Ο... πόλεμος του "Αρνι" με τους φόβους του

Αντιμέτωπος με τους φόβους του έρχεται ο Γρηγόρης Αρναούτογλου στην πρώτη του συγγραφική προσπάθεια. Ο δημοφιλής παρουσιαστής εκθέτει εαυτόν και αλλήλους στο βιβλίο του με τίτλο «Μακιγιαρισμένοι φόβοι», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μέσα από τις σελίδες του ξεπηδάνε όλοι οι φόβοι που είχε από παιδί και θα μοιραστεί με τους αναγνώστες. Μάλιστα το παρθενικό του συγγραφικό ταξίδι θα το μοιραστεί με φίλους του την ημέρα της ονομαστικής του εορτής.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Τετάρτη στις 10.00 το βράδυ στο ξενοδοχείο «Semiramis», στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς. Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν και οι φόβοι επώνυμων φίλων του. Ανάμεσά τους, οι Γιάννης Σερβετάς, Πέτρος Φιλιππίδης, Αγγελική Νικολούλη, Γιάννης Πάριος, Σεμίνα Διγενή και Μελίνα Ασλανίδου.

Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου βρίσκεται σε έναν συνεχή πόλεμο με τους φόβους του, έναν πόλεμο που δεν έχει τέλος. Ο φόβος της σύγκρισης, ο φόβος να αντιδράσει άσχημα, ο φόβος ότι δεν απαιτούσε, ο φόβος ότι δεν περίμενε τίποτα, ο φόβος της κούρασης, ο φόβος ότι δεν υπάρχουν αντοχές, ο φόβος ότι δεν τον αγαπούν, ο φόβος των προλήψεων, ο φόβος ότι ο χρόνος φεύγει, ο φόβος όταν χωρίζουν οι δρόμοι του με κάποιο προσφιλές πρόσωπο, φόβος για το τι θα πει ο κόσμος, ο φόβος του να φοβάσαι, ο φόβος της πολυτάραχης μοναξιάς του παρουσιαστή…

«Τα περισσότερα πράγματα που θυμάμαι έκρυβαν φόβο. Ο φόβος μου με ξέρει πολύ καλά, γνωρίζει κάθε γωνιά του σώματός μου, τα μάτια μου είναι τα μάτια του και στο μυαλό μου μέσα νιώθω ότι από μια μικρή κατασκήνωση που είχε δημιουργήσει όταν ήμουν παιδί, τώρα πια κατασκεύασε μια ολόκληρη πολιτεία γεμάτη κρυψώνες, μια πολιτεία όπου κανένας δεν θα ήθελε, ούτε θα μπορούσε να ζει εκεί… παρά μόνο εκείνος» γράφει ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.

Ομως σε αυτή τη δδιαδρομή, αν και πολλές φορές βρέθηκε στα βάθη της ζούγκλας, είχε την τύχη να ακουστεί, όταν ούρλιαζε απεγνωσμένα πάνω σε κρίσεις πανικού που του προκαλούσαν οι φόβοι του. Ο ίδιος περιγράφει εκπληκτικά αυτό το συναίσθημα:

«Νερό είναι η ζωή, που άλλες φορές θυμίζει ρυάκι και άλλες φορές ποτάμι. Οσο είσαι στο ρυάκι τα βγάζεις πέρα. Και στο ποτάμι τα βγάζεις πέρα. Απλώς, όταν το ποτάμι αγριέψει, υπάρχει περίπτωση να πνιγείς. Φοβάσαι ότι θα πνιγείς. Αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε. Είμαστε ψάρια και πουλιά. Νομίζω ότι όλα τα αντέχουμε. Και το μόνο που δεν αντέχουμε είναι το ψέμα. Και σε αυτή την πορεία στάθηκα τυχερός, γιατί βρήκα ανθρώπους που με μια άναρθρη κραυγή μου κατάλαβαν τι έχω.

»Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές φαντάζει άκρως γοητευτικό να τραβάς την προσοχή των άλλων, να σε βλέπουν όλοι στενοχωρημένο, πεσμένο ψυχολογικά και κάποιες φορές να δείχνεις ανήμπορος να τα καταφέρεις μόνος».

Ο Γρηγόρης πάλεψε με τα θηρία που τον κυνηγούσαν και μόνος, αλλά ζήτησε και τη βοήθεια ειδικών προκειμένου να επιλύσει τα προβλήματά του. «Ενας τρόπος να αντιμετωπίσω τους φόβους μου -και όχι μόνο- ήταν να κάνω ψυχοθεραπεία. Και ομολογώ ότι με βοήθησε πάρα πολύ. Πιστεύω πολύ στην ψυχοθεραπεία και πιστεύω βαθιά ότι ένας άνθρωπος που γνωρίζει τα θέματα της ψυχής μπορεί να σε βοηθήσει. Τα προβλήματα είναι για να λύνονται και να τα αποφεύγεις. Κανένα παραμύθι δεν είναι αλήθεια, οπότε, εάν προσπαθείς με παραμύθια να φτιάξεις αλήθειες, τότε ίσως χαθείς στα βασίλεια και στους δράκους που δημιούργησες».

Φόβοι επώνυμων φίλων του παρουσιαστή

Μοιράστηκε τους φόβους του με τον Γιάννη Σερβετά, ενώ συνέτρωγαν σε ένα ταβερνάκι στην Αγορά του Μοριάνο. Αμέσως μετά ο παρουσιαστής έγραψε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για τους δικούς του φόβους:
«Υπάρχει ένας “άγραφος νόμος” που λέει ότι ο φοβητσιάρης για να είναι “αρεστός”, για να είναι “μάγκας” και “κουλ”, πρέπει να γίνεται “Γκλέτσος” για τα μάτια είτε της παρέας είτε μιας κοπέλας. Παράδειγμα, εγώ. Από μικρό παιδί φοβόμουν το τρενάκι του λούνα παρκ. Το παραδέχομαι. Φοβόμουν να μπω σε εκείνον τον διάολο που γυρνούσε σαν τρελός επάνω σε μια σταλιά ράγες και έτρεχε σαν τον μέσο Ελληνα φορολογούμενο. Εμπαινα σε αυτό και το έπαιζα ψύχραιμος, την ίδια στιγμή που μέσα μου η ψυχούλα μου κρατώντας μαντίλι χόρευε στο Ζάλογγο το “Εχετε γεια, βρυσούλες”. Και μετά, όταν κατέβαινα, έκανα τον “ωραίο” και τον άνετο, αν και τα είχα κάνει πάνω μου».

Ο Γιάννης Σερβετάς ύστερα από την κουβέντα που είχε περί φοβίας με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου φαντάστηκε τον παρουσιαστή πάνω σε μια βάρκα. «Μια βάρκα η οποία επιπλέει σε φόβους» όπως λέει «και εκείνον να βουτάει δίχως μπρατσάκια μέσα τους. Διότι έτσι είναι αυτά. Ή θα μάθεις να κολυμπάς ή θα πνιγείς, φίλε. Και ο Γρηγόρης τα κατάφερε. Βούτηξε και βγήκε».

Ο πρωταγωνιστής Πέτρος Φιλιππίδης μιλάει για τους δικούς τους φόβους στον Γρηγόρη και στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας: «Φοβάμαι και τη μητέρα σου, φοβάμαι εσένα, φοβάμαι εμένα, φοβάμαι τη νύχτα, φοβάμαι το σκοτάδι, φοβάμαι να κοιμηθώ, φοβάμαι να μην κοιμηθώ, φοβάμαι να ξυπνήσω, φοβάμαι αυτή τη μέρα, φοβάμαι την άλλη μέρα, φοβάμαι το αύριο. Αύριο φοβάμαι… σήμερα φοβάμαι… Ο φόβος είναι κάτι που για να πάψεις να τον φοβάσαι πρέπει να πάψεις και να υπάρχεις. Ο φόβος καλλιεργείται πριν από σένα για σένα, για μένα, για όλους όσοι φοβούνται, σε φοβούνται και πρέπει να σε φοβούνται, γιατί αν δεν σε φοβούνται, θα πρέπει να τους φοβάσαι, καλύτερα να σε φοβούνται».

Η Αγγελική Νικολούλη ξεπέρασε τους φόβους της σαν τη δυναμική αστυνομική ρεπόρτερ που γνωρίσαμε μέσα από αποκαλυπτικά ρεπορτάζ: «Πιο μικρή έκανα κι εγώ παρέα με τον φόβο, όταν όμως χτύπησα σαν χταπόδι για να με ανακαλύψω, χωρίς τη βοήθεια των γιατρών της ψυχής, ελευθερώθηκα και τόλμησα. Εκανα και συνεχίζω να κάνω ακόμη αυτά που πίστευα ότι δεν μπορούσα. Τον φόβο, όταν έρχεται, τον κοιτώ κατάματα, αδιαφορώ και τον προσπερνώ. Μεγάλη μαγκιά, φίλε μου Γρηγόρη, να νικάς τον φόβο».

Ο Γιάννης Πάριος κατατρύχεται ακόμα από τους φόβους του. Ο τραγουδιστής της αγάπης έχει τη δική του άποψη για το θέμα αυτό που καίει όλους μας και φιλοξενείται στο βιβλίο του Γρηγόρη Αρναούτογλου: «Ο φόβος γεννιέται μαζί μας. Μόλις κοπεί ο ομφάλιος λώρος και αρχίσει το πρώτο μας κλάμα. Θυμάμαι ακόμη, και καμιά φορά το βλέπω και τώρα στο όνειρό μου, ότι είμαι στο σχολείο και ότι πρέπει να δώσω Τριγωνομετρία και δεν έχω διαβάσει. Και ξυπνώ με τον φόβο μη τυχόν έχω μείνει στην ίδια τάξη. Θυμάμαι ακόμη τα σοφά λόγια του πατέρα μου, όταν αποφάσισα να γίνω τραγουδιστής: “Ο,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου, να ξεπεράσεις, παιδί μου, τη μετριότητα”. Ακόμη και τώρα κουβαλάω τον φόβο μήπως δεν τον δικαίωσα. Ομως μέχρι σήμερα προσπαθώ, γιατί αν κάτι κρατάει κάποιον στην κορυφή, είναι… και ο φόβος σε οτιδήποτε κι αν προσπαθεί. Εξάλλου η άγνοια του φόβου γεννάει ήρωες, όχι καλλιτέχνες».

Η σπουδαία δημοσιογράφος Σεμίνα Διγενή παραδέχεται: «Παραπαίω σε πανάρχαιους φόβους θανάτου και μοντέρνες αγοραφοβίες. Αλλοτε παραδίνομαι αμαχητί κι άλλοτε αγωνίζομαι με νύχια και δόντια να σώσω την ελάχιστη λογική που μου έχει απομείνει για να πορεύομαι. Τα τελευταία χρόνια ζω τον τρόμο των γιγαντιαίων παλιρροϊκών κυμάτων. Τα βλέπω στον ύπνο μου και τρελαίνομαι».

Και η ερμηνεύτρια Μελίνα Ασλανίδου καταθέτει τη δική της εμπειρία: «Νιώθω πολλές φορές ότι ψαλλιδίζει την ίδια τη ζωή. Αν τον βάλουμε αρχηγό στη ζωή μας, τότε σίγουρα δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη του εαυτού μας κι αυτός μας πηγαίνει σε χαμηλοδονούμενες καταστάσεις, τονίζει και υπερθεματίζει μικρότητες, κακεντρέχειες και ανασφάλειες. Η ζωή όμως, η αγάπη, το πάθος για τη ζωή, η δημιουργικότητα, η έμπνευση, η ευγνωμοσύνη είναι αντίθετες έννοιες, υψηλοδονούμενες, που δεν τον πολυσυμπαθούν, γιατί τους χαλάει το παιχνίδι. Γι’ αυτό κι εγώ κάνω προσπάθεια στη ζωή μου να κάνω παρέα με αυτά τα συναισθήματα, που ντρέπονται να πουν πώς θα φοβηθούν στη ζωή. Απλώς την αγαπάνε με πολύ πάθος και δύναμη ψυχής».

Επόμενη στάση, το Χόλιγουντ

Ηδη το πρώτο βιβλίο του φιγουράρει στις προσθήκες των βιβλιοπωλείων, ωστόσο ο Γρηγόρης Αρναούτογλου προετοιμάζεται για νέο, διπλό συγγραφικό χτύπημα: ένα μυθιστόρημα που επεξεργάζεται εδώ και καιρό κι ένα παιδικό βιβλίο, που το θέμα του το εμπνεύστηκε πριν από λίγο καιρό κι εδώ και μία εβδομάδα έχει αρχίσει τη συγγραφή του. Οσο για το μυθιστόρημα, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην «Espresso της Κυριακής», μέρος της οποίας δημοσιεύουμε σήμερα, πρόκειται για βιβλίο με στοιχεία θρίλερ, που ευελπιστεί να το ολοκληρώσει μέχρι τον Μάρτιο και υπό σεναριακή μορφή να διαγωνιστεί σε μεγάλο φεστιβάλ σεναρίου. Και -γιατί όχι;- να αποτελέσει ακόμη και σενάριο χολιγουντιανής παραγωγής.

- Γρηγόρης Αρναούτογλου, «Μακιγιαρισμένοι φόβοι». Γράφεις πράγματα χρόνια τώρα, απ’ ό,τι αποκαλύπτεις στο σημείωμά σου. Πώς είναι να παίρνει σάρκα και οστά αυτό; Πώς είναι να παίρνεις στα χέρια σου το πρώτο σου βιβλίο;Είναι το πρώτο μου βιβλίο που εκδόθηκε. Εχω τελειώσει και κάποια άλλα βιβλία, αλλά δεν τα έχω εκδώσει ακόμα. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Σε αυτό το βιβλίο έχω βάλει πολλή από την ψυχή μου. Δεν είναι ένα μυθιστόρημα, έχει να κάνει πολύ με εμένα. Αισθάνομαι μια ομορφιά και ανησυχία συγχρόνως κρατώντας το, διότι συνεχώς έρχομαι αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου και με τους φόβους μου.

- Αποκάλυψες ότι ήδη έχεις προχωρήσει και έχεις γράψει κι άλλα πράγματα. Μπορούμε να πούμε κάτι γι’ αυτά;Γράφω ένα μυθιστόρημα κι ένα παραμύθι παράλληλα. Το μυθιστόρημα το έχω ξεκινήσει πριν από πολύ καιρό, το παραμύθι το ξεκίνησα πριν από μία εβδομάδα.

- Το μυθιστόρημα αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός;Οχι. Είναι λίγο θρίλερ. Πιο πολύ το έχω για σενάριο, όχι ελληνικής παραγωγής, γιατί τα θρίλερ στην Ελλάδα έχουν να κάνουν και λίγο με μεταφυσικά πράγματα και δεν μπορούν να γίνουν πιστευτά. Είναι ακριβή παραγωγή και έχει αυτό το ονειρικό. Υπάρχει κι ένας διαγωνισμός που γίνεται στο Λος Αντζελες κάθε Μάρτιο με σενάρια μέσω του Ιντερνετ και στέλνεις το σενάριό σου. Ετσι έγινε και το “Τζούνο”, το σενάριο του οποίου έγραψε μια κοπέλα που ήταν σερβιτόρα.

- Να υποθέσω ότι θα το στείλεις σε αυτόν τον διαγωνισμό;Αν νιώσω ότι είναι καλό -γιατί εγώ δεν μπορώ να γράψω σενάριο-, θα το γράψω μαζί με μια κοπέλα η οποία ξέρει να γράφει σενάρια. Εγώ δεν έχω καμία γνώση, γιατί το σενάριο είναι μια ειδική γραφή.

- Η παρουσίαση πρέπει να είναι την ημέρα της γιορτής σου; Ναι, 25 Ιανουαρίου. Νομίζω ότι θα είναι μια μάζωξη κάποιων ανθρώπων που ήθελα να καλέσω από τον δικό μας χώρο, εννοώ τον τηλεοπτικό, τον δημοσιογραφικό και τον καλλιτεχνικό. Επίσης είναι μια μάζωξη ανθρώπων που εκτιμώ, από φίλους που θα ’ρθουνε να συζητήσουμε για ένα θέμα που πραγματικά πρέπει να το ανοίξουμε πολύ σοβαρά. Ο φόβος κάνει τεράστιο κακό. Οταν χάνεις την μπάλα και φοβάσαι περισσότερο από ό,τι πρέπει, χάνεις στιγμές της ζωής σου απίθανες και σκοτώνεις τον χρόνο που θα μπορούσες να περνάς καταπληκτικά.

Πηγή