και θα προχωράς με ψηλά το κεφάλι;
Έμαθες να ελπίζεις, και να ανυπομονείς. Έμαθες να υπερβάλλεις στο κάθε τι που καταπιάνεσαι, να το φουσκώνεις στο νου σου, να το θεριεύεις και να σε κατασπαράζει. Έμαθες να τα βιώνεις όλα πολύ. Την αγάπη σου, την χαρά σου, την λύπη σου, τον θυμό σου, όλα σου λέω!
Το κάθε τι μεγάλο ή μικρό, σπουδαίο και μη. Κάποιο γενετικό υλικό μάλλον κάνει την “δουλειά” γιατί δεν το επέλεξες ποτέ συνειδητά. Δεν μπορείς ούτε να φανταστείς πως γίνεται διαφορετικά.
Συχνά βλεπεις γύρω σου αυτους μωρέ, τους κανονικούς, τους λιγοτερο drama queens. Αυτους τους ανθρώπους, που τα δρώμενα, δεν τους “καταπίνουν”. Είναι οι ίδιοι καθοδηγητές, μπροστάρηδες, καπετάνιοι στο καράβι τους. Και πόσο τους θαυμάζεις, δεν λέγεται! Κάποιες μέρες, τους ζηλεύεις κιόλας. Παραδέξου το!
Θα ηθελες πολύ να μπορείς να πατάς το φρένο όταν δεν σε παίρνει για παραπέρα, να μην πηγαινεις με τα χερια ανοιγμενα, να είσαι σε θέση να ξεχωρίζεις τα προειδοποιητικά σήματα απο νωρίς και όχι να τα εντοπίζεις όταν πια είναι αργά. Θα θελες να περπατάς πιο υποψιασμένος στο ναρκοπέδιο, να μην είσαι πια θεατής στον εξώστη, αλλά να βλέπεις την παράσταση απο την πρώτη σειρά. Και όταν εσύ θέλεις… ο Θεός γελάει και σφυρίζει αδιάφορα.
Βέβαια, όλη αυτή η δυσλειτουργία, έχει και τα καλά της. Παραδέξου το! Στις καλές σου μέρες είναι το κάτι άλλο! Διπλή χαρά με την μια. Νιρβάνα, έκσταση. Χαίρεσαι με τέτοια υπερβολή που θα ζήλευε και ένα τρίχρονο παιδί. Χαίρεσαι με τόση αφέλεια και αγαρμποσύνη. Με τόση άγνοια κινδύνου. Το καλύτερο απ όλα δε είναι οτι η κάθε μικρή ή μεγάλη χαρά σου, αφήνει τον απόηχό της για μπόλικες μέρες. Μεγάλη υπόθεση φίλε μου, να έχεις περίσσευμα χαράς “κάβα”. Και πάντα με εξτραδάκι κέρασμα σφηνάκια “απο το μαγαζί”…
Για κακή σου τύχη, το ίδιο συμβαίνει και με την λύπη σου. Έχει και αυτή τον απόηχό της γαμώτο! Κι εκεί δεν έχει σφηνάκι κέρασμα. Εκεί έχει σκέτη “κάβα”. Ούτε πάγο, ούτε καν ένα μπολάκι τσιπς. Τότε είναι που ξεκινά το πρόβλημα σου. Τότε είναι που ζηλεύεις τους κανονικούς.
Ασ τα να πάνε! Όταν ξεκινάς την κάτω βόλτα, δεν έχεις σταμάτημο. Σαν τρένο με χαλασμένα τα φρένα πας, με τέτοια μανία! Με τέτοια αυτοκαταστροφή! Και ενώ ξέρεις πως είναι μάταιο, εσυ εκεί! Να το ζήσεις, να το τεντώσεις το σχοινί ρε παιδί μου! Πρέπει να το δεις όλο το έργο,να το “ρουφήξεις ως το μεδούλι”. Ταλαιπωρία… και ως πότε πιστευεις θα έχεις απόθεμα και θα προχωράς με ψηλά το κεφάλι;
Ε; Δεν το έχεις σκεφτεί;
Μωρέ τι σε ρωτάω; Σίγουρα θα το έχεις σκεφτεί αλλά τι να κάνεις; Μήπως το επέλεξες; Τα παμε αυτά. Γενετική δυσλειτουργία. Συναισθηματική διαστροφή ή κάτι τέτοιο.
Το σίγουρο είναι πως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Δεν ξεριζώνονται έτσι εύκολα αυτά τα κουσούρια… Εσυ όμως μπορείς να ξεκινήσεις να ξεριζώνεις λίγο λίγο τα κατάλοιπά σου. Όχι για να το αλλάξεις, (τα παμε, αυτό είναι δύσκολο πια), αλλά να… λιγουλάκι να το βελτιώσεις το έργο.
Να ξεκινήσεις να σε καλοπιάνεις λίγο παραπάνω. Τόλμα περισσότερο. Μην σκοτίζεσαι αν χάσεις, δεν έχει καμία σημασία. Κάνε αυτό που λαχταράς χωρίς αναλύσεις, επεξηγήσεις, εκλογικεύσεις. Αυτά σε φάγανε φιλαράκι μου. Απ την πολύ ανάλυση, αργησες να φτάσεις στο λιμάνι, το καράβι είχε σαλπάρει κι εσύ, κακομοίρη, ούτε εισητήριο δεν πρόλαβες να βγάλεις. Και μετά καθόσουν σ’ένα παγκάκι κι έκλαιγες. Ε, δεν αρμόζουν πια αυτά στην ηλικία σου. Να αρχίσεις να ζεις περισσοτερο και να σκέφτεσαι λιγότερο. Η πολύ σκέψη στα κάνει μαντάρα πάντα. Πάντα.
Εγώ σε θαυμάζω όταν “φοράς το καπελάκι σου στραβά” σε κάνω πιο πολύ κέφι έτσι. Τσαλακώσου ρε παιδί μου, άφοβα, αυτά τα κλισέ σε κατάντησαν αυτόν τον κυκλοθυμικό άνθρωπο που βλέπω.
Και όταν ξανακατρακυλήσεις στην επόμενη χαρά ή λύπη σου, φρόντισε να το έχεις ευχαριστηθεί τουλάχιστον πριν. Μην είναι τζάμπα γέλιο ή τζάμπα κλάμα. Το τζάμπα πέθανε. Δεν στο πε κανείς;
Υποσχεση:
Αυτο το κακομαθημένο παιδί μέσα σου που δεν λέει να μεγαλώσει, φρόντισε να μη του κάνεις όλα τα χατήρια. Αυτό το κακομαθημένο παιδί, όση αδυναμία κι αν του έχεις, βάζε το στην θέση του που και που.
Κι όταν σε φτάνει πάλι στα γνώριμα άκρα θα του ρίχνεις αυστηρή πλαγιαστή ματιά, τύπου τιμωρία. Πιάνει αυτό στα περισσότερα παιδιά, αρκεί να το τηρείς πάντα. Τα παιδιά, όπως τα μάθεις.
Αθηνά Απότση
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.