«Une liaison pornographique», που προβλήθηκε το 1999 στο Φεστιβάλ Βενετίας, και χάρισε το πρώτο βραβείο γυναικείας ερμηνείας στη Ναταλί Μπάιγ.
Οι ήρωες του έργου, το οποίο σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, περνούν από τη φάση της αμηχανίας, στη φάση της οικειότητας, της τρυφερότητας, της έκπληξης, της ελπίδας πως αυτό που ζουν θα μπορούσε κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε μια κανονική σχέση.
Αν και το αρχικό ζητούμενο ήταν η σωματική απόλαυση και μόνο -«πάση θυσία να διατηρήσουμε τις αποστάσεις!» λέει η γυναίκα-, σύντομα τα σώματά τους τους φέρνουν πιο κοντά. Αναδύονται συναισθήματα και ανάγκες. Ερχονται κοντά από μια μικρή αγγελία που βάζει εκείνη για να πραγματοποιήσει μια σεξουαλική της φαντασίωση. Εκείνος απαντάει.
Η συνέχεια δίνεται σε έναν καφέ όπου οι δυο τους μοιράζονται λίγες λέξεις, χαμόγελα, μια πρώτη επαφή που τους πείθει ότι μπορούν να συνεχίσουν. Συμφωνούν ότι ποτέ δεν πρόκειται να ανταλλάξουν κάποιο προσωπικό στοιχείο. Είναι ένας άντρας και μια γυναίκα που ανταμώνουν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου κάθε εβδομάδα, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα. Και όταν εκείνη κάποια μέρα τού ζητά να κάνουν κανονικά έρωτα, οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν. Ερχεται ο έρωτας...
Πηγή
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.