...σε αυτό το μεγάλο καθημερινό θέατρο.
Για την νέα γενιά,
που τελικά έχασε ΑΥΤΗ το παιχνίδι της αγάπης,
πραγματικά θα ρίξουμε αμέτρητα δάκρυα…
Φαίνεται,
τη σκυτάλη δεν κατάφεραν να την δώσουν παρακάτω,
οι προηγούμενες γενιές,
στον αγώνα της ζωής.
Αρνήθηκαν κατά κάποιο περίεργο τρόπο
τα χέρια του προηγούμενου σκυταλοδρομέα
να συγχρονιστούν με τα μπροστινά,
είτε γλίστρησε η σκυτάλη.
Δεν έχει σημασία όμως αυτό πια…
Ξέρεις, κάθε φορά γονέα, μητέρα είτε πατέρα,
εσύ που έδινες στο παιδί σου ένα αμάξι
αδιαφορώντας για το που θα πάει το παιδί σου
κάθε φορά που έβγαινε από την εξώπορτα…
Εσύ που κάθε φορά που έβλεπες τα μηνύματα σου σαν χαζό στο φατσοβιβλίο
και δεν έβλεπες το παιδί σου που ψυχορραγούσε ή το αγνοούσες,
αυτό καιγόταν να του δώσεις έστω και ένα λεπτό σημασία.
Τελικά όταν έχει περάσει την νηπιακή ηλικία,
και άρχισε να πλάθει τον ψυχικό του κόσμο,
νόμιζες λανθασμένα ότι ήταν ολοκληρωμένο πια.
Ξέρεις και εσύ βρε, που ξυλοκοπούσες και έβριζες όλη μέρα στο σπίτι
αμέσως αποτύπωνες στο παιδί σου μια μαύρη κηλίδα στη ψυχή του.
Εσύ ήσουν υπαίτιος!
Τα ξεσπάσματα μόνο φανερά δεν είναι.
Νταήδες στα σχολεία, απίστευτο βρισίδι
που αντικατάστησε τις καθημερινές λέξεις ευγένειας,
καθημερινοί ξυλοδαρμοί.
Τόσα πολλά κακά, που φώναζαν με μια αδύναμη κραυγή
(οι φωνητικές χορδές της ψυχής έχασαν πια την δύναμη τους φαίνεται)
Αγάπα με, μα ίσως είναι πια αργά.
Ξέρεις, καλό μου,
εγώ ανέκαθεν,
λυπόμουν τους θύτες λίγο περισσότερο,
αυτοί ήταν τα πραγματικά θύματα.
Αυτοί στερήθηκαν την αγάπη,
ίσως ακόμα και το μητρικό γάλα.
αυτοί ζούσαν καθημερινά την ύπαρξη της μη αγάπης.
Και εμείς,
μένουμε απαθείς,
θεατές, αντιδρώντας μόνο συναισθηματικά
σε αυτό το μεγάλο καθημερινό θέατρο.
Είτε κραυγάζοντας τους θύτες,
είτε πνιγόμαστε στα κλάματα με τα γεγονότα.
Είτε ταυτιζόμαστε, με τα θύματα είτε με τους θύτες…
Αφιερωμένο στην κάθε Μαρία, στον κάθε Γιάννη, στην κάθε Ελένη, για την κάθε είδους βία που ασκήθηκε σε αυτούς, ή για το κάθε ξέσπασμα τους που δείχνουν έλλειψη φανερής αγάπης…
που τελικά έχασε ΑΥΤΗ το παιχνίδι της αγάπης,
πραγματικά θα ρίξουμε αμέτρητα δάκρυα…
Φαίνεται,
τη σκυτάλη δεν κατάφεραν να την δώσουν παρακάτω,
οι προηγούμενες γενιές,
στον αγώνα της ζωής.
Αρνήθηκαν κατά κάποιο περίεργο τρόπο
τα χέρια του προηγούμενου σκυταλοδρομέα
να συγχρονιστούν με τα μπροστινά,
είτε γλίστρησε η σκυτάλη.
Δεν έχει σημασία όμως αυτό πια…
Ξέρεις, κάθε φορά γονέα, μητέρα είτε πατέρα,
εσύ που έδινες στο παιδί σου ένα αμάξι
αδιαφορώντας για το που θα πάει το παιδί σου
κάθε φορά που έβγαινε από την εξώπορτα…
Εσύ που κάθε φορά που έβλεπες τα μηνύματα σου σαν χαζό στο φατσοβιβλίο
και δεν έβλεπες το παιδί σου που ψυχορραγούσε ή το αγνοούσες,
αυτό καιγόταν να του δώσεις έστω και ένα λεπτό σημασία.
Τελικά όταν έχει περάσει την νηπιακή ηλικία,
και άρχισε να πλάθει τον ψυχικό του κόσμο,
νόμιζες λανθασμένα ότι ήταν ολοκληρωμένο πια.
Ξέρεις και εσύ βρε, που ξυλοκοπούσες και έβριζες όλη μέρα στο σπίτι
αμέσως αποτύπωνες στο παιδί σου μια μαύρη κηλίδα στη ψυχή του.
Εσύ ήσουν υπαίτιος!
Τα ξεσπάσματα μόνο φανερά δεν είναι.
Νταήδες στα σχολεία, απίστευτο βρισίδι
που αντικατάστησε τις καθημερινές λέξεις ευγένειας,
καθημερινοί ξυλοδαρμοί.
Τόσα πολλά κακά, που φώναζαν με μια αδύναμη κραυγή
(οι φωνητικές χορδές της ψυχής έχασαν πια την δύναμη τους φαίνεται)
Αγάπα με, μα ίσως είναι πια αργά.
Ξέρεις, καλό μου,
εγώ ανέκαθεν,
λυπόμουν τους θύτες λίγο περισσότερο,
αυτοί ήταν τα πραγματικά θύματα.
Αυτοί στερήθηκαν την αγάπη,
ίσως ακόμα και το μητρικό γάλα.
αυτοί ζούσαν καθημερινά την ύπαρξη της μη αγάπης.
Και εμείς,
μένουμε απαθείς,
θεατές, αντιδρώντας μόνο συναισθηματικά
σε αυτό το μεγάλο καθημερινό θέατρο.
Είτε κραυγάζοντας τους θύτες,
είτε πνιγόμαστε στα κλάματα με τα γεγονότα.
Είτε ταυτιζόμαστε, με τα θύματα είτε με τους θύτες…
Αφιερωμένο στην κάθε Μαρία, στον κάθε Γιάννη, στην κάθε Ελένη, για την κάθε είδους βία που ασκήθηκε σε αυτούς, ή για το κάθε ξέσπασμα τους που δείχνουν έλλειψη φανερής αγάπης…
Του Νεόφυτου Βασιλείου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.