"ω ρε μάνα μου, ζωντοχήρα η τύπισα, θα φάμε καλά, ανάγκη δεν έχει αυτή"
Και όμως!
Η ρετσινιά "ζωντοχήρα" όπως τη ξέρουμε στην Ελλάδα μη νομίζετε πως έχει εκλείψει!
Και μιλάω από προσωπική πείρα.
Όχι ότι κατάμουτρα με έχουν πει έτσι.
Ετσι όμως με αντιμετωπίζουν.
Δεν έχει σημασία που μένεις, έχει σημασία όμως με τα μυαλά που έχεις να κάνεις.
Η ζωντοχήρα είναι εκείνη η εύθυμη κυρία (που κάποιοι φτύνουν τον κόρφο τους όταν λένε το κυρία) που ψάχνει συντροφιά από δω και από κει, και είναι αυτός ο λόγος που άφησε τον άντρα της. Ή την άφησε. Συνήθως βγάζουν τα συμπεράσματα μόνοι τους. Ή τον άφησε για να βγάζει τα μάτια της ή την άφησε γιατί έβγαζε και πριν τα μάτια της. Ζωντοχήρα πάντως είναι!
Δεν τον ενδιαφέρει τον κόσμο τι περνούσες εσύ μέσα στο γάμο σου και αναγκάστηκες να πάρεις το παιδί σου και να φύγεις και να προσπαθείς τώρα να τα βγάζεις πέρα με ένα μισθό.
Ας δούμε λοιπόν τη στάση του κόσμου (ή του κοσμάκη θα έλεγα καλύτερα) γιατί κακά τα ψέματα σε ενδιαφέρει αφού έχεις ένα παιδί και δεν θες να ακούει άσχημα πράγματα για τη μητέρα του.
Όταν μαθαίνουν ότι είσαι χωρισμένη , τότε σου λένε, άντε δεν θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου?
Και εδώ έρχεται βέβαια το ερώτημα: "γιατί ρε παιδιά, τώρα είναι χαλασμένη?
Δηλαδή θα πρέπει να έχω έναν μπαγλαμά πάνω από το κεφάλι μου να του πλένω να του σιδερώνω , να με κερατώνει και από πάνω , για να με λυπάστε μετά , και έτσι θα φτιάξει η ζωή μου?"
Και πες όμως ότι βρίσκεις κάποιον να βγεις.
Ε! μωρά παιδιά δεν είμαστε, κάποια στιγμή όταν θα λείπει το παιδί θα τον φέρεις και σπίτι. Η γειτονιά όμως θα σε δει.
Και κατευθείαν θα σου την πουν. "Κοίτα την, φέρνει και γκόμενους σπίτι!" Ε ρε παιδιά, αν δεν τον φέρω και σπίτι πως θα γίνει η δουλειά δηλαδή????
Ας πάρουμε τώρα και τον τομέα άντρες.
Συνήθως, μόλις ο άντρας ακούει χωρισμένη .... τότε σκέφτεται τρία πράγματα.
Το πρώτο είναι "ω ρε μάνα μου, ζωντοχήρα η τύπισα, θα φάμε καλά, ανάγκη δεν έχει αυτή".
Δεύτερο είναι "κάτσε να ρωτήσω αν έχει παιδί γιατί αν έχει τότε ήρθε η ώρα να την κάνω με ελαφρά, βαριέμαι!!".
Και το τρίτο και πιο δυσεύρετο είναι "είναι μία γυναίκα που έχει περάσει πολλά, και σκέφτεται διαφορετικά, αξίζει μία ευκαιρία".
Πάμε στο πρώτο τύπο άντρα.
Του "αρπάζω ότι βρω και φεύγω".
Ο τύπος αυτός είναι και ο πιο εύκολος να βρεις εκεί έξω. Είναι ο τύπος που θα σκεφτεί πως δεν θες και σταθερό δεσμό, οπότε ως γνωστόν θα σου πει τις γνωστές "συναισθηματικές" παπαριές, θα σε ρίξει στο κρεββάτι, και μετά.....Λούις!! Δεν τον ενδιαφέρει αν εσύ ψάχνεις κάτι σταθερό, και να περνάς καλά. Αφού είσαι χωρισμένη μωρέ. Ωχ και συ συναισθηματισμούς ψάχνεις!!!
Ο δεύτερος τύπος άντρα.
Ο παιδοφοβικός. Νομίζει ότι το παιδί είναι ο κακός δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα του. Νομίζει ότι θες να τον κάνεις πατέρα του παιδιού σου. Οχι ρε φίλε, πατέρα έχει, εγώ εσένα γουστάρω. Νομίζει δεν ξέρω και γω τι νομίζει. Και με το που μαθαίνει ότι έχεις παιδί παίρνει τη γνωστή ξυνισμένη φάτσα λες και έχει φάει πατσά χαλασμένο, και ξαφνικά θυμάται ότι έχει μία επείγουσα δουλειά. Ή σε γουστάρει για όσο δεν έχεις το παιδί στο σπίτι (πχ σαββατοκύριακο) αλλά μετά μην τον είδατε και σε ξαναθυμάται πάλι όταν δεν έχεις το παιδί. Λές και το παιδί έχει καμία αρρώστια. Ε τι να κάνω ρε μπάρμπα, να το πετάξω το παιδί δηλαδή??? Παραμένω και γυναίκα με ανάγκες
Και τρίτο και πιο σπάνιο είναι το είδος του λογικού άντρα.
Του άντρα που δεν φοβάται να δεσμευτεί με μία χωρισμένη γυναίκα με παιδί, που σέβεται τον χρόνο της γυναίκας, που κάνει υπομονή και περιμένει και ακούει με χαρά τα κατορθώματα του παιδιού, ή δεν θα δίσταζε ίσως να το γνωρίσει κιόλας. Είναι ο άνθρωπος που δεν θα κολλήσει σε χαρακτηρισμούς, που δεν θα τον νοιάξει τι θα πει ο κόσμος και θα προχωρήσει για όσο πάει τη σχέση αυτή. Βέβαια μέχρι κάποιου σημείου γιατί και ο άντρας αυτός έχει ανάγκες και δεν μπορεί αιωνίως να περιμένει και είναι λογικό, αν αυτό πια ξεπεράσει τα όριά του.
Σπάνια θα βρεθούν άνθρωποι στο διάβα σας που θα νοιαστούν πραγματικά για το τι περνάτε και για το πως τα καταφέρνετε.
Σπάνια θα καταλάβουν την ανάγκη σας για μία σχέση, έστω και αν είστε μια χωρισμένη μάνα με παιδί. Λες και εμείς δεν έχουμε δικαίωμα στην αγάπη, είμαστε άρρωστες και δεν πρέπει να μας πλησιάζουν. Το στίγμα λοιπόν παραμένει ακόμα και σήμερα στη κοινωνία μας.
Και νομίζετε πως γίναμε ευρωπαίοι???
Λάθος!!
Για αυτούς θα είμαστε πάντα τα μαύρα πρόβατα.
Κατα τα άλλα όμως, θα ακούσετε ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ να σας λένε "άντε να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου τώρα!!!"
Η ρετσινιά "ζωντοχήρα" όπως τη ξέρουμε στην Ελλάδα μη νομίζετε πως έχει εκλείψει!
Και μιλάω από προσωπική πείρα.
Όχι ότι κατάμουτρα με έχουν πει έτσι.
Ετσι όμως με αντιμετωπίζουν.
Δεν έχει σημασία που μένεις, έχει σημασία όμως με τα μυαλά που έχεις να κάνεις.
Η ζωντοχήρα είναι εκείνη η εύθυμη κυρία (που κάποιοι φτύνουν τον κόρφο τους όταν λένε το κυρία) που ψάχνει συντροφιά από δω και από κει, και είναι αυτός ο λόγος που άφησε τον άντρα της. Ή την άφησε. Συνήθως βγάζουν τα συμπεράσματα μόνοι τους. Ή τον άφησε για να βγάζει τα μάτια της ή την άφησε γιατί έβγαζε και πριν τα μάτια της. Ζωντοχήρα πάντως είναι!
Δεν τον ενδιαφέρει τον κόσμο τι περνούσες εσύ μέσα στο γάμο σου και αναγκάστηκες να πάρεις το παιδί σου και να φύγεις και να προσπαθείς τώρα να τα βγάζεις πέρα με ένα μισθό.
Ας δούμε λοιπόν τη στάση του κόσμου (ή του κοσμάκη θα έλεγα καλύτερα) γιατί κακά τα ψέματα σε ενδιαφέρει αφού έχεις ένα παιδί και δεν θες να ακούει άσχημα πράγματα για τη μητέρα του.
Όταν μαθαίνουν ότι είσαι χωρισμένη , τότε σου λένε, άντε δεν θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου?
Και εδώ έρχεται βέβαια το ερώτημα: "γιατί ρε παιδιά, τώρα είναι χαλασμένη?
Δηλαδή θα πρέπει να έχω έναν μπαγλαμά πάνω από το κεφάλι μου να του πλένω να του σιδερώνω , να με κερατώνει και από πάνω , για να με λυπάστε μετά , και έτσι θα φτιάξει η ζωή μου?"
Και πες όμως ότι βρίσκεις κάποιον να βγεις.
Ε! μωρά παιδιά δεν είμαστε, κάποια στιγμή όταν θα λείπει το παιδί θα τον φέρεις και σπίτι. Η γειτονιά όμως θα σε δει.
Και κατευθείαν θα σου την πουν. "Κοίτα την, φέρνει και γκόμενους σπίτι!" Ε ρε παιδιά, αν δεν τον φέρω και σπίτι πως θα γίνει η δουλειά δηλαδή????
Ας πάρουμε τώρα και τον τομέα άντρες.
Συνήθως, μόλις ο άντρας ακούει χωρισμένη .... τότε σκέφτεται τρία πράγματα.
Το πρώτο είναι "ω ρε μάνα μου, ζωντοχήρα η τύπισα, θα φάμε καλά, ανάγκη δεν έχει αυτή".
Δεύτερο είναι "κάτσε να ρωτήσω αν έχει παιδί γιατί αν έχει τότε ήρθε η ώρα να την κάνω με ελαφρά, βαριέμαι!!".
Και το τρίτο και πιο δυσεύρετο είναι "είναι μία γυναίκα που έχει περάσει πολλά, και σκέφτεται διαφορετικά, αξίζει μία ευκαιρία".
Πάμε στο πρώτο τύπο άντρα.
Του "αρπάζω ότι βρω και φεύγω".
Ο τύπος αυτός είναι και ο πιο εύκολος να βρεις εκεί έξω. Είναι ο τύπος που θα σκεφτεί πως δεν θες και σταθερό δεσμό, οπότε ως γνωστόν θα σου πει τις γνωστές "συναισθηματικές" παπαριές, θα σε ρίξει στο κρεββάτι, και μετά.....Λούις!! Δεν τον ενδιαφέρει αν εσύ ψάχνεις κάτι σταθερό, και να περνάς καλά. Αφού είσαι χωρισμένη μωρέ. Ωχ και συ συναισθηματισμούς ψάχνεις!!!
Ο δεύτερος τύπος άντρα.
Ο παιδοφοβικός. Νομίζει ότι το παιδί είναι ο κακός δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα του. Νομίζει ότι θες να τον κάνεις πατέρα του παιδιού σου. Οχι ρε φίλε, πατέρα έχει, εγώ εσένα γουστάρω. Νομίζει δεν ξέρω και γω τι νομίζει. Και με το που μαθαίνει ότι έχεις παιδί παίρνει τη γνωστή ξυνισμένη φάτσα λες και έχει φάει πατσά χαλασμένο, και ξαφνικά θυμάται ότι έχει μία επείγουσα δουλειά. Ή σε γουστάρει για όσο δεν έχεις το παιδί στο σπίτι (πχ σαββατοκύριακο) αλλά μετά μην τον είδατε και σε ξαναθυμάται πάλι όταν δεν έχεις το παιδί. Λές και το παιδί έχει καμία αρρώστια. Ε τι να κάνω ρε μπάρμπα, να το πετάξω το παιδί δηλαδή??? Παραμένω και γυναίκα με ανάγκες
Και τρίτο και πιο σπάνιο είναι το είδος του λογικού άντρα.
Του άντρα που δεν φοβάται να δεσμευτεί με μία χωρισμένη γυναίκα με παιδί, που σέβεται τον χρόνο της γυναίκας, που κάνει υπομονή και περιμένει και ακούει με χαρά τα κατορθώματα του παιδιού, ή δεν θα δίσταζε ίσως να το γνωρίσει κιόλας. Είναι ο άνθρωπος που δεν θα κολλήσει σε χαρακτηρισμούς, που δεν θα τον νοιάξει τι θα πει ο κόσμος και θα προχωρήσει για όσο πάει τη σχέση αυτή. Βέβαια μέχρι κάποιου σημείου γιατί και ο άντρας αυτός έχει ανάγκες και δεν μπορεί αιωνίως να περιμένει και είναι λογικό, αν αυτό πια ξεπεράσει τα όριά του.
Σπάνια θα βρεθούν άνθρωποι στο διάβα σας που θα νοιαστούν πραγματικά για το τι περνάτε και για το πως τα καταφέρνετε.
Σπάνια θα καταλάβουν την ανάγκη σας για μία σχέση, έστω και αν είστε μια χωρισμένη μάνα με παιδί. Λες και εμείς δεν έχουμε δικαίωμα στην αγάπη, είμαστε άρρωστες και δεν πρέπει να μας πλησιάζουν. Το στίγμα λοιπόν παραμένει ακόμα και σήμερα στη κοινωνία μας.
Και νομίζετε πως γίναμε ευρωπαίοι???
Λάθος!!
Για αυτούς θα είμαστε πάντα τα μαύρα πρόβατα.
Κατα τα άλλα όμως, θα ακούσετε ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ να σας λένε "άντε να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου τώρα!!!"
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.