Αυτό στο λέω σίγουρα.
Πάλι σε εμένα έτρεξες ε;
Περιμένεις να σε σώσω;
Στο ξαναείπα. Δεν είμαι η μόνη που πρέπει να ακούς και ας σου λέω αλήθειες.
Τα βράδια σε ακούω που κλαις και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Σε αφήνω να ξεθυμάνεις. Είναι τόσα πολλά.
Η δουλειά, το σπίτι, το παιδί σου…
Ξέρεις, δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που έχεις χωρίσει και που τα βγάζεις πέρα μόνη σου. Είναι δύσκολο, μα αξίζει τον κόπο. Το νιώθεις και εσύ κάθε φορά που βλέπεις το αθώο του προσωπάκι να λάμπει από χαρά, όταν ακούς το δυνατό του γέλιο, όταν το χεράκι του κρατάει το δικό σου.
Και ας είσαι μέσα σου χίλια κομμάτια. Ας έρχονται στιγμές που θες να φωνάξεις και να σπάσεις ότι υπάρχει μπροστά σου. Ας πονάς τόσο, που νιώθεις πως θα σταματήσει η καρδιά σου. Φοράς το χαμόγελο σου και τρέχεις να σώσεις ότι έμεινε από τη ζωή σου. Το καλό είναι πως τώρα τουλάχιστον θα κρατήσεις μόνο όσα θες εσύ. Τέρμα οι σκάρτοι ανθρώποι. Αυτοί που δεν κατάλαβαν ποτέ ποια είσαι. Αυτοί που σου φέρθηκαν λες και ήσουν ένα τίποτα, ένα μηδενικό. Αυτοί που έπρεπε να σου πουν ευχαριστώ, αλλά όχι μόνο δεν το έκαναν αλλά ζήτησαν και τα ρέστα.
Δεν ξέχασες. Ούτε πρόκειται.
Δε θα σε άφηνα ποτέ να το κάνεις. Θα είμαι εδώ κάθε λεπτό που θες να τον συγχωρήσεις. Να σου θυμίζω πως δε σε αγάπησε ποτέ όπως σου άξιζε. Όχι μόνο εσένα, αλλά και το παιδί σας. Το αίμα του.
Σου λείπει. Λογικό.
Ζήσατε τόσα πολλά που και να θες δεν ξεχνιούνται. Χτίσατε μια οικογένεια, μια κοινή ζωή. Κάνατε μαζί όνειρα και τα κηνυγήσατε. Μα δεν ήταν αρκετό. Και αυτό δεν σημαίνει απαράιτητα πως είναι λάθος. Η ζωή ξέρει τι κάνει. Έχε της εμπιστοσύνη.
Απογοητεύτηκες επειδή δεν πήρες όσα έδωσες. Πληγώθηκες γιατί πίστευες πως τον ήξερες καλά. Πονάς γιατί μόνο εσύ ξέρεις την αλήθεια. Υπήρχαν πολλοί λόγοι για τους οποίους έπρεπε να μείνεις, αλλά μερικές φορές δεν αρκούν τα πρέπει. Τι θα γινόσουν χωρίς τα θέλω σου; Τι θα ήσουν, αν δεν ήσουν ο εαυτός σου; Προσπάθησε να προχωρήσεις. Η καρδιά πάντα θα νιώθει. Δεν μπορείς να σβήσεις έτσι απλά μια αγάπη. Δεν χρειάζεται άλλοστε. Βρες την δύναμη να κοιτάξεις μπροστά. Δεν αρκεί να βλέπεις το σήμερα. Έχεις πολλούς λόγους για να θες να φτιάξεις καινούρια όνειρα.
Σου έχω εμπιστοσύνη. Πιστεύω σε σένα. Η σωστή απόφαση είναι πάντα μπροστά σου. Δεν είναι απαραίτητο να την πάρεις. Ακόμα και τα λάθη κρύβουν μέσα τους ένα σωστό και αντίστροφα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Αυτό στο λέω σίγουρα. Εντάξει, κάνω και εγώ τα λάθη μου. Αλλά πως να το κάνουμε, με κουβαλάς μέσα σου.
Αφού είμαι η λογική σου!
Περιμένεις να σε σώσω;
Στο ξαναείπα. Δεν είμαι η μόνη που πρέπει να ακούς και ας σου λέω αλήθειες.
Τα βράδια σε ακούω που κλαις και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Σε αφήνω να ξεθυμάνεις. Είναι τόσα πολλά.
Η δουλειά, το σπίτι, το παιδί σου…
Ξέρεις, δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που έχεις χωρίσει και που τα βγάζεις πέρα μόνη σου. Είναι δύσκολο, μα αξίζει τον κόπο. Το νιώθεις και εσύ κάθε φορά που βλέπεις το αθώο του προσωπάκι να λάμπει από χαρά, όταν ακούς το δυνατό του γέλιο, όταν το χεράκι του κρατάει το δικό σου.
Και ας είσαι μέσα σου χίλια κομμάτια. Ας έρχονται στιγμές που θες να φωνάξεις και να σπάσεις ότι υπάρχει μπροστά σου. Ας πονάς τόσο, που νιώθεις πως θα σταματήσει η καρδιά σου. Φοράς το χαμόγελο σου και τρέχεις να σώσεις ότι έμεινε από τη ζωή σου. Το καλό είναι πως τώρα τουλάχιστον θα κρατήσεις μόνο όσα θες εσύ. Τέρμα οι σκάρτοι ανθρώποι. Αυτοί που δεν κατάλαβαν ποτέ ποια είσαι. Αυτοί που σου φέρθηκαν λες και ήσουν ένα τίποτα, ένα μηδενικό. Αυτοί που έπρεπε να σου πουν ευχαριστώ, αλλά όχι μόνο δεν το έκαναν αλλά ζήτησαν και τα ρέστα.
Δεν ξέχασες. Ούτε πρόκειται.
Δε θα σε άφηνα ποτέ να το κάνεις. Θα είμαι εδώ κάθε λεπτό που θες να τον συγχωρήσεις. Να σου θυμίζω πως δε σε αγάπησε ποτέ όπως σου άξιζε. Όχι μόνο εσένα, αλλά και το παιδί σας. Το αίμα του.
Σου λείπει. Λογικό.
Ζήσατε τόσα πολλά που και να θες δεν ξεχνιούνται. Χτίσατε μια οικογένεια, μια κοινή ζωή. Κάνατε μαζί όνειρα και τα κηνυγήσατε. Μα δεν ήταν αρκετό. Και αυτό δεν σημαίνει απαράιτητα πως είναι λάθος. Η ζωή ξέρει τι κάνει. Έχε της εμπιστοσύνη.
Απογοητεύτηκες επειδή δεν πήρες όσα έδωσες. Πληγώθηκες γιατί πίστευες πως τον ήξερες καλά. Πονάς γιατί μόνο εσύ ξέρεις την αλήθεια. Υπήρχαν πολλοί λόγοι για τους οποίους έπρεπε να μείνεις, αλλά μερικές φορές δεν αρκούν τα πρέπει. Τι θα γινόσουν χωρίς τα θέλω σου; Τι θα ήσουν, αν δεν ήσουν ο εαυτός σου; Προσπάθησε να προχωρήσεις. Η καρδιά πάντα θα νιώθει. Δεν μπορείς να σβήσεις έτσι απλά μια αγάπη. Δεν χρειάζεται άλλοστε. Βρες την δύναμη να κοιτάξεις μπροστά. Δεν αρκεί να βλέπεις το σήμερα. Έχεις πολλούς λόγους για να θες να φτιάξεις καινούρια όνειρα.
Σου έχω εμπιστοσύνη. Πιστεύω σε σένα. Η σωστή απόφαση είναι πάντα μπροστά σου. Δεν είναι απαραίτητο να την πάρεις. Ακόμα και τα λάθη κρύβουν μέσα τους ένα σωστό και αντίστροφα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Αυτό στο λέω σίγουρα. Εντάξει, κάνω και εγώ τα λάθη μου. Αλλά πως να το κάνουμε, με κουβαλάς μέσα σου.
Αφού είμαι η λογική σου!
Της Ιωάννας Ζωσιμά
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.