Τι να θυμηθώ.... τι να ξεχάσω

ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ...ΤΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ

( φτιάχνοντας ντουλάπες .....)

Μια βδομάδα πριν τις εκλογές . Σάββατο απόγευμα ...ψιλοβρέχει . Είμαι στην Αθήνα , στο σπίτι μας . Τα τριαντάφυλλα στον κήπο έχουν θεριέψει , τα γεράνια , οι μικροί πανσέδες και οι νεραντζιές είναι γεμάτες λουλούδια . Η φύση , μοιάζει ανυποψίαστη . Ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται γύρω μου , αδιαφορώντας για την βία, για την θλίψη , για την αναδουλειά , για την κακοποίηση της σκέψης από την τοξικότητα των πολιτικών μηνυμάτων .

Μια βδομάδα πριν τις εκλογές , νιώθω σαν σε πεδίο βολής . Τα μηνύματα των πολιτικών καταιγιστικά . Κλείνω την τηλεόραση να γλιτώσω , αλλά με <πυροβολούν> από τα social media . Η σελίδα στο f.b γεμίζει < σκουπίδια > που έρχονται με σκοπό να ...αναδημοσιεύσω . Το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο , πλημμυρίζει υποψήφιους που υπόσχονται μ@@@22ς και π@@@ ς . Απίστευτο το θράσος των ανθρώπων τελικά . Οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί ζητάνε < συγνώμη > και δηλώνουν ότι ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΛΥΣΗ έτοιμη , που την είχαν , αλλά δεν την μοιραζόντουσαν με κανένα , μέχρι σήμερα . Γιατί άραγε ; Πως μέσα σε είκοσι μέρες , βρήκαν ΟΛΟΙ οι υποψήφιοι λύσεις για την ανεργία , για τους υπερχρεωμένους , για τους απολυμένους , για τα χαράτσια , για τους αλλοδαπούς , για την εγκληματικότητα , για την ανάπτυξη , για την παιδεία , για το <πράσινο> , για το κέντρο της Αθήνας , για τους εμποράκος που φαλίρισαν , για τις οικογένειες των αυτόχειρων ; Για όλες τις συμφορές που μας βρήκαν και που μας χτύπησαν δυο χρόνια τώρα , όλοι έχουν μια πρόταση που θα μας οδηγήσει που ;;;;;;;;;;;;;;;;

ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;

Προσπαθώ , ενώ ανεβοκατεβάζω , από εκνευρισμό περισσότερο , γιατί καμία πρόθεση δεν είχα να ξεκαθαρίσω , χειμωνιάτικα και καλοκαιρινά , να καταλάβω με ποια λογική θα ψηφίσω ποιον .

Συνυπολογίζω , όταν είμαι ψύχραιμη , ότι ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ , το σύστημα της φιλελεύθερης οικονομίας , έχει κρασάρει και ότι το πρόβλημα δεν αφορά στην Ελλάδα , αλλά στην Ευρώπη ολόκληρη .


ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΕ ΟΡΓΙΖΕΙ , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΘΗΡΙΟ , είναι ότι : ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΛΙΤ , ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, μοιάζει να είναι ΟΙ ΠΙΟ διεφθαρμένες από τις αντίστοιχες των Ιταλών , των Γάλλων ή των Πορτογάλων .

Αν λάβουμε ως δεδομένο , ότι υπήρχε σε εξέλιξη ένα πλάνο εκποίησης της χώρας , μοιάζει οι εκλεκτοί που διαχειρίστηκαν την εξουσία σε όλα τα επίπεδα να είναι οι πιο διεφθαρμένοι από τους πιο < μπασμένους Ευρωπαίους παίκτες στο παιχνίδι της διαπλοκής>

Ο παράγοντας λοιπόν που θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στην δική μου απόφαση ψήφου , είναι ο θυμός μου για την πρόθεση ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ που χαρακτηρίζει την εξουσία , με την ταυτόχρονη διάθεση από τα κόμματα εξουσίας για συγκάλυψη του συνεταιρισμού τους στο ξεπούλημα .

Το πρόγραμμα εκποίησης της πατρίδας είναι σε πλήρη εξέλιξη και το μόνο εμπόδιο που μοιάζει να υπάρχει είναι η επίφαση κάποιων δημοκρατικών διαδικασιών που τηρούνται ακόμη για να ολοκληρωθεί το έγκλημα ( όπως συνέβη στην Ρωσία πριν το – 8 0 )


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ότι όσοι μας δάνειζαν , όταν μας δάνειζαν , το έκαναν από φιλανθρωπία ; Φυσικά και όχι . Η δική μας ευμάρεια , ωφελούσε τις δικές τους οικονομίες . Από την μία πόρτα δίνανε τα χρήματα και από την άλλη τους επιστρεφόντουσαν .

ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ

Ένας στους δύο είναι άνεργος . Το < δυναμικό κοινό> που θέλανε να έχουν πελάτες τα κανάλια , επιχειρεί με κάθε μέσο να μεταναστεύσει ( αποτέλεσμα να χάνουν τα κανάλια την πελατεία τους ) , οι ηλικιωμένοι χάνουν τις συντάξεις , οι μετανάστες έχουν εγκλωβιστεί στην χώρα έχοντας καλύψει και τα παγκάκια στις πλατείες , οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται , τον χειμώνα τον περάσαμε με τα μπουφάν και τις ηλεκτρικές κουβέρτες , οι εισπρακτικές έχουν οδηγήσει τους πολίτες στα ψυχοφάρμακα , την νύχτα το κέντρο της πόλης μετατρέπεται σε απαγορευμένη ζώνη κυκλοφορίας για τους κατοίκους , όσοι έχουν μαγαζιά στο κέντρο και όσοι εργάζονται στο κέντρο , είναι αποδεκατισμένοι από την αναδουλειά και τα καπνογόνα και αυτονόητα αγαθά όπως οι παροχές βασικών συνθηκών υγείας , παιδείας και ελευθερίας δεν είναι απλά αμφισβητούμενες , έχουν αποδεκατιστεί .

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑ ΚΑΙ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ

Ως προερχόμενη από αστική οικογένεια , φλέρταρα με τις αρχές του Εύρω κομουνισμού . Είχα παρακολουθήσει στα πανεπιστημιακά μου χρόνια , από συνέδριο που αφορούσε τον Μπερλίνγκουερ , διάβαζα Γκράμσι και θαύμαζα την Ρόζα Λούξεμπουργκ . Πίστευα ότι η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών είναι υποχρέωση των κυβερνώντων και υποστήριζα ότι η λύση διαφορών με την χρήση βίας , το μόνο που επιτυγχάνει είναι να γιγαντώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους .

Εργάζομαι 23 χρόνια ως ιδιωτικός υπάλληλος , μεγάλωσα ένα παιδί που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό , γιατί < τι να κάνει στην Ελλάδα > , πήρα ένα δάνειο για να ανακαινίσω ένα σπίτι πατρικό , έχω ένα αυτοκίνητο δεκαετίας και τέλος .

Σκοπεύω να συνεχίσω να εργάζομαι ακόμη πιο δημιουργικά και ακόμη πιο έντονα , σκοπεύω να συνεχίσω να είμαι συνεπής με τις αρχές μου , σκοπεύω να ψηφίσω , αλλά η ψήφος μου θα είναι με κριτήριο, τον αφόρητο θυμό μου για ένα έγκλημα που συγκαλύφθηκε από τους κυρίαρχους του πολιτικού παιχνιδιού.

Νανά Παλαιτσάκη