Αφήστε ήσυχη την παιδικότητα των παιδιών σας

0

Κανείς δε γεννήθηκε γονιός.

«Η μάνα μου με έκανε ενήλικη πριν την ώρα μου»!

Ήταν η εξομολόγηση της πλέον και ηλικιακά ενήλικης γυναίκας, που δεν έχει τη μάνα της σα πρότυπο αλλά σα παράδειγμα προς αποφυγή. Ήμουν ένα μικρό παιδί, που μεγάλωσε πρόωρα, ενώ η μάνα μου ήταν το παιδί που έπρεπε να είμαι εγώ.

Πάσχιζα να τη κάνω να μεγαλώσει! Μεγάλωσα με ανασφάλεια για τη φροντίδα μου. μπορούσα από πολύ μικρή ηλικία να ξεχωρίσω ποιες από τις αποφάσεις που έπαιρνε για μένα ήταν λανθασμένες κι εκείνη τις έβλεπε σωστές. Θεωρούσε σωστό να με παίρνει μαζί της στις καφετέριες και στα ψώνια στα μαγαζιά, και θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιτάζει κλεφτά τον παιδότοπο που υπήρχε έξω απ αυτά. Με τάιζε φαγητό από έξω, γιατί μου άρεσε όπως σε όλα τα παιδιά αρέσει, αλλά δε μπορούσε να ξεχωρίσει ότι έκανε κακό στην υγεία μου. Μου ψώνιζε πολλά και ακριβά πράγματα, που όμως τα διάλεγε εκείνη κι ας ήμουν μπροστά, χωρίς να καταλαβαίνει ότι δεν ήταν σωστό να με κακομαθαίνει, και δεύτερον δεν μου έδινε τη χαρά του να διαλέξω τα πράγματά μου. Μου έδινε το κινητό της προκειμένου να καθίσω ήσυχα, χωρίς να καταλαβαίνει το πόσο κακό κάνει στο μυαλό και τη φαντασία μου, χωρίς να καταλαβαίνει ότι η μόνη μου ανάγκη ήταν λίγος χρόνος μαζί της. Κάπνιζε μέσα στο σπίτι και θυμάμαι πόσο πολύ με ενοχλούσε όταν ξάπλωνα στο κρεβάτι μου.

Επειδή ήμουν κοριτσάκι, μου έβαφε τα νύχια και μου έβαζε κραγιόν πριν πάμε σε κάποια επίσκεψη, κάτι το οποίο τότε δε καταλάβαινα αλλά τώρα βλέπω σε παλιές φωτογραφίες μου το πόσο μικρομέγαλο φαίνομαι… και ήμουν μόνο τεσσάρων!

Δε ρίχνω ευθύνες στη μαμά μου για τον τρόπο που με μεγάλωσε. Κανείς δε γεννήθηκε γονιός. Αντιθέτως, έδινε τα πάντα για μένα. Δε μπορώ να πω ότι στερήθηκα τίποτα, θα ήμουν αχάριστη αν δε της το αναγνώριζα, όμως είπαμε, με αντιμετώπιζε σα να ήμουν η κούκλα της. Το παιχνίδι της. Δεν είχε την ωριμότητα που έχω εγώ τώρα που είμαι στην ηλικία της. Της έλειπε η αίσθηση της ευθύνης, του κινδύνου. Έπαιρνε πολύ ελαφριά, το ότι το παιδί της την έβλεπε σα πρότυπο, ή χειρότερα, δε το είχε συνειδητοποιήσει καν.

Ποτέ δε με ρώτησε αν ο τρόπος της μου άρεσε. Είμαι μια γυναίκα ενήλικη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. μια γυναίκα που δεν έχει πρότυπα, που δεν έχει παραδείγματα προς μίμηση αλλά προς αποφυγή! Είμαι μια γυναίκα που η παιδικότητα της μάνας της, της στέρησε τη δική της. Η μάνα μου έκανε τα πάντα για μένα. με αγαπούσε όσο τίποτα! Έτρεχε να μου καλύψει όλες μου τις ανάγκες προτού χρειαστεί να της το ζητήσω, όμως ποτέ δε με ρώτησε ποιες ήταν αυτές. Μπορεί να στερούνταν εκείνη, όμως πάντα, κάλυπτε τις δικές μου. Εκείνες όμως, που πίστευε εκείνη. Προφανώς, εκείνες που η δική της μάνα δεν κάλυψε ποτέ.

Ήμασταν δυο παιδιά που μεγάλωναν μαζί. Εγώ στα τέσσερα κι εκείνη στα τριάντα της. κάποια λοιπόν από μας, θα έπρεπε να παίξει το ρόλο της μεγάλης… μαντέψτε ποια…

Μαρία Χαρίτου
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top