χρόνου, από την ελληνική κυβέρνηση, εξετάζοντας την πιθανότητα αναδιάρθρωσης, από κακούς συμβούλους, δικηγόρους και επενδυτικές τράπεζες.
Ποιος λοιπόν φταίει, αν οι διαπιστώσεις του Σμάγκι είναι σωστές, για τα δημοσιεύματα, που μιλούν ακόμη και για «έξοδο» από το ευρώ, συνέπεια της οποιασδήποτε αναδιάρθρωσης;
Σήμερα, στο Βερολίνο συζητείται, με απουσία της Ελλάδος, το μέλλον της ελληνικής οικονομίας από τη Μέρκελ, τον Μπαρόζο και το Φαν Ρόμπεϊ.Και τούτο, μετά τη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου, όπου συμμετείχε και ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών.
Το πιο πιθανό, για να μη πούμε βέβαιο, είναι η προετοιμασία του Μνημονίου 2. Οι εκπρόσωποι της τρόικας σε επαφές τους με παραγωγικούς φορείς της χώρας μας, εκφράζουν πλέον ευθέως τον προβληματισμό τους για την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου 1.
Το Μνημόνιο 1 έχει αποτύχει, τελείωσε, πέθανε. «Ζήτω το Μνημόνιο 2»;
Κάπου εκεί φαίνεται, ότι οδηγούμεθα με την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας. Με τη διαφορά όμως, ότι το Μνημόνιο 2 υποτίθεται ότι θα προβλέπει και αναπτυξιακά μέτρα. Δηλαδή, αυτό που φωνάζει η Νέα Δημοκρατία και που ο Αντώνης Σαμαράς αναμένεται αύριο στο Ζάππειο 2, να παρουσιάσει τις κυβερνητικές προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όλοι, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αναμένουν εναγωνίως τις προτάσεις Σαμαρά. Διότι αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της. Σε ενάμισι χρόνο δέσμευσε για περισσότερα χρόνια και με μεγαλύτερο χρέος, τη χώρα, απ΄ ό, τι οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Γιώργου Ράλλη, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή, μαζί.
Έχουμε βέβαια μπροστά μας, το ECOFIN της ερχόμενης εβδομάδας και το Συμβούλιο Κορυφής της 26ης Ιουλίου. Μέχρι τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν. Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες και καταιγιστικές.
Η ανάγκη δανεισμού της Ελλάδος με επιπλέον 60 δις. ευρώ περίπου για το 2012-2013 είναι δεδομένη. Μια λύση είναι να τα δανειστούμε, στο πλαίσιο του Μνημονίου 2. Μια κακή λύση, διότι βαθαίνει ακόμη περισσότερο το αδιέξοδο. Αν αυτό όμως συνδυασθεί με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του συνολικού χρέους της χώρας, πέραν των 110 δις. ευρώ (περίπου 350 δις. ευρώ που ανεβαίνει κάθε μέρα) και συγχρόνως υπάρξουν αναπτυξιακά μέτρα, όπως ζητάει η Νέα Δημοκρατία, τότε πιθανόν κάποτε, στο μέλλον, να δούμε «φως στο τούνελ». Κάτι όμως, που θα σημάνει νέα μέτρα λιτότητας, πνίξιμο της κοινωνίας, κατάρρευση του κοινωνικού ιστού της χώρας.
Μένει το θέμα της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας. Στην προοπτική αυτή, πρωτοπόρα είναι η Φιλανδία. Λύσεις, καμουφλαρισμένης εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, μέσω ενεχυρίασης μετοχών του δημοσίου, που θα εμπεριέχουν τίτλους ακινήτων, που θα αποτιμούν την ανάπτυξη και το κέρδος, που θα επέλθει από την αξιοποίηση, με την πώληση ομολόγου, ύψους περίπου 50 δις. ευρώ, όσα ζητάει η Ευρώπη και η τροϊκα.
Τι θα γίνει όταν έλθει η ώρα του απολογισμού; Ο Θεός ξέρει και τα εγγόνια μας θα το μάθουν!
statesmen
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.