Σαράντα χρόνια υπηρέτησε με αγάπη και αφοσίωση το ελληνικό, λαϊκό τραγούδι. Με τη βαθιά λαϊκή φωνή του τραγούδησε σπουδαίους συνθέτες και στιχουργούς και κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο γνήσιες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου.
Δωρικός εκεί που έπρεπε, αισθαντικός και πάνω από όλα γνήσιος, ο Δημήτρης Μητροπάνος σφράγισε ανεξίτηλα το λαϊκό μας τραγούδι.
«Αλίμονο», «Ρόζα», «Λαδάδικα», «Άγιος Φεβρουάριος» είναι ελάχιστα από τα τραγούδια του που τραγούδησαν εκατομμύρια κόσμου και τα οποία θα μείνουν για πάντα στην ιστορία, κάνοντας τον ίδιο αθάνατο, κρατώντας τον ζωντανό στις μνήμες και τις καρδιές μας.
«Ήταν πολύ μεγάλος τραγουδιστής σε σημείο που μερικές φορές το τραγούδι που έπαιρνε το έκανε δικό του. Έδινε όλη του την ψυχή, ήταν πολύ έντιμος, είχε καθαρή ψυχή, ήταν η προσωποποίηση ενός σπουδαίου λαϊκού ανθρώπου», είπε γι’ αυτός ο Γιάννης Σπανός.
Το 1971 ο Δήμος Μούτσης τον επιλέγει για να τραγουδήσει τον «Άγιο Φεβρουάριο» του Μάνου Ελευθερίου κι έτσι γεννιέται ένα ακόμα σπουδαίο τραγούδι στην πολύχρονη καριέρα του.
«Η απώλεια είναι μεγάλη, αναπάντεχη και βαριά. Η μνήμη του θα μείνει ζωντανή και η φωνή του θα ταξιδεύει τους φίλους του στον πόνο και στη χαρά στους μεγάλους δρόμους και στις μικρές γειτονιές, στην καθημερινή περιπέτεια των απλών ανθρώπων», δήλωσε ο Γ. Νταλάρας αμέσως μόλις έμαθε τα δυσάρεστα νέα.
Για τον αξιαγάπητο άνθρωπο και τον σπουδαίο καλλιτέχνη μίλησε και ο Μάνος Ελευθερίου.
«Ήταν ένας αξιαγάπητος άνθρωπος και από τους λίγους που μπορώ να πω καλλιτέχνες και που μπορώ να πω ότι είχαν φίλους», είπε.
Και πραγματικά για τον Δημήτρη Μητροπάνο δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να πει κάτι κακό. Με τον ίδιο σεβασμό που συμπεριφερόταν στα τραγούδια και στις μουσικές του, με τον ίδιο σεβασμό αντιμετώπιζε και όλους τους ανθρώπους.
«Η φωνή του και η προσωπικότητά του ταυτίστηκαν με την έννοια του λαϊκού τραγουδιού. Ήταν κι ένας άνθρωπος που δεν έχει να πει ποτέ κανείς κάτι κακό γι’ αυτόν», είπε ο Κ. Μακεδόνας.
Τώρα, εκεί στη γειτονιά των αγγέλων, θα χορεύει και πάλι το βαρύ, αγέρωχο ζεϊμπέκικό του, με τον Μάριο Τόκα να παίζει στο πιάνο τα Λαδάδικα και τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση και τον Ζαμπέτα να σιγοντάρουν στο μεγάλο γλέντι που έχει στηθεί εκεί.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.