Μη με κοιτάς και μην περιμένεις απάντηση.
Και χτίζουν και γκρεμίζουν οι άνθρωποι.
Χτίζουν δεσμούς και γκρεμίζουν εντυπώσεις. Κι είναι να απορείς με το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει, από τη μια στιγμή στην άλλη, η εικόνα που έχεις γι’αυτούς.
Γιατί η εικόνα τους δεν έχει τίποτα το στατικό. Ρευστή μεταμορφώνεται κι εσύ απομένεις να κοιτάς δίχως να καταλαβαίνεις.
Κι έτσι βλέπεις πράα, χαμογελαστά πρόσωπα να βγάζουν νύχια. Κι άλλα, παράλογα φωνακλάδικα πλάσματα να γίνονται άγγελοι επί γης.
Τι είναι ο άνθρωπος τελικά θα μου πεις;
Πως είναι η ψυχή του, ξέρεις; Δεν απαντάς. Αλλά μήπως ξέρεις κι εσύ ο ίδιος;
Αχανής έκταση κι αχαρτογράφητη σε μεγάλο της τμήμα η ψυχή. Ζεις κι ολοένα τη μαθαίνεις. Κι όσο μαθαίνεις τόσο απορείς. Γιατί πάντα θα βρει τον τρόπο να σε εκπλήξει. Θα καταφέρει να σε κάνει να αμφισβητήσεις το πόσο ξέρεις το είναι σου. Και καλά θα κάνεις, γιατί δεν το ξέρεις. Τίποτα δεν ξέρεις κι ας καμώνεσαι το γνώστη.
Αρκεί μια στιγμή για μια αντίδραση. Αρκεί μια στιγμή για μια σκέψη και μια συμπεριφορά που ούτε τη φανταζόσουν ποτέ.
Και η εικόνα που είχες φτιάξει πάει στο καλό. Και για σένα αλλά και για τους άλλους.
Ίσως γι’αυτό να λένε ότι είναι δύσκολες οι σχέσεις. Γιατί οι άνθρωποι ολοένα αλλάζουν κι είναι αυτές οι αλλαγές που δεν ξέρεις αν συμβαίνουν για καλό ή για κακό. Ανεβοκατεβαίνουν οι εκτιμήσεις, πηγαινοέρχονται οι άνθρωποι.
Κουράζει θα μου πεις όλο αυτό. Κι εγώ θα έρθω να συμφωνήσω. Κουράζει να ανακαλύπτεις ολοένα καινούριες πτυχές στους άλλους και σε σένα. Κι ενίοτε τρομάζει. Μη σου πω πως απογοητεύει κιόλας.
Ζόρικο πράγμα οι σχέσεις. Ζόρικοι και οι άνθρωποι. Δεν τους πιάνεις “φίλους”. Κι αν τους πιάσεις δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το παρακάτω. Βλέπεις όλα μπορούν να συμβούν. Για όλα είναι ικανοί, για όλα είσαι ικανός.
Και δηλαδή τι; Έτσι θα είναι; Με την πλάτη τοίχο τοίχο για να σιγουρέψεις τον εαυτούλη σου; Κι αν είναι αυτός ο εαυτούλης που θα στην κάνει τη ζημιά; Τι κάνεις τότε;
Μη με κοιτάς και μην περιμένεις απάντηση.
Δεν ξέρω. Και νομίζω πως δε θα βρεθεί και κανείς να σου απαντήσει.
Θα πω μόνο πως όλα θέλουν τον τρόπο τους. Κυρίως οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους.
Τρόπο και υπομονή. Κατανόηση κι αυτοσυγκράτηση.
Για να μη γκρεμίζουν παρά μόνο να χτίζουν οι άνθρωποι.
Χτίζουν δεσμούς και γκρεμίζουν εντυπώσεις. Κι είναι να απορείς με το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει, από τη μια στιγμή στην άλλη, η εικόνα που έχεις γι’αυτούς.
Γιατί η εικόνα τους δεν έχει τίποτα το στατικό. Ρευστή μεταμορφώνεται κι εσύ απομένεις να κοιτάς δίχως να καταλαβαίνεις.
Κι έτσι βλέπεις πράα, χαμογελαστά πρόσωπα να βγάζουν νύχια. Κι άλλα, παράλογα φωνακλάδικα πλάσματα να γίνονται άγγελοι επί γης.
Τι είναι ο άνθρωπος τελικά θα μου πεις;
Πως είναι η ψυχή του, ξέρεις; Δεν απαντάς. Αλλά μήπως ξέρεις κι εσύ ο ίδιος;
Αχανής έκταση κι αχαρτογράφητη σε μεγάλο της τμήμα η ψυχή. Ζεις κι ολοένα τη μαθαίνεις. Κι όσο μαθαίνεις τόσο απορείς. Γιατί πάντα θα βρει τον τρόπο να σε εκπλήξει. Θα καταφέρει να σε κάνει να αμφισβητήσεις το πόσο ξέρεις το είναι σου. Και καλά θα κάνεις, γιατί δεν το ξέρεις. Τίποτα δεν ξέρεις κι ας καμώνεσαι το γνώστη.
Αρκεί μια στιγμή για μια αντίδραση. Αρκεί μια στιγμή για μια σκέψη και μια συμπεριφορά που ούτε τη φανταζόσουν ποτέ.
Και η εικόνα που είχες φτιάξει πάει στο καλό. Και για σένα αλλά και για τους άλλους.
Ίσως γι’αυτό να λένε ότι είναι δύσκολες οι σχέσεις. Γιατί οι άνθρωποι ολοένα αλλάζουν κι είναι αυτές οι αλλαγές που δεν ξέρεις αν συμβαίνουν για καλό ή για κακό. Ανεβοκατεβαίνουν οι εκτιμήσεις, πηγαινοέρχονται οι άνθρωποι.
Κουράζει θα μου πεις όλο αυτό. Κι εγώ θα έρθω να συμφωνήσω. Κουράζει να ανακαλύπτεις ολοένα καινούριες πτυχές στους άλλους και σε σένα. Κι ενίοτε τρομάζει. Μη σου πω πως απογοητεύει κιόλας.
Ζόρικο πράγμα οι σχέσεις. Ζόρικοι και οι άνθρωποι. Δεν τους πιάνεις “φίλους”. Κι αν τους πιάσεις δεν είσαι ποτέ σίγουρος για το παρακάτω. Βλέπεις όλα μπορούν να συμβούν. Για όλα είναι ικανοί, για όλα είσαι ικανός.
Και δηλαδή τι; Έτσι θα είναι; Με την πλάτη τοίχο τοίχο για να σιγουρέψεις τον εαυτούλη σου; Κι αν είναι αυτός ο εαυτούλης που θα στην κάνει τη ζημιά; Τι κάνεις τότε;
Μη με κοιτάς και μην περιμένεις απάντηση.
Δεν ξέρω. Και νομίζω πως δε θα βρεθεί και κανείς να σου απαντήσει.
Θα πω μόνο πως όλα θέλουν τον τρόπο τους. Κυρίως οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους.
Τρόπο και υπομονή. Κατανόηση κι αυτοσυγκράτηση.
Για να μη γκρεμίζουν παρά μόνο να χτίζουν οι άνθρωποι.
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.