Είναι κι αυτός ο έρωτας, σκέτος κλέφτης!

0

Ένας κλέφτης που εξαπατά μάλιστα και τους δυό...

Ο Έρωτας αποτελεί από τις απαρχές του κόσμου, θέμα αγαπημένο. Τον υμνούν οι ποιητές, τον εξιστορούν οι συγγραφείς, τον μελοποιούν οι τραγουδοποιοί. Πέρα όμως από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες κι εκφράσεις, ο έρωτας αποτέλεσε ζωογόνο και κινητήρια δύναμη για κάθε απλό άνθρωπο. Κάθε άνθρωπο, που άνοιξε την καρδιά του για να δεχτεί την κυριαρχία του. “Τυρρανική” μεν μα απόλυτα αποδεκτή από τον ψυχισμό μας.
Είναι γιορτή ο έρωτας. Μόνιμη άνοιξη. Είναι ξεσηκωμός όλων των αισθήσεων. Είναι χίλια και δύο διαφορετικά πράγματα που μπορούμε να σκεφτούμε. Ισχύουν όλα κι άλλα τόσα. Βλέπετε στον προσδιορισμό του, ήταν και θα παραμένει σε πείσμα των προσγειωμένων μας καιρών, θέμα ανεξάντλητο σε χαρακτηρισμούς, αισθήματα και εικόνες.

Έρωτας είναι εκείνες οι ανήσυχες πεταλούδες στο στομάχι σου, οι άνευ λόγου ταχυκαρδίες και η αίσθηση πως τα πόδια σου παύουν να σε υπακούουν. Οι ώρες που περνάς μαζί του δεν αρκούν ποτέ και το τηλέφωνο αδυνατεί να καλύψει το κενό. Ξεκινάς να πεις μια καληνύχτα, εξαντλείς όλες τις μπαταρίες σταθερών και κινητών που υπάρχουν στο σπίτι, καταλήγοντας να κλείσεις  με δυσκολία, λέγοντας εν τέλει καλημέρα. Μια καλημέρα που γεμίζει τη μέρα σου χαμόγελα κι αφηρημάδα. Τη χαριτωμένη εκείνη αφηρημάδα του κεραυνοβολημένου. Ωραία η αίσθηση τελικά της δαγκωμένης λαμαρίνας.

Έρωτας είναι να ξεχνάς πώς ήταν η ζωή πριν εκείνος έρθει κοντά σου. Μοναχά μια ατέλειωτη μουνταμάρα που απλά σε προετοίμαζε να εκτιμήσεις το φως. Νιώθεις πως το κέντρο του σύμπαντός σου έχει μετατοπιστεί με την παρουσία του κι είναι αυτή μια πραγματικότητα που δε σε ενοχλεί καθόλου.

Έρωτας είναι να λες πως θες να τον αγκαλιάσεις και να μουδιάζουν αυτόματα τα σωθικά σου, νιώθοντας το χάδι πριν καν αυτό συμβεί. Να ανασύρεις από τ’αυλάκια της θύμισης κάθε στιγμή σας, να παίρνεις δύναμη από αυτή και πάλι να την εναποθέτεις με ευλάβεια στο καλά φυλαγμένο σεντούκι των αναμνήσεών σου.

Έρωτας είναι τα εσωτερικά αστεία που μόνο εσάς τους δύο κάνουν να γελάτε, ο μικρόκοσμος που δημιουργείται από την καθημερινή τριβή, οι χαζοκαυγάδες που λύνονται στο κρεβάτι, στο πάτωμα ή οπουδήποτε τέλος πάντων το φέρει η ώρα και το κέφι.

Έρωτας είναι το γνώριμο βάρος του κορμιού του πάνω σου, η μυρωδιά κι η ζεστασιά του λαιμού του, η βραχνάδα της φωνής, οι γκριμάτσες, τα γέλια και τα ξεσπάσματά του.

Έρωτας είναι να μη λέει το σ’αγαπώ που περιμένεις αλλά να στο δείχνει με χίλιους δυο τρόπους. Άνδρας γαρ, λιγότερο εκδηλωτικός από σένα. Όταν όμως έρθει η στιγμή να στο πετάξει κατακέφαλα, έρωτας είναι να ξεχάσεις το όνομά σου μα να σιγοτραγουδάς χίλιες φορές το δικό του.

Έρωτας είναι να αλαφραίνει ο ίσκιος σου και να φτάνεις εκεί στο χείλος των τριάντα  να πιστεύεις στις νεράιδες, τα ξωτικά, τους αγγέλους και τα παραμύθια. Γιατί βλέπεις πως εκεί λέγονται οι πιο απλές αλήθειες της ζωής.

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό, ζούσε μια μικρή μέλισσα με τις αδερφές της. Ίδια η κάθε μέρα της, από λουλούδι σε λουλούδι. Όμως η ηρωίδα μας ήταν διαφορετική. Αγαπούσε να ξεμακραίνει από την κυψέλη, θέλοντας να μαθαίνει νέα πράγματα. Μια μέρα, στον ίσκιο ενός δέντρου, αντίκρυσε έναν άγγελο. Έναν μελαχροινό, πανέμορφο άγγελο που έχοντας διπλώσει τις φτερούγες του κοιμόταν γαλήνια. Από το φόβο μη διαταράξει τη γαλήνη του ύπνου του, η μελισσούλα δίσταζε ακόμη και τα φτερά της να κουνήσει. Αυτός άνοιξε τα μάτια και της χαμογέλασε, λες κι ήξερε από πριν ότι ήταν εκεί. Ξεκίνησαν να μιλάνε για όλα τα θαυμαστά πράγματα που έβλεπαν στα ταξίδια τους.
Ώσπου κάποια στιγμή η μέλισσα δεν άντεξε και τον ρώτησε:
Πες μου άγγελε, εσύ που γυρνάς στους Ουρανούς. Είδες σε κάποιο ταξίδι σου τον Έρωτα;
Εγώ δεν τον γνώρισα ποτέ. Άκουσα μόνο τα φύλλα των δέντρων να μιλούν με τον αέρα για τη δύναμή του να κάνει τον θνητό βασιλιά και τον άρχοντα ζητιάνο, να δίνει στην απλή στιγμή διάρκεια, κάνοντάς της μοναδική.
Είναι αλήθεια ο Έρωτας έτσι όπως τον περιγράφουν; Παντοδύναμος;
Ο Άγγελος τότε της χαμογέλασε και της έδωσε την απάντηση που  ανά τους αιώνες αποτελεί τη μία και αναντίρρητη αλήθεια του τι είναι στ’αλήθεια ο Έρωτας.
-Αλήθεια είναι μικρή μου όλα όσα άκουσες κι άλλα τόσα που δεν περιγράφονται παρά μονάχα βιώνονται. Εκεί που δεν το περιμένεις σε χτυπά, όμοια με αρρώστια. Μια αρρώστια γλυκιά,  που στεγνώνει τον αέρα από τα πνευμόνια σου, υποτάσσει τις σκέψεις σου και αυξάνει κατακόρυφα τους χτύπους της καρδιάς σου. Θα μπορούσα μέρες όλάκερες να σου μιλώ για το το  τι μπορεί να κάνει ο Έρωτας. Το τι είναι όμως, είναι πολύ απλό και συνοψίζεται όλο σε μία και μόνη λέξη.

Ο Έρωτας είναι κλέφτης!

Ένας κλέφτης που εξαπατά μάλιστα και τους δυό μας για να πετύχει τους σκοπούς του.
Βλέπεις εδώ κι αιώνες κλέβει από σένα το μέλι κι από μένα τα φτερά…”

Της Στεύης Τσούτση

diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top