχής ξεσηκώνονται και αλυχτάνε, η ατμόσφαιρα μυρίζει <μπαρούτι> , μανάδες παίρνουν τα πιτσιρίκια στην αγκαλιά τα οποία βρίσκονται σε άπνοια από το κλάμα, εξαιτίας της τρομάρας και οι πιστοί, οπισθοχωρούν ανάμεσα σε συστοιχίες κροτίδων, που σημαδεύουν κουάφ κυριών που <κρεπαρίστηκαν> για να γίνουν ολοκαύτωμα στην Ανάσταση!
Τελευταία φορά που θυμάμαι να συμμετέχω στο τελετουργικό, ήταν στον καθολικό ναό στο κέντρο της Αθήνας και αυτό γιατί για μένα ο Θεός είναι στην καρδιά του καθενός μας και οι διακρίσεις αφορούν στην τυπολογία και όχι στην ουσία.
Η απόλυτη υποκρισία της συμμετοχής, βρίσκεται στην διάρκεια που του ξεσηκωμού, για την Αναστάσιμη φλόγα. Δέκα, το πολύ λεπτά, μέχρι να ακουστεί το <Χριστός Ανέστη> αρκούν, για να τραπεί το πλήθος σε άτακτη φυγή, με την επίφαση ότι ολοκλήρωσε το έργο σαν <Χριστιανός– ορθόδοξος> και απενεχοποιημένος πια, να ΦΑΕΙ 3000 θερμίδες νυχτιάτικα!!!
Όοοοολο αυτό το ξεμπουρδούλεμα, απέχει <έτη φωτός> από τις περιγραφές για το Πάσχα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Όοοολη αυτή η μασκέ εθιμοτυπία, δεν έχει καμία σχέση, ούτε με τον συμβολισμό της <Ανάστασης>, ούτε με το μήνυμα της συγκεκριμένης νύχτας.
Εξαιρετικά συνειδητά λοιπόν, αποφεύγω να υποκρίνομαι ότι το <καθήκον μιας πιστή > είναι να παπουτσωθεί, να μακιγιαριστεί, να κρατήσει το κερί, για να τρέξει τρία λεπτά πριν το <Χριστός Ανέστη> στην όποια εκκλησία, που τρομοκρατημένη εξαιρετικά μετά, θα γυρίσει αρτιμελής στην κουζίνα του σπιτιού της, για να φάει στα καλά καθούμενα ξημερώματα, με το τεράστιο άλλοθι, ότι αναστήθηκε ο Κύριος!
Θα ευχηθώ καλή λευτεριά σε όλους και όλες από ότι μας εμποδίζει να αισθανθούμε ειλικρινείς.
Νανά Παλαιτσάκη
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.