Μια φιλία θα τη διέλυες. Με μια οικογένεια τι κάνεις;
Στην πορεία της ζωής σου, από την αυγή μέχρι και τη δύση της, θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους. Θα τους ονοματίσεις φίλους και θα ελπίσεις πως με αυτούς θα πορευτείς.
Άλλοτε θα πετύχεις στις επιλογές σου κι άλλοτε όχι. Δεν υπογράφουν άλλωστε δεσμευτικό συμβόλαιο οι άνθρωποι.
Τα ταιριάζουν, τα χαλούν, τα βρίσκουν ή όχι, κανείς δεν ξέρει. Μόνο προχωρά και βλέπει…
Φίλοι θα έρθουν, φίλοι θα φύγουν.
Φίλοι που εσύ θα επιλέξεις. Γιατί αυτή είναι και η μαγκιά στις φιλίες: Η δυνατότητα επιλογής.
Δε σου κάνει; Χάρηκες που τα είπατε κι από εδώ πάνε κι άλλοι. Μπορεί να κλάψεις, να λυπηθείς ή να μελαγχολήσεις, αλλά στο τέλος θα πεις πως ότι ήταν να γίνει έγινε για καλό.
Μόνο που δε γίνεται με όλες τις σχέσεις τούτο το παιχνίδι. Βλέπεις καλή η επιλογή αλλά δεν την έχεις πάντα.
Γιατί σε τούτο το Σύμπαν υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν τους επιλέγεις.
Ναι, υπάρχουν και οι συγγενείς.
Ξέρεις, ίδιο αίμα, κοινές καταβολές, κοινό γενεαλογικό δέντρο και… τελείως αντίθετοι χαρακτήρες.
Καυγάδες, γκρίνιες κι ασυνεννοησία.
Και παράπονα. Πολλά παράπονα για κινήσεις που δεν εκτιμούνται, για θυσίες που δεν αναγνωρίζονται, για σκέψεις που δε γίνονται ποτέ αναμενόμενες πράξεις.
Τι κάνεις τότε; Τι κάνεις αν δεν ταιριάζεις με την οικογένειά σου; Αδέρφια, ξαδέρφια, θείες και γονείς, μην κολλάς σε τίτλους. Στην ουσία είναι το πρόβλημα.
Δεν ταιριάζεις. Το πάλεψες, μέτρησες μέσα σου χίλια δυο επιχειρήματα, αλλά τίποτα δεν άλλαξε.
Μια φιλία θα τη διέλυες. Με μια οικογένεια τι κάνεις;
Δύσκολες αποφάσεις. Ζόρικοι αποχωρισμοί. Τολμάς;
Μη βιαστείς να απαντήσεις.
Πολλοί θα πουν ναι. Ίσως να το έχουν κι εύκολο.
Εγώ;
Μη με ρωτάς εμένα.
Βλέπεις εγώ έμαθα για χρόνια τώρα να σφίγγω τα δόντια και να μη μιλώ. Μόνο να ακούω, την ίδια στιγμή που τα μηνίγγια μου σπάζουν από την πίεση. Μπορεί να κλαίω και να μην έχω καταλάβει καν πως μούσκεψε το πρόσωπό μου.
Μα μιλιά.
Όχι δεν είμαι θύμα κι ας με λένε κι έτσι. Μήτε κουτή να μην καταλαβαίνω προσβολές και ταπεινώσεις. Και νεύρα έχω και καταλαβαίνω. Μόνο που δεν ξεσπάω. Δεν αφήνω το θυμό να με παρασύρει σε κουβέντες που άπαξ και ειπωθούν δε διαγράφονται.
Είμαι απλά υπέρ της οικογένειας. Ίσως γιατί σε τούτο εδώ τον κόσμο, είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουμε ίδιο DNA, ίδιο αίμα.
Είμαστε συγγενείς. Κι όσο κι αν φωνάζουμε τις διαφορές μας, κατά βάθος μοιάζουμε.
Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν υπομονή. Ενίοτε χρειάζονται κι απόσταση. Εκείνο το μακριά κι αγαπημένοι που πολύ σωστά λέει ο λαός, σε τέτοιες περιπτώσεις ταιριάζει. Όσο για το κοντά; Θέλει κόπο. Θέλει να κάνεις που και που τον κουφό. Όχι γιατί είσαι, αλλά γιατί μπορείς…
Λένε πως ό,τι δε λύνεται κόβεται. Εγώ πάλι λέω πως ό,τι δε λύνεται, προσπερνιέται. Γιατί αν κοπεί, δεν ξανακολλά. Ξέχνα το…
Γι’αυτό μέρες αγάπης που έρχονται, συνάντησε τους δικούς σου ανθρώπους. Δες συγγενείς, ευχαριστήσου αυτή τη θαλπωρή της οικογένειας. Κι αν αυτή δεν υπάρχει, δημιούργησέ τη. Νερώνοντας το κρασί σου; Δίνοντας τόπο στην οργή; Εσύ θα βρεις τον τρόπο. Αρκεί να κάνεις κάτι.
Γιατί γιορτές δίχως την οικογένεια δεν είναι γιορτές.
Γιατί ζωή χωρίς την οικογένεια δεν είναι ζωή…
Κι αυτό στο υπογράφω…
Άλλοτε θα πετύχεις στις επιλογές σου κι άλλοτε όχι. Δεν υπογράφουν άλλωστε δεσμευτικό συμβόλαιο οι άνθρωποι.
Τα ταιριάζουν, τα χαλούν, τα βρίσκουν ή όχι, κανείς δεν ξέρει. Μόνο προχωρά και βλέπει…
Φίλοι θα έρθουν, φίλοι θα φύγουν.
Φίλοι που εσύ θα επιλέξεις. Γιατί αυτή είναι και η μαγκιά στις φιλίες: Η δυνατότητα επιλογής.
Δε σου κάνει; Χάρηκες που τα είπατε κι από εδώ πάνε κι άλλοι. Μπορεί να κλάψεις, να λυπηθείς ή να μελαγχολήσεις, αλλά στο τέλος θα πεις πως ότι ήταν να γίνει έγινε για καλό.
Μόνο που δε γίνεται με όλες τις σχέσεις τούτο το παιχνίδι. Βλέπεις καλή η επιλογή αλλά δεν την έχεις πάντα.
Γιατί σε τούτο το Σύμπαν υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν τους επιλέγεις.
Ναι, υπάρχουν και οι συγγενείς.
Ξέρεις, ίδιο αίμα, κοινές καταβολές, κοινό γενεαλογικό δέντρο και… τελείως αντίθετοι χαρακτήρες.
Καυγάδες, γκρίνιες κι ασυνεννοησία.
Και παράπονα. Πολλά παράπονα για κινήσεις που δεν εκτιμούνται, για θυσίες που δεν αναγνωρίζονται, για σκέψεις που δε γίνονται ποτέ αναμενόμενες πράξεις.
Τι κάνεις τότε; Τι κάνεις αν δεν ταιριάζεις με την οικογένειά σου; Αδέρφια, ξαδέρφια, θείες και γονείς, μην κολλάς σε τίτλους. Στην ουσία είναι το πρόβλημα.
Δεν ταιριάζεις. Το πάλεψες, μέτρησες μέσα σου χίλια δυο επιχειρήματα, αλλά τίποτα δεν άλλαξε.
Μια φιλία θα τη διέλυες. Με μια οικογένεια τι κάνεις;
Δύσκολες αποφάσεις. Ζόρικοι αποχωρισμοί. Τολμάς;
Μη βιαστείς να απαντήσεις.
Πολλοί θα πουν ναι. Ίσως να το έχουν κι εύκολο.
Εγώ;
Μη με ρωτάς εμένα.
Βλέπεις εγώ έμαθα για χρόνια τώρα να σφίγγω τα δόντια και να μη μιλώ. Μόνο να ακούω, την ίδια στιγμή που τα μηνίγγια μου σπάζουν από την πίεση. Μπορεί να κλαίω και να μην έχω καταλάβει καν πως μούσκεψε το πρόσωπό μου.
Μα μιλιά.
Όχι δεν είμαι θύμα κι ας με λένε κι έτσι. Μήτε κουτή να μην καταλαβαίνω προσβολές και ταπεινώσεις. Και νεύρα έχω και καταλαβαίνω. Μόνο που δεν ξεσπάω. Δεν αφήνω το θυμό να με παρασύρει σε κουβέντες που άπαξ και ειπωθούν δε διαγράφονται.
Είμαι απλά υπέρ της οικογένειας. Ίσως γιατί σε τούτο εδώ τον κόσμο, είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουμε ίδιο DNA, ίδιο αίμα.
Είμαστε συγγενείς. Κι όσο κι αν φωνάζουμε τις διαφορές μας, κατά βάθος μοιάζουμε.
Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν υπομονή. Ενίοτε χρειάζονται κι απόσταση. Εκείνο το μακριά κι αγαπημένοι που πολύ σωστά λέει ο λαός, σε τέτοιες περιπτώσεις ταιριάζει. Όσο για το κοντά; Θέλει κόπο. Θέλει να κάνεις που και που τον κουφό. Όχι γιατί είσαι, αλλά γιατί μπορείς…
Λένε πως ό,τι δε λύνεται κόβεται. Εγώ πάλι λέω πως ό,τι δε λύνεται, προσπερνιέται. Γιατί αν κοπεί, δεν ξανακολλά. Ξέχνα το…
Γι’αυτό μέρες αγάπης που έρχονται, συνάντησε τους δικούς σου ανθρώπους. Δες συγγενείς, ευχαριστήσου αυτή τη θαλπωρή της οικογένειας. Κι αν αυτή δεν υπάρχει, δημιούργησέ τη. Νερώνοντας το κρασί σου; Δίνοντας τόπο στην οργή; Εσύ θα βρεις τον τρόπο. Αρκεί να κάνεις κάτι.
Γιατί γιορτές δίχως την οικογένεια δεν είναι γιορτές.
Γιατί ζωή χωρίς την οικογένεια δεν είναι ζωή…
Κι αυτό στο υπογράφω…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.