ο χρόνος παίρνει τη μορφή νερού… κυλά ασταμάτητα και γρήγορα!
«Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά
Και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…»
Γιορτάζουμε στα αλήθεια, όταν αλλάζει ο χρόνος;
Χαιρόμαστε πραγματικά που προστίθεται στην πλάτη μας ένας χρόνος ακόμη; Τα χρόνια περνούν και μάλιστα γρήγορα! Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο αργά νομίζεις ότι κυλάνε! Ποιος δε θυμάται τα μαθητικά χρόνια; Μπορούμε να περιγράψουμε άπειρες στιγμές τους. Έμοιαζαν και μας μοιάζουν ακόμη ατελείωτα… Από εκεί και μετά ο χρόνος παίρνει τη μορφή νερού… κυλά ασταμάτητα και γρήγορα!
Αχ! Ας υπήρχε τρόπος να τον σταματήσουμε! Να τον παγώσουμε. Να τον γυρίσουμε πίσω, σε στιγμές και καταστάσεις που θα θέλαμε να ζήσουμε πάλι. Να μπορούσαμε να τον κάνουμε να διαρκεί περισσότερο, όταν δεν θέλουμε να τελειώσει. Όταν θα δίναμε τα πάντα για να διαρκέσει αυτό που ζούμε, να κρατήσει για πάντα. Και από την άλλη, να μπορούσαμε να κουνήσουμε τους δείκτες του ρολογιού για να περάσει και να φύγει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο, ώστε να αποφύγουμε μια αμήχανη στιγμή ή μια ενοχλητική σκέψη.
«Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά
Ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια, με χαρά…»
Από την άλλη πλευρά του νομίσματος βέβαια, μήπως και αυτό θα ήταν κουραστικό; Μήπως το ωραίο στη ζωή, είναι ότι έχει ημερομηνία λήξης; Μήπως αυτό κάνει το χρόνο αγαπητό; Ό,τι μας δίνει, είναι μοναδικό και ανέλπιστα ξεχωριστό. Έρχεται μία φορά, τον ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε και μετά τον βάζουμε στο φάκελο «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ», με σκοπό να ζήσουμε την επόμενη στιγμή καλύτερα και από την προηγούμενη.
«Μα και αν φεύγεις μακριά μας, στην καρδιά μας πάντα ζεις
Κάθε λύπη και χαρά μας που περάσαμε μαζί…»
Είναι μελαγχολικός, αβάστακτος για μια στιγμή ο πόνος κατά την αλλαγή του χρόνου! Για αυτό μας προσκαλεί να γιορτάσουμε… για να ξεχάσουμε, να κοιμίσουμε αυτά που ζήσαμε μέσα στην καρδιά μας, και όχι να τα διαγράψουμε! Μας προτρέπει να μη χάσουμε πολύτιμα λεπτά και ώρες σε αρνητικά συναισθήματα αλλά να εστιάσουμε στα θετικά… ένας νέος χρόνος είναι προ των πυλών και επιθυμεί να τον ζήσουμε και να τον ευχαριστηθούμε!
Ας αφιερώσουμε μόλις λίγα λεπτά για να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό… τι καταφέραμε και σε τι αποτύχαμε. Τι πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε και τι είναι καλό να διατηρήσουμε. Και όσο παράξενο και να ακουστεί ας κάνουμε μια προσπάθεια τον καινούργιο χρόνο να μην έχουμε επιθυμίες… Ναι, καλά διαβάσατε!
Όταν η επιθυμία γίνει έμμονη ιδέα και δεν είναι απλά ένας στόχος, ερμηνεύεται ως ζήτηση από την επόμενη στιγμή αυτού που η τωρινή δεν μπορεί να σου προσφέρει. Όταν υπάρχει η επιθυμία μέσα στο νου, καμία στιγμή μας δεν θα είναι πλήρης. Γιατί επιθυμώ σημαίνει αναζητώ αλλού, ενώ πληρότητα σημαίνει ότι ζω το εδώ και τώρα.
Και είναι μεγάλη ευτυχία να μη θέλεις τίποτε, να μη πηγαίνεις κάπου συγκεκριμένα αλλά να κάθεσαι, να ξεκουράζεσαι, να εργάζεσαι απλά και μόνο για σένα. Να ανακαλύπτεις τους θησαυρούς που υπάρχουν μέσα στη ζωή και που τους χάνεις επανειλημμένα, επειδή δεν αφήνεις τον λογισμό σου σε ανάπαυση. Ο νους μας τρέχει πάντα κάπου αλλού. Σπάνια αναπνέουμε στον τόπο του εδώ και στον χρόνο του τώρα…
Σας εύχομαι, λοιπόν, να ζήσετε τον καινούργιο χρόνο με χαρά, υγεία και χωρίς επιθυμίες! Και όσοι δεν… σκεφτούν, θα καταλάβουν!
Και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…»
Γιορτάζουμε στα αλήθεια, όταν αλλάζει ο χρόνος;
Χαιρόμαστε πραγματικά που προστίθεται στην πλάτη μας ένας χρόνος ακόμη; Τα χρόνια περνούν και μάλιστα γρήγορα! Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο αργά νομίζεις ότι κυλάνε! Ποιος δε θυμάται τα μαθητικά χρόνια; Μπορούμε να περιγράψουμε άπειρες στιγμές τους. Έμοιαζαν και μας μοιάζουν ακόμη ατελείωτα… Από εκεί και μετά ο χρόνος παίρνει τη μορφή νερού… κυλά ασταμάτητα και γρήγορα!
Αχ! Ας υπήρχε τρόπος να τον σταματήσουμε! Να τον παγώσουμε. Να τον γυρίσουμε πίσω, σε στιγμές και καταστάσεις που θα θέλαμε να ζήσουμε πάλι. Να μπορούσαμε να τον κάνουμε να διαρκεί περισσότερο, όταν δεν θέλουμε να τελειώσει. Όταν θα δίναμε τα πάντα για να διαρκέσει αυτό που ζούμε, να κρατήσει για πάντα. Και από την άλλη, να μπορούσαμε να κουνήσουμε τους δείκτες του ρολογιού για να περάσει και να φύγει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο, ώστε να αποφύγουμε μια αμήχανη στιγμή ή μια ενοχλητική σκέψη.
«Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά
Ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια, με χαρά…»
Από την άλλη πλευρά του νομίσματος βέβαια, μήπως και αυτό θα ήταν κουραστικό; Μήπως το ωραίο στη ζωή, είναι ότι έχει ημερομηνία λήξης; Μήπως αυτό κάνει το χρόνο αγαπητό; Ό,τι μας δίνει, είναι μοναδικό και ανέλπιστα ξεχωριστό. Έρχεται μία φορά, τον ζούμε όσο καλύτερα μπορούμε και μετά τον βάζουμε στο φάκελο «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ», με σκοπό να ζήσουμε την επόμενη στιγμή καλύτερα και από την προηγούμενη.
«Μα και αν φεύγεις μακριά μας, στην καρδιά μας πάντα ζεις
Κάθε λύπη και χαρά μας που περάσαμε μαζί…»
Είναι μελαγχολικός, αβάστακτος για μια στιγμή ο πόνος κατά την αλλαγή του χρόνου! Για αυτό μας προσκαλεί να γιορτάσουμε… για να ξεχάσουμε, να κοιμίσουμε αυτά που ζήσαμε μέσα στην καρδιά μας, και όχι να τα διαγράψουμε! Μας προτρέπει να μη χάσουμε πολύτιμα λεπτά και ώρες σε αρνητικά συναισθήματα αλλά να εστιάσουμε στα θετικά… ένας νέος χρόνος είναι προ των πυλών και επιθυμεί να τον ζήσουμε και να τον ευχαριστηθούμε!
Ας αφιερώσουμε μόλις λίγα λεπτά για να κάνουμε ένα μικρό απολογισμό… τι καταφέραμε και σε τι αποτύχαμε. Τι πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε και τι είναι καλό να διατηρήσουμε. Και όσο παράξενο και να ακουστεί ας κάνουμε μια προσπάθεια τον καινούργιο χρόνο να μην έχουμε επιθυμίες… Ναι, καλά διαβάσατε!
Όταν η επιθυμία γίνει έμμονη ιδέα και δεν είναι απλά ένας στόχος, ερμηνεύεται ως ζήτηση από την επόμενη στιγμή αυτού που η τωρινή δεν μπορεί να σου προσφέρει. Όταν υπάρχει η επιθυμία μέσα στο νου, καμία στιγμή μας δεν θα είναι πλήρης. Γιατί επιθυμώ σημαίνει αναζητώ αλλού, ενώ πληρότητα σημαίνει ότι ζω το εδώ και τώρα.
Και είναι μεγάλη ευτυχία να μη θέλεις τίποτε, να μη πηγαίνεις κάπου συγκεκριμένα αλλά να κάθεσαι, να ξεκουράζεσαι, να εργάζεσαι απλά και μόνο για σένα. Να ανακαλύπτεις τους θησαυρούς που υπάρχουν μέσα στη ζωή και που τους χάνεις επανειλημμένα, επειδή δεν αφήνεις τον λογισμό σου σε ανάπαυση. Ο νους μας τρέχει πάντα κάπου αλλού. Σπάνια αναπνέουμε στον τόπο του εδώ και στον χρόνο του τώρα…
Σας εύχομαι, λοιπόν, να ζήσετε τον καινούργιο χρόνο με χαρά, υγεία και χωρίς επιθυμίες! Και όσοι δεν… σκεφτούν, θα καταλάβουν!
Της Κωνσταντίνας Ποζουκίδου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.