Γιάννης Φραγκίσκος, Senior Contracting Manager
Οργή, θλίψη, απόγνωση…
Γύρισα την πλάτη στη Γερμανία το 1997 για να γυρίσω στην πατρίδα μου που τόσο μου έλειπε, γεμάτος όνειρα και προσδοκίες.
Γνώρισα τη γυναίκα μου, μεταναστεύσαμε από την Αθήνα στη Κρήτη, αποκτήσαμε 2 υπέροχα παιδιά, δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Είναι η πρώτη φορά που τα βράδια όταν κοιμούνται τα παιδιά, έχουμε αρχίσει να συζητάμε με τη γυναίκα μου για την προοπτική να φύγουμε από την Ελλάδα.
Δεν μας προσφέρει τίποτα πια, μόνο τον ήλιο και τη θάλασσα.
Ας ξενιτευτούμε λοιπόν σε μέρη που τουλάχιστον θα μας σέβονται, που θα μας λένε την αλήθεια εξαρχής, που το μαύρο θα είναι μαύρο και το άσπρο-άσπρο.
Που τα παιδιά μου θα πηγαίνουν σχολείο να μάθουν γράμματα, χωρίς οι γονείς να συζητάμε από που θα κόψουμε για να μαζέψουμε χρήματα για να βάλουμε πετρέλαιο στο νηπιαγωγείο.
Θέλω να ταξιδεύω στο εξωτερικό και να μην ντρέπομαι να λέω ότι είμαι Έλληνας.
Δεν έχω όνειρα πλέον, σκέφτομαι μόνο το σήμερα, φοβάμαι για τα παιδιά μου.
Δεν θέλω άλλο να με παραμυθιάζουν, δεν εμπιστεύομαι κανέναν, δεν θέλω να βοηθήσω αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ.
Σε λίγα χρόνια, αν και εφόσον αλλάξουν οι καταστάσεις, θα προσπαθήσω να πείσω τα παιδιά μου να επιστρέψουν στην πατρίδα…
nooz
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.