Ο επιτυχημένος Έλληνας ηθοποιός Γιάννης Μποσταντζόγλου, ο οποίος καθηλώνει με το τεράστιο υποκριτικό του ταλέντο, σε συνέντευξή του μίλησε για την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που έχει φέρει.
Όλοι γύρω μιλούν για κρίση, αλλά η κρίση δεν φαίνεται να χτύπησε τη δική σας πόρτα, αφού κάνετε τρεις ταινίες, παίζετε στο θέατρο και ανεβάζετε και μία παράσταση.
«Επαγγελματική κρίση δεν γνωρίζω, αλλά τα λεφτά δεν είναι τίποτε».
Σας φοβίζει το αύριο όπως εξελίσσεται η κατάσταση; «Ετοίμασα τα χαρτιά μου για σύνταξη. Είμαι στην πιάτσα από το ’72. Και ενώ ήταν να μου καταβληθεί για πρώτη φορά στις 22 του μηνός, το μετέθεσαν για τις 22 Νοεμβρίου. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν λεφτά να δώσουν τις συντάξεις. Και τον άλλο μήνα αναρωτιέμαι πώς θα έχουν, αφού δεν έχουν.
Από το κακό στο χειρότερο πάμε. Το περνάμε όλοι, οι μισθοί έχουν πέσει και αυτοί συνεχίζουν να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου. Πώς θα ζήσει ο κόσμος με 700 ευρώ; Εγώ δεν είμαι άνθρωπος του κινήματος “Δεν πληρώνω”, αλλά τελικά εκεί καταλήγεις. Βγάζω 50 ευρώ την ημέρα και μου έρχονται χίλια φέσια. Ε, δεν πληρώνω κι εγώ. Έτρωγα και φασόλια για να είμαι εντάξει, αλλά όταν συνεχίστηκε, δεν άντεξα. Κόντευα να τρελαθώ και ξαφνικά έκανα ένα “κλικ”. Κατέβασα ρολά, που λένε. Πώς θα γίνει δηλαδή; Θα κλέψω; Θα σκοτώσω; Τι να κάνω;
Σαν κι εμένα είναι ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Ανεβάζουν τα νοίκια, ανεβάζουν το καλάθι της νοικοκυράς, ανεβάζουν τους φόρους και σου κατεβάζουν τους μισθούς. Και θα φτάσεις να παίρνεις 500 και να σου λένε “πλήρωσε 5.000”. Ο κοσμάκης πώς θα πληρώσει; Η οικογένειά μου πώς θα ζήσει; Ούτε φασόλια δεν θα έχουμε να φάμε».
Έχετε πάει στο ταμείο ανεργίας; «Τώρα στο ταμείο ανεργίας είμαι. Οι ανάγκες είναι οι ίδιες για όλους. Δηλαδή, αν είσαι ο Αϊνστάιν ή αν είσαι ένας απλός ανθρωπάκος, δεν πρέπει να πας στο ταμείο ανεργίας; Το θέμα είναι ότι κόβουν και το ταμείο ανεργίας. Λένε «δεν δικαιούσαι». Εγώ σαράντα χρόνια πληρώνω και μου μειώνουν τη σύνταξη».
Πού θα φτάσει; «Εκείνο που ξέρω είναι ότι θα είναι πετσοκομμένη. Ενώ θα μπορούσα να πάρω δύο με δυόμιση χιλιάρικα, τώρα θα πάρω ενάμιση. Άρα πρέπει να είμαι εκατό χρόνων και να δουλεύω για να τσοντάρω στη σύνταξη. Άμα όμως συνεχίζεις να εργάζεσαι, σου κόβουν και τη σύνταξη. Όλα δικά τους τα θέλουν. Σου λένε «πώς θα βάλω καινούργιους ανθρώπους στην εργασία»; Στη δική μας δουλειά, όμως, αν εγώ υποδύομαι κάποιον παππού στο θέατρο, δεν σημαίνει ότι παίρνω τη δουλειά κάποιου νέου. Αλλά εν πάση περιπτώσει, πες ότι αυτό το μέτρο είναι σωστό. Δηλαδή δουλεύεις, δεν δουλεύεις, το ίδιο είναι».
madata
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.