Η βλαχογκουρμεδιά ποτέ δεν πεθαίνει...

συνδυασμός ξενομανίας, σουσουδισμού και επίδειξης

Παρά την (εντελώς καλοδεχούμενη) στροφή προς απλές, παραδοσιακές, λογικές τροφές που φαίνεται πως κάνει (και λόγω κρίσης) ο ελληνικός ουρανίσκος, περιστατικά ψευτογκουρμεδιάς δε λείπουν.

Πιθανόν το μενού που αλίευσα και σας παραθέτω να είναι νόστιμο. Πιθανόν και όχι, δεν το δοκίμασα κι ούτε σκοπεύω. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως έρχεται απευθείας από έναν συνδυασμό ξενομανίας, σουσουδισμού και επίδειξης που καλό θα ήταν να έλειπε εντελώς - αλλά δεν πρόκειται, τουλάχιστον ώσπου να πεθάνει εντελώς η αρρώστια που ονομάζεται και "λαιφστάιλ".

Καμαρώστε, λοιπόν.

"Σούπα μπρόκολο με ινβολτίνι σολομού και λούντζα, κρέμα από κονφί λεμονιού και χαβιάρι"

Πρώτον, τι στον πούτσο είναι το ινβολτίνι; Δεύτερον, πως είναι δυνατόν να ταιριάζει ο σολομός με το αλλαντικό λούντζα; Τρίτον, όχι απλώς κονφί, αλλά κρέμα από κονφί. Ασε δε το χαβιάρι...

"Τρυφερά φύλλα λαχανικών με νιφάδες καπνιστής φέτας, μήλο και σέλερι, με ξύδι ασύρτικο και καρυδέλαιο"

Τη φέτα την τρώμε, δεν την καπνίζουμε, πολύ δε περισσότερο δεν τη χιονίζουμε, για να πέφτει σε νιφάδες.

"Ριζότο φραγκόκοτας με άγρια μανιτάρια και προσούτο, βούτυρο από φιστίκι Αιγίνης και χαβιάρι μανταρινιού"

Ας αφήσω τη φραγκόκοτα ασχολίαστη. Το κολοσσιαίο είναι το βούτυρο από φιστίκι Αιγίνης - οτι δηλαδή τι, είναι φιστικοβούτυρο; Το δε μανταρίνι μάλλον αναπαράγεται με αβγά, για να έχει χαβιάρι...

"Φιλέτο σολομού με σπανάκι σοτέ και αφρό από σέλερι, βελουτέ από αγκινάρες Ιερουσαλήμ και λάδι αστακού"

Το σέλερι είναι προφανώς κάτι σαν σαπούνι, για να βγάζει αφρό. Ωσαύτως, βγάζουμε το λάδι του αστακού και δεν είναι σωστό. Η δε αγκινάρα Ιερουσαλήμ είναι σαν την απλή αλλά έχει κάνει περιτομή. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

"Πικάντικο κέικ με πιπερόριζα και βανίλια, πέρλες κανέλας, κουμκουάτ και παγωτό ρυζιού"

Πως κάνει πέρλες ή κανέλα, που είναι θαμπή από μόνη της; Το δε παγωτό ρυζιού; WTF;

Πείτε με άξεστο, πείτε ότι δεν ξέρω από haute cuisine, πείτε με ό,τι θέλετε, αλλά θα επιμείνω : τι σκατά είναι όλα αυτά; Ποιός τα σκέφτεται, ποιός τα σερβίρει και, κυρίως, ποιός ηλίθιος εντυπωσιάζεται και τα τρώει;