Την ζωή μου να κάνω απροσπέλαστη, αυτό θέλω

Συνονθύλευμα οι σκέψεις στο μυαλό μου.

Λυσσομανάει έξω ο αγέρας.

Συνονθύλευμα οι σκέψεις στο μυαλό μου.

Τίποτα δεν ξεκαθάρισα, καμία δεν έβαλα στη θέση της και συνεχίζω να το φορτώνω.

Να σκέφτεσαι με το πίσω μέρος του μυαλού σου, μου έλεγε ένας φίλος, με το μπροστά σκέφτονται όλοι….

Κοιτάζω το πρόσωπο μου στο καθρέπτη.

Πότε θα αποφασίσεις επιτέλους;

Ως πότε θα αφήνεις τη ζωή να φεύγει από τα χέρια σου;

Έχεις όνειρα, έχεις σχέδια, έχεις μέλλον.

Έχεις μια ζωή που σου ανήκει, κράτησε την !!!

Σταμάτα να τη μοιράζεις, σταμάτα να τη σκορπίζεις.

Χαμογελάω και το χαμόγελο μου δεν είναι πια το ίδιο…

Κρύβεσαι απ’ όλους. Δεν υπάρχει κανείς να ανοίξεις τη ψυχή σου!!!

Υπήρχε και ποτέ;

Είναι σκληρό αυτό που κάνεις.

Κοιτάς το σώμα σου και θέλεις να το τινάξεις από πάνω σου.

Θέλεις να αλλάξουν όλα.

Να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις, σε μια άλλη ζωή.

Και όλα αυτά εγώ. Εγώ που πάντα έλεγα να ακολουθούμε τα όνειρά μας.

Τώρα;

Τώρα φωνάζεις ότι δεν είσαι ευτυχισμένη και σου απαντάνε γέρασες!!!

Δε γέρασα…

Γεμάτη «θέλω»… μεγάλωσα και τα « πρέπει» μου λιγόστεψαν…

Αμφιταλαντεύομαι κάθε μέρα…

Να φύγω, να διαγράψω φιλίες, να εξομολογηθώ έρωτες…

Όλα αυτά είμαι εγώ…

Το ξέρω ότι δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες, δε τις θέλω.

Θέλω νέα ζωή… Γεμάτη χρώματα, όνειρα, μυρωδιές και εικόνες.

Μια ζωή που θα την κάνω απροσπέλαστη.

Που θα ανοίγω τη πόρτα μου μόνο σ αυτούς που αξίζουν…

Που το χαμόγελο μου θα το χαρίζω σε όσους θα αποφασίσουν να είναι δίπλα μου…

Που η αγκαλιά μου δεν θα είναι ανοιχτή για συγχώρεση…

Θέλω να κερδίσω εμένα…

filenades