Πόσα ζήσαμε, ρε;
Είπα να κάνω ένα ξεσκαρτάρισμα στον υπολογιστή μου.
Κοιτάω τους φακέλους με τις φωτογραφίες. Ανοίγω έναν και κατευθείαν με παίρνουν τα ζουμιά.
Ήταν ο δικός μας, φιλενάδα.
Ο φάκελος με τις περισσότερες φωτογραφίες που ποτέ κανείς δε θα δει.
Κάθε μια τους μου έφερνε και μια ιστορία στο μυαλό.
Πόσα ζήσαμε, ρε;
Πόσο κουλά μπήκες στη ζωή μου; Θυμάσαι;
Μα τι ρωτάω, εννοείται πως ναι. Ήταν τυχαίο λέγαμε. Βέβαια μετά τις απογοητεύσεις που μας έφερε, το σύμπαν αλλάξαμε γνώμη.
Όσο περνούσαν τα χρόνια αποφασίσαμε πως ήταν γραφτό.
Λίγα χρόνια είσαι δίπλα μου. Ξέρω όμως πως θα είσαι και στα επόμενα. Μέχρι τέλους.
Γιατί εσύ κι εγώ βρεθήκαμε γιατί ήταν η μία αυτό που ήθελε η άλλη. Έτσι με έκανες να νιώσω.
Το δέσιμο μας ήρθε από την αρχή. Δε κατάλαβα ποτέ γιατί.
Ήταν μάλλον που μόλις είδα τα μάτια σου ένιωσα σα να σε ξέρω χρόνια. Και δεν έφυγες. Τα χιλιόμετρα ανάμεσα μας πολλά, δυστυχώς. Αλλά δε μετράνε, έτσι; Ένα σου τηλέφωνο, λίγες ώρες να πούμε τα νέα μας και αμέσως νιώθουμε πως πριν λίγο ήμασταν μαζί.
Αυτό θα συμβαίνει πάντα.
Εμφανίστηκες σαν άγγελος εξ ουρανού. Τα χρόνια που επρόκειτο να έρθουν θα ήταν τα πιο δύσκολα. Αλλά ευτυχώς υπήρχες.
Για αυτό λέω άγγελος. Μόνη μου δε θα τα κατάφερνα.
Η σωτήρας μου σε κάθε καταστροφή.
Η ανάσα μου σε κάθε απελπισία.
Η αισιοδοξία μου σε κάθε λύπη.
Και ναι, μη λυσσάς δε το ξεχνάω, το χαρτομάντηλο σε κάθε δάκρυ.
Και χαρές. Πολλές χαρές. Δεν είχα ξαναζήσει τέτοιες στιγμές. Η κατάθλιψη μου έσβηνε με ένα σου χαμόγελο. Με σήκωνες με το έτσι θέλω. Έλεγες γέλα και εγώ ασυναίσθητα υπάκουγα στις διαταγές σου.
Πάντα και για πάντα. Το χαμόγελο στη ζωή σου, είναι το όπλο σου.
Αυτή είσαι.
Έτσι σε γνώρισα και έτσι θα μείνεις.
Κι εγώ ακόμη κι αν είμαι μακριά θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου κανείς να μη στο σβήσει. Και δίπλα σου θα είμαι.
Από εδώ αλλά δίπλα σου. Και μαζί σου θα υπερασπιστώ ότι θες. Γιατί παλεύεις γι’ αυτό που ονειρεύεσαι. Και αν ο Θεός χρωστάει στους ανθρώπους, σε σένα πρέπει να δώσει τα πιο πολλά. Δε τα αξίζει κανείς όσο εσύ. Πάντα για όλους και σπάνια για σένα. Γιατί αν δεν ήσουν εσύ, εγώ θα ζούσα αλλιώς. Γιατί όσα κάνω στα οφείλω.
Ξέρεις πολλές φορές οι ερωτευμένοι χαρακτηρίζουν τον σύντροφό τους, ως άλλο μισό.
Μπούρδες, αγάπη μου. Το δικό μου άλλο μισό, είσαι εσύ. Η φίλη μου, η κολλητή μου, η αδερφή μου και το κορίτσι της καρδιάς μου.
Και μου λείπεις, ρε !
Κοιτάω τους φακέλους με τις φωτογραφίες. Ανοίγω έναν και κατευθείαν με παίρνουν τα ζουμιά.
Ήταν ο δικός μας, φιλενάδα.
Ο φάκελος με τις περισσότερες φωτογραφίες που ποτέ κανείς δε θα δει.
Κάθε μια τους μου έφερνε και μια ιστορία στο μυαλό.
Πόσα ζήσαμε, ρε;
Πόσο κουλά μπήκες στη ζωή μου; Θυμάσαι;
Μα τι ρωτάω, εννοείται πως ναι. Ήταν τυχαίο λέγαμε. Βέβαια μετά τις απογοητεύσεις που μας έφερε, το σύμπαν αλλάξαμε γνώμη.
Όσο περνούσαν τα χρόνια αποφασίσαμε πως ήταν γραφτό.
Λίγα χρόνια είσαι δίπλα μου. Ξέρω όμως πως θα είσαι και στα επόμενα. Μέχρι τέλους.
Γιατί εσύ κι εγώ βρεθήκαμε γιατί ήταν η μία αυτό που ήθελε η άλλη. Έτσι με έκανες να νιώσω.
Το δέσιμο μας ήρθε από την αρχή. Δε κατάλαβα ποτέ γιατί.
Ήταν μάλλον που μόλις είδα τα μάτια σου ένιωσα σα να σε ξέρω χρόνια. Και δεν έφυγες. Τα χιλιόμετρα ανάμεσα μας πολλά, δυστυχώς. Αλλά δε μετράνε, έτσι; Ένα σου τηλέφωνο, λίγες ώρες να πούμε τα νέα μας και αμέσως νιώθουμε πως πριν λίγο ήμασταν μαζί.
Αυτό θα συμβαίνει πάντα.
Εμφανίστηκες σαν άγγελος εξ ουρανού. Τα χρόνια που επρόκειτο να έρθουν θα ήταν τα πιο δύσκολα. Αλλά ευτυχώς υπήρχες.
Για αυτό λέω άγγελος. Μόνη μου δε θα τα κατάφερνα.
Η σωτήρας μου σε κάθε καταστροφή.
Η ανάσα μου σε κάθε απελπισία.
Η αισιοδοξία μου σε κάθε λύπη.
Και ναι, μη λυσσάς δε το ξεχνάω, το χαρτομάντηλο σε κάθε δάκρυ.
Και χαρές. Πολλές χαρές. Δεν είχα ξαναζήσει τέτοιες στιγμές. Η κατάθλιψη μου έσβηνε με ένα σου χαμόγελο. Με σήκωνες με το έτσι θέλω. Έλεγες γέλα και εγώ ασυναίσθητα υπάκουγα στις διαταγές σου.
Πάντα και για πάντα. Το χαμόγελο στη ζωή σου, είναι το όπλο σου.
Αυτή είσαι.
Έτσι σε γνώρισα και έτσι θα μείνεις.
Κι εγώ ακόμη κι αν είμαι μακριά θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου κανείς να μη στο σβήσει. Και δίπλα σου θα είμαι.
Από εδώ αλλά δίπλα σου. Και μαζί σου θα υπερασπιστώ ότι θες. Γιατί παλεύεις γι’ αυτό που ονειρεύεσαι. Και αν ο Θεός χρωστάει στους ανθρώπους, σε σένα πρέπει να δώσει τα πιο πολλά. Δε τα αξίζει κανείς όσο εσύ. Πάντα για όλους και σπάνια για σένα. Γιατί αν δεν ήσουν εσύ, εγώ θα ζούσα αλλιώς. Γιατί όσα κάνω στα οφείλω.
Ξέρεις πολλές φορές οι ερωτευμένοι χαρακτηρίζουν τον σύντροφό τους, ως άλλο μισό.
Μπούρδες, αγάπη μου. Το δικό μου άλλο μισό, είσαι εσύ. Η φίλη μου, η κολλητή μου, η αδερφή μου και το κορίτσι της καρδιάς μου.
Και μου λείπεις, ρε !
Της Έφης Μπαμπούρη
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.