Με λίγα λόγια, ζεις.
Είναι κι εκείνες οι μέρες που όλα σου πάνε στραβά κι ανάποδα.
Μέρες που αναρωτιέσαι αν το Σύμπαν συνουσιάζεται, αν ο Δίας απατά την Ήρα για άλλη μία φορά – κοινώς ξενο-συνουσιάζεται κι αυτός-, αν έχει Πανσέληνο, αν έχει ανάδρομο Ερμή.
Κοινώς, ψάχνεις να βρεις εκείνη τη διαολεμένη αιτία που δε λέει να στρώσει στη ζωή σου μήτε το βερνίκι των νυχιών.
Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Κι εκεί που μονολογείς πως τερμάτισε πια η ατυχία, πως δεν υπάρχει περίπτωση τίποτα να ξεπεράσει αυτό που έχει ήδη συμβεί, μάντεψε! Μα ολοκαίνουρια αστραφτερή γκαντεμιά, έρχεται να σου υπενθυμίσει πως η μέρα έχει 24 ώρες, 1440 λεπτά και 86.400 δευτερόλεπτα, τα οποία μπορούν να κυλίσουν μαρτυρικά αργά.
Μην ψάχνεις, δεν έχει όνομα αυτό που ζεις. Μην αναρωτιέσαι αν διατάραξες το φενγκ σούι, την αύρα σου ή τι άλλο από όσα πρεσβεύουν οι ανατολικές κι όχι μόνο φιλοσοφίες.
Το λες μαύρα χάλια κι αναρωτιέσαι ποιος σε φασκέλωσε. Εγώ, και βρίσε με όσο θέλεις, θα στο πω ζωή. Όχι δεν έχω σκοπό να στο παίξω έξυπνη, μήτε υπεράνω. Εγώ πρώτη από όλους τρελαίνομαι τις φορές εκείνες που όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, δίχως να φαίνεται φως στον ορίζοντα.
Τα βάζω με όλους κι όλα, αναζητώ αιτίες, κλαίω τη μοίρα μου. Κι ύστερα απλά μια ματιά στον καθρέφτη κι ένα γέλιο. Ξέρεις πόσο αστεία είναι η φάτσα μας όταν όλα πάνε στραβά; Όταν μουτρώνουμε; Δε μας πάει γαμώτο να χαλιόμαστε.
Ζωή το λένε, λοιπόν και πρέπει να συμβιβαστείς. Να δεχτείς πως δε θα έρχεται πάντα όπως την περιμένεις. Κι αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλείο της. Το να μην ξέρεις τι θα σε βρει στην επόμενη στροφή.
Μπορεί το επόμενο βήμα σου να επιφυλάσσει τον μεγαλύτερο πόνο. Μπορεί όμως και τη μεγαλύτερη ευτυχία. Μπορεί να σταθείς τυχερός, μπορεί κι άτυχος. Κανείς δεν μπορεί να στο προοικονομήσει.
Απλά ζεις και κάνεις το καλύτερο για σένα.
Κυνηγάς τους στόχους σου, αγαπάς τους ανθρώπους σου, φροντίζεις τον εαυτό σου. Με λίγα λόγια, ζεις. Κι ότι θέλει θα προκύψει.
Σε τελική ανάλυση, αν υπάρξουν και μέρες, βδομάδες ή και μήνες που θέλουν να πάνε όλα στραβά, ας πάνε. Αλλάζει κάτι με το να χαλιέσαι;
Θετική ενέργεια να έχεις και κουράγιο να αντέχεις. Κι όλα θα στρώσουν.
Πότε, θα μου πεις… Δεν ξέρω θα σου πω. Αλλά θα στρώσουν. Τουλάχιστον η δική μου θετική ενέργεια, εκείνη που ουκ ολίγες φορές μέσα στη μέρα δοκιμάζεται, αυτό λέει. Κι αν νιώθεις πως έχεις πιάσει πάτο, ακόμη και τότε σκέψου θετικά.
Βλέπεις η μόνη πορεία που σου απομένει από εκεί, είναι αυτή που οδηγεί στην επιφάνεια…
Μέρες που αναρωτιέσαι αν το Σύμπαν συνουσιάζεται, αν ο Δίας απατά την Ήρα για άλλη μία φορά – κοινώς ξενο-συνουσιάζεται κι αυτός-, αν έχει Πανσέληνο, αν έχει ανάδρομο Ερμή.
Κοινώς, ψάχνεις να βρεις εκείνη τη διαολεμένη αιτία που δε λέει να στρώσει στη ζωή σου μήτε το βερνίκι των νυχιών.
Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Κι εκεί που μονολογείς πως τερμάτισε πια η ατυχία, πως δεν υπάρχει περίπτωση τίποτα να ξεπεράσει αυτό που έχει ήδη συμβεί, μάντεψε! Μα ολοκαίνουρια αστραφτερή γκαντεμιά, έρχεται να σου υπενθυμίσει πως η μέρα έχει 24 ώρες, 1440 λεπτά και 86.400 δευτερόλεπτα, τα οποία μπορούν να κυλίσουν μαρτυρικά αργά.
Μην ψάχνεις, δεν έχει όνομα αυτό που ζεις. Μην αναρωτιέσαι αν διατάραξες το φενγκ σούι, την αύρα σου ή τι άλλο από όσα πρεσβεύουν οι ανατολικές κι όχι μόνο φιλοσοφίες.
Το λες μαύρα χάλια κι αναρωτιέσαι ποιος σε φασκέλωσε. Εγώ, και βρίσε με όσο θέλεις, θα στο πω ζωή. Όχι δεν έχω σκοπό να στο παίξω έξυπνη, μήτε υπεράνω. Εγώ πρώτη από όλους τρελαίνομαι τις φορές εκείνες που όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, δίχως να φαίνεται φως στον ορίζοντα.
Τα βάζω με όλους κι όλα, αναζητώ αιτίες, κλαίω τη μοίρα μου. Κι ύστερα απλά μια ματιά στον καθρέφτη κι ένα γέλιο. Ξέρεις πόσο αστεία είναι η φάτσα μας όταν όλα πάνε στραβά; Όταν μουτρώνουμε; Δε μας πάει γαμώτο να χαλιόμαστε.
Ζωή το λένε, λοιπόν και πρέπει να συμβιβαστείς. Να δεχτείς πως δε θα έρχεται πάντα όπως την περιμένεις. Κι αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλείο της. Το να μην ξέρεις τι θα σε βρει στην επόμενη στροφή.
Μπορεί το επόμενο βήμα σου να επιφυλάσσει τον μεγαλύτερο πόνο. Μπορεί όμως και τη μεγαλύτερη ευτυχία. Μπορεί να σταθείς τυχερός, μπορεί κι άτυχος. Κανείς δεν μπορεί να στο προοικονομήσει.
Απλά ζεις και κάνεις το καλύτερο για σένα.
Κυνηγάς τους στόχους σου, αγαπάς τους ανθρώπους σου, φροντίζεις τον εαυτό σου. Με λίγα λόγια, ζεις. Κι ότι θέλει θα προκύψει.
Σε τελική ανάλυση, αν υπάρξουν και μέρες, βδομάδες ή και μήνες που θέλουν να πάνε όλα στραβά, ας πάνε. Αλλάζει κάτι με το να χαλιέσαι;
Θετική ενέργεια να έχεις και κουράγιο να αντέχεις. Κι όλα θα στρώσουν.
Πότε, θα μου πεις… Δεν ξέρω θα σου πω. Αλλά θα στρώσουν. Τουλάχιστον η δική μου θετική ενέργεια, εκείνη που ουκ ολίγες φορές μέσα στη μέρα δοκιμάζεται, αυτό λέει. Κι αν νιώθεις πως έχεις πιάσει πάτο, ακόμη και τότε σκέψου θετικά.
Βλέπεις η μόνη πορεία που σου απομένει από εκεί, είναι αυτή που οδηγεί στην επιφάνεια…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.