Δεν έχουν καταλάβει τίποτα! Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κυβέρνηση, η οποία δια του αρμοδίου υπουργού «εκτελεί» πλέον τους μισθωτούς και τους επαγγελματίες και άρα έχει επίγνωση των
πράξεών της, αλλά και στην αντιπολίτευση η οποία παρακολουθεί την «εκτέλεση» και αδυνατεί να κάνει κάτι προκειμένου να αναστρέψει το κλίμα.
Είναι προφανές ότι δεν αναφέρομαι μόνο στη Νέα Δημοκρατία αλλά σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Διότι, όταν δεν μπορείς να εκμεταλλευθείς τα «καραγκιοζιλίκια» της κυβέρνησης-όπως εύστοχα χαρακτήρισε τις παλινωδίες της ο Μίμης Ανδρουλάκης- τότε πως έχεις την ψευδαίσθηση ότι έχεις τη δυνατότητα να εμφανισθείς ως εναλλακτική προοπτική;
Κακά τα ψέματα. Το θέμα δεν είναι τι λες, αλλά πως το λες και κυρίως αν σε ακούει ο κόσμος. Και αν δεχθούμε ότι για το πρώτο η αντιπολίτευση πληροί τις προδιαγραφές, το δεύτερο εμφανίζει σοβαρές αδυναμίες ενώ το τρίτο αποδεδειγμένα δεν υπάρχει.
Ο κόσμος δεν ακούει, είτε γιατί δεν θέλει να ακούσει είτε γιατί αυτά που ακούει και με τον τρόπο που τα ακούει δεν τον πείθουν. Γενικώς η κοινωνία έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στα κόμματα και στα πρόσωπα, σε σημείο που να θεωρεί ότι η κρίση δεν την αφορά!
Υπάρχει άραγε σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα ή αλλού που να πιστεύει ότι με τα μέτρα που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση, θα βγούμε του χρόνου τέτοιο καιρό στις αγορές; Δεν υπάρχει! Και όμως όταν η αντιπολίτευση λέει το αυτονόητο κανείς δεν την ακούει.
Και αντί να αναρωτηθεί γιατί δεν την ακούνε, συνεχίζει να μιλάει και να λέει σωστά πράγματα αλλά με λάθος τρόπο και συχνά με λάθος ανθρώπους. Αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν δυσαρεστούνται κάποιοι, αλλά εδώ που έχει φθάσει η χώρα το τελευταίο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει τα κομματικά επιτελεία είναι το πολιτικό τους μέλλον.
Όταν όλα είναι στον αέρα, όταν μια κυβέρνηση μετεωρίζεται και όταν η νέα γενιά κινδυνεύει με αφανισμό, είναι απαράδεκτο να πιστεύει κανείς ότι το δικό του πρόγραμμα είναι καλύτερο από του άλλου. Αυτό πληρώνει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η χώρα. Την «αυθεντία» του κυρίου Παπακωνσταντίνου και το «σχέδιο εξόδου» του κυρίου Παπανδρέου.
Γιατί κι αυτοί, όπως και οι άλλοι, έχουν ταυτίσει το κόμμα με την Ελλάδα, λησμονώντας ότι χωρίς τη δεύτερη δεν μπορεί να υπάρξει το πρώτο και πάντως η Ελλάδα θα υπάρχει και μετά το τέλος των κομμάτων.
Ξεκάθαρα, η κυβέρνηση θεωρεί ότι το κράτος αποτελεί φυσική προέκταση του ΠΑΣΟΚ, ενώ η αντιπολίτευση προσπαθεί να το πάρει με το μέρος της ελπίζοντας ότι όταν θα έρθει στα πράγματα θα αλλάξει και τους συσχετισμούς. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα!
Δεν έχουν καταλάβει τους διακριτούς ρόλους χώρας και κράτους και κυρίως ότι η κρίση οφείλεται στο κράτος. Γι’ αυτό και κανείς δεν τολμά να άρει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, βάζοντας τέλος στην άδικη μεταχείριση που υφίστανται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Διότι κανείς δεν τολμά να κάνει το κράτος περισσότερο κοινωνικό και αλληλέγγυο στις ασθενέστερες τάξεις, μέσα από τη δραστική μείωση του δημόσιου τομέα και την αξιοποίηση της τεράστιας και αναξιοποίητης περιουσίας του Δημοσίου.
Διότι όλοι φοβούνται να πούνε ότι, το «μικρό και ευέλικτο κράτος στρατηγείο» είναι η μοναδική εγγύηση για να εφαρμοσθεί κοινωνική πολιτική ουσίας η οποία θα απελευθερώσει τον επιχειρηματικό κόσμο, βάζοντας σε τροχιά ανάπτυξης τη χώρα.
Όσο λοιπόν, οι πολιτικοί και τα κόμματα, δεν αξιοποιούν το «υπερόπλο» που λέγεται χώρα για να πολεμήσουν το κράτος, τόσο το διεφθαρμένο και σάπιο κράτος θα υπονομεύει την ευημερία και το μέλλον των πολιτών και της χώρας.
Αν λοιπόν αυτό το κράτος θέλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τότε με γεια τους και χαρά τους. Να ξέρουν όμως ότι, πριν χάσουν και τον τελευταίο πολίτη, θα έχουν χάσει την Ελλάδα.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.