Κι όπου σε πάει. Όπως σε πάει. Για όσο…
Να ταξιδεύεις.
Να δίνεις χρόνο στα ταξίδια και να τα τολμάς. Κι ας είναι η καθημερινότητα πιεσμένη και νιώθεις ότι δύσκολα μπορείς να το σκάσεις. Ναι, είναι όντως δύσκολο, αλλά επιβάλλεται. Για την ψυχή σου. Για να καθαρίζει το μυαλό σου. Για να γεμίζουν οι μπαταρίες σου ενέργεια και η καρδιά σου εικόνες.
Να ταξιδεύεις. Κι ας μην έχεις πολλά λεφτά στην τσέπη, ας είναι πολλές οι υποχρεώσεις.
Έχει ομορφιές γύρω σου κι εσύ τις χάνεις. Τις ξεχνάς βουτηγμένος στα συνηθισμένα, τα καθημερινά, τα αναγκαία. Έχει ομορφιές γύρω σου κι εσύ έμαθες να βλέπεις τις ασχήμιες. Έμαθες να σε επηρεάζουν. Άσχημα σε επηρεάζουν.
Βουλιάζεις. Το ξέρεις, το νιώθεις.
Γι’αυτό να ταξιδεύεις. Για να νιώθεις πάλι ανάλαφρος. Κι ας είναι μέχρι το παρκάκι της γωνίας. Κάθισε εκεί, κάτω από τα δέντρα, με μια μπύρα στο χέρι. Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου πολιτείες μακρινές. Νιώσε το αεράκι να σε χτυπάει και φαντάσου τα πιο απίθανα μέρη, τα πιο μακρινά κι ονειρεμένα. Μπορείς…Ταξίδεψε ακόμη και με άδεια τσέπη, με χρεωμένες κάρτες, με έρημα πορτοφόλια. Ταξίδεψε το νου και γαλήνεψε την καρδιά σου. Με μια μουσική, ένα βιβλίο, μια μυρωδιά.
Καταδικασμένος ο άνθρωπος που έμεινε αταξίδευτος. Καταδικασμένος αυτός που πίστεψε στα ταξίδια με τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια και ξέχασε πως υπάρχουν κι άλλα. Αέρινα κι αλαφροΐσκιωτα, αλλά αναγκαία.
Μαύρισε η καρδιά σου με όσα ζεις. Εγκλωβίστηκε ο νους σε ζόρια. Λίγνεψαν τα φτερά σου άνθρωπε, δυστύχησες.
Αλλά δεν είναι η στόφα σου τέτοια. Δεν ήταν ποτέ κι ούτε πρέπει και να γίνει.
Γι’αυτό να ταξιδεύεις. Με όποιο μέσο σου βρίσκεται εύκαιρο. Με ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια. Να αλλάζεις εικόνες, να αλλάζεις χρώμα στην ψυχή, να της διώχνεις τα σκοτάδια.
Κι όλα τα άλλα, τα καθημερινά, τα δύσκολα, τα στενόχωρα, άφησέ τα λίγο στην άκρη. Δε θα φύγουν αλλά δε χρειάζεται να τα έχεις πάντα εκεί κοντά. Διώξε τα λίγο κι ανάσανε βαθιά. Φόρτωσε χρώματα, αρώματα, συναισθήματα, δυνάμεις.
Κάνε το για τον εαυτό σου που πρέπει να τον προσέχεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Γιατί είναι δικός σου. Γιατί τον ζόρισες. Γιατί τον αγαπάς και πρέπει να τον προστατεύσεις.
Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε.
Μπες στο καράβι και ταξίδεψε.
Μπες στο αμάξι και ταξίδεψε.
Άνοιξε ένα βιβλίο και ταξίδεψε.
Πάρε μια αγκαλιά και ταξίδεψε.
Ταξίδεψε. Ταξίδεψε.
Κι όπου σε πάει. Όπως σε πάει. Για όσο…
Για καλό θα είναι.
Εκείνο το καλό που συχνά πυκνά, έτσι όπως σε πάτησαν οι αλήθειες της ζωής, ξεχνάς.
Το δικό σου καλό…
Να δίνεις χρόνο στα ταξίδια και να τα τολμάς. Κι ας είναι η καθημερινότητα πιεσμένη και νιώθεις ότι δύσκολα μπορείς να το σκάσεις. Ναι, είναι όντως δύσκολο, αλλά επιβάλλεται. Για την ψυχή σου. Για να καθαρίζει το μυαλό σου. Για να γεμίζουν οι μπαταρίες σου ενέργεια και η καρδιά σου εικόνες.
Να ταξιδεύεις. Κι ας μην έχεις πολλά λεφτά στην τσέπη, ας είναι πολλές οι υποχρεώσεις.
Έχει ομορφιές γύρω σου κι εσύ τις χάνεις. Τις ξεχνάς βουτηγμένος στα συνηθισμένα, τα καθημερινά, τα αναγκαία. Έχει ομορφιές γύρω σου κι εσύ έμαθες να βλέπεις τις ασχήμιες. Έμαθες να σε επηρεάζουν. Άσχημα σε επηρεάζουν.
Βουλιάζεις. Το ξέρεις, το νιώθεις.
Γι’αυτό να ταξιδεύεις. Για να νιώθεις πάλι ανάλαφρος. Κι ας είναι μέχρι το παρκάκι της γωνίας. Κάθισε εκεί, κάτω από τα δέντρα, με μια μπύρα στο χέρι. Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου πολιτείες μακρινές. Νιώσε το αεράκι να σε χτυπάει και φαντάσου τα πιο απίθανα μέρη, τα πιο μακρινά κι ονειρεμένα. Μπορείς…Ταξίδεψε ακόμη και με άδεια τσέπη, με χρεωμένες κάρτες, με έρημα πορτοφόλια. Ταξίδεψε το νου και γαλήνεψε την καρδιά σου. Με μια μουσική, ένα βιβλίο, μια μυρωδιά.
Καταδικασμένος ο άνθρωπος που έμεινε αταξίδευτος. Καταδικασμένος αυτός που πίστεψε στα ταξίδια με τρένα, αεροπλάνα και βαπόρια και ξέχασε πως υπάρχουν κι άλλα. Αέρινα κι αλαφροΐσκιωτα, αλλά αναγκαία.
Μαύρισε η καρδιά σου με όσα ζεις. Εγκλωβίστηκε ο νους σε ζόρια. Λίγνεψαν τα φτερά σου άνθρωπε, δυστύχησες.
Αλλά δεν είναι η στόφα σου τέτοια. Δεν ήταν ποτέ κι ούτε πρέπει και να γίνει.
Γι’αυτό να ταξιδεύεις. Με όποιο μέσο σου βρίσκεται εύκαιρο. Με ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια. Να αλλάζεις εικόνες, να αλλάζεις χρώμα στην ψυχή, να της διώχνεις τα σκοτάδια.
Κι όλα τα άλλα, τα καθημερινά, τα δύσκολα, τα στενόχωρα, άφησέ τα λίγο στην άκρη. Δε θα φύγουν αλλά δε χρειάζεται να τα έχεις πάντα εκεί κοντά. Διώξε τα λίγο κι ανάσανε βαθιά. Φόρτωσε χρώματα, αρώματα, συναισθήματα, δυνάμεις.
Κάνε το για τον εαυτό σου που πρέπει να τον προσέχεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Γιατί είναι δικός σου. Γιατί τον ζόρισες. Γιατί τον αγαπάς και πρέπει να τον προστατεύσεις.
Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε.
Μπες στο καράβι και ταξίδεψε.
Μπες στο αμάξι και ταξίδεψε.
Άνοιξε ένα βιβλίο και ταξίδεψε.
Πάρε μια αγκαλιά και ταξίδεψε.
Ταξίδεψε. Ταξίδεψε.
Κι όπου σε πάει. Όπως σε πάει. Για όσο…
Για καλό θα είναι.
Εκείνο το καλό που συχνά πυκνά, έτσι όπως σε πάτησαν οι αλήθειες της ζωής, ξεχνάς.
Το δικό σου καλό…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.