Όμως, δεν ξέρουμε πώς πρέπει να φερθούμε...
Πόσες φορές έχουμε βρεθεί στη θέση να πρέπει να στηρίξουμε έναν φίλο που μας έχει ανάγκη;
Μία μεγάλη απογοήτευση, μια στεναχώρια λόγω επαγγελματικής αποτυχίας ή συναισθηματικής “κακοτοπιάς” ή ακόμα εξαιτίας ενός πρόσφατου πένθους. Σίγουρα πολλές φορές. Όμως, δεν ξέρουμε πώς πρέπει να φερθούμε, ποια είναι τα κατάλληλα λόγια να πούμε. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή την αμηχανία, απόλυτα φυσιολογική, και να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον άνθρωπο που μας έχει ανάγκη.
1. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο φίλος μας έχει περισσότερη ανάγκη να τον ακούσουμε παρά να του μιλήσουμε. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ καλοί ακροατές, προτού βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να αρχίσουμε να μοιράζουμε συμβουλές.
2. Η ψυχολογία του ατόμου που περνά μια δυσκολία ή μια απογοήτευση είναι ευάλωτη και δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να τον επηρεάσουμε με βάση τα προσωπικά μας κριτήρια. Αν για παράδειγμα ο φίλος έχει τσακωθεί με το έτερον του ήμισυ, επηρεασμένοι από τα πληγωμένα συναισθήματά του μην προβαίνετε σε χαρακτηρισμούς εναντίον αυτού του προσώπου, παίρνοντας εμφανώς το μέρος του φίλου σας. Καλύτερα να παραμείνουμε σιωπηλοί και να τον ακούσουμε, να τον αφήσουμε να “εκτονωθεί” και στη συνέχεια να του δείξουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος προσπαθώντας να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί μπορούμε.
3. Την ίδια στάση πρέπει να κρατήσετε αν πρόκειται για επαγγελματικό πρόβλημα με το αφεντικό του ή με συναδέλφους. Σκεφτείτε ότι μπορεί μεθαύριο η σχέση αυτή να αποκατασταθεί και μετά να γίνετε εσείς ο “κακός” της ιστορίας.
4. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, όπως στην εγκατάλειψη από σύζυγο ή απώλεια συγγενικού ή αγαπημένου του προσώπου, αυτό που χρειάζεται είναι απλά να είμαστε εκεί. Δεν υπάρχουν χρήσιμες συμβουλές σε αυτές τις περιπτώσεις ή κάτι που να πρέπει να πούμε για να νιώσει ο φίλος μας καλύτερα. Χρειάζεται απλά να του δώσουμε να καταλάβει πως θα είμαστε δίπλα του όποια στιγμή μας χρειαστεί, για να τον ακούσουμε, να κλάψει στον ώμο μας και να μοιραστεί τον πόνο του. Το “μοίρασμα” είναι η λέξη κλειδί σε τέτοιες περιπτώσεις.
5. Ξεχάστε φράσεις του τύπου “μην κλαις, μην κάνεις έτσι, θα περάσει” κλπ. Ο άνθρωπος είναι υγιές να εκτονώνει τον πόνο του ή την οργή του με το κλάμα ή όπως αλλιώς το νιώθει.
6. Αν δεν θέλει να βγει έξω να “ξεχαστεί“, μην τον πιέζετε. Γενικά μην προσπαθείτε να τον οδηγήσετε σε αυτό που εσείς πιστεύετε σωστό. Απλά μείνετε δίπλα του και αφήστε τον να σας οδηγήσει εκείνος σε αυτό που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Ακριβώς όπως στους τυφλούς ανθρώπους δίνουμε το μπράτσο μας και αφήνουμε εκείνοι να μας κρατήσουν προκειμένου να τους οδηγήσουμε στον δρόμο τους, έτσι και με τους φίλους που έχουν κάποιο πρόβλημα, αφήνουμε να νιώσουν πως είμαστε εκεί για να μας “πιάσουν” οι ίδιοι αν και εφόσον το θελήσουν.
Ειδικά σε περιπτώσεις πένθους ακούμε ανθρώπους να λένε “δεν θέλω να του τηλεφωνήσω, μήπως τον ενοχλήσω”. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές, όμως είναι και καταστάσεις που ο άλλος μας έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ. Μιλήστε μαζί του, μην διστάζετε και ζητήστε του να σας πει ο ίδιος πώς νιώθει και τι θέλει. Αν θέλει να μείνει μόνος, αφήστε τον.
7. Αν θέλει να σας μιλήσει, ακούστε τον. Αν θέλει να κλάψει, χαϊδέψτε τον, χωρίς να τον κάνετε να νιώθει άσχημα γι’ αυτό. Μην σας ανησυχεί ποτέ να βλέπετε τον φίλο σας να εκφράζει τον πόνο του, το αντίθετο να σας ανησυχεί.
8. Είναι γεγονός πως ο χρόνος είναι το καλύτερο φάρμακο και τελικά όλα περνάνε. Όμως, τη στιγμή που ο άλλος πονάει και υποφέρει είναι αδύνατον να το συνειδητοποιήσει αυτό. Και αν του το πείτε, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να νιώσει πως δεν τον καταλαβαίνετε και να απομακρυνθεί.
9. Ποτέ μην υποβιβάζετε το πρόβλημα του φίλου σας πιστεύοντας πως έτσι θα τον κάνετε να νιώσει καλύτερα. Για εκείνον το πρόβλημά του είναι τεράστιο και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζετε κι εσείς.
Αντί λοιπόν να του πείτε: “Μα είσαι χαζός, γι’ αυτό το πράγμα κάνεις έτσι;“, πείτε του: “Καταλαβαίνω πως νιώθεις, θα πρέπει να περάσει καιρός για να δεις ότι δεν είναι τόσο σημαντικό όσο νομίζεις αυτή τη στιγμή, κάποτε θα το νιώσεις, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ υποφέρεις γι’ αυτό”.
Αντί να πείτε: “Μα καλά, γι’ αυτόν τον βλάκα κλαις; Καλύτερα που έφυγε, δεν σου άξιζε, θα βρεις καλύτερον!“, πείτε: “Καταλαβαίνω πως τον αγαπούσες και πληγώθηκες πολύ μακάρι να τα ξαναβρείτε, αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Κάτσε όμως και σκέψου πραγματικά τι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα μακροπρόθεσμα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου, χωρίς να βιάζεσαι”.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε διατηρώντας την ουδετερότητά μας και να κάνουμε τον φίλο ή τη φίλη μας να νιώσουν ότι και τους καταλαβαίνουμε και θα είμαστε δίπλα τους, προσφέροντας την στήριξή μας και όχι την κριτική μας. Ίσως απλά αρκεί να σκεφτούμε πώς ακριβώς θα θέλαμε εμείς να μας φερθούν αν ήμασταν στη θέση τους…
Μία μεγάλη απογοήτευση, μια στεναχώρια λόγω επαγγελματικής αποτυχίας ή συναισθηματικής “κακοτοπιάς” ή ακόμα εξαιτίας ενός πρόσφατου πένθους. Σίγουρα πολλές φορές. Όμως, δεν ξέρουμε πώς πρέπει να φερθούμε, ποια είναι τα κατάλληλα λόγια να πούμε. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή την αμηχανία, απόλυτα φυσιολογική, και να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον άνθρωπο που μας έχει ανάγκη.
1. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο φίλος μας έχει περισσότερη ανάγκη να τον ακούσουμε παρά να του μιλήσουμε. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ καλοί ακροατές, προτού βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να αρχίσουμε να μοιράζουμε συμβουλές.
2. Η ψυχολογία του ατόμου που περνά μια δυσκολία ή μια απογοήτευση είναι ευάλωτη και δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να τον επηρεάσουμε με βάση τα προσωπικά μας κριτήρια. Αν για παράδειγμα ο φίλος έχει τσακωθεί με το έτερον του ήμισυ, επηρεασμένοι από τα πληγωμένα συναισθήματά του μην προβαίνετε σε χαρακτηρισμούς εναντίον αυτού του προσώπου, παίρνοντας εμφανώς το μέρος του φίλου σας. Καλύτερα να παραμείνουμε σιωπηλοί και να τον ακούσουμε, να τον αφήσουμε να “εκτονωθεί” και στη συνέχεια να του δείξουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος προσπαθώντας να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί μπορούμε.
3. Την ίδια στάση πρέπει να κρατήσετε αν πρόκειται για επαγγελματικό πρόβλημα με το αφεντικό του ή με συναδέλφους. Σκεφτείτε ότι μπορεί μεθαύριο η σχέση αυτή να αποκατασταθεί και μετά να γίνετε εσείς ο “κακός” της ιστορίας.
4. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, όπως στην εγκατάλειψη από σύζυγο ή απώλεια συγγενικού ή αγαπημένου του προσώπου, αυτό που χρειάζεται είναι απλά να είμαστε εκεί. Δεν υπάρχουν χρήσιμες συμβουλές σε αυτές τις περιπτώσεις ή κάτι που να πρέπει να πούμε για να νιώσει ο φίλος μας καλύτερα. Χρειάζεται απλά να του δώσουμε να καταλάβει πως θα είμαστε δίπλα του όποια στιγμή μας χρειαστεί, για να τον ακούσουμε, να κλάψει στον ώμο μας και να μοιραστεί τον πόνο του. Το “μοίρασμα” είναι η λέξη κλειδί σε τέτοιες περιπτώσεις.
5. Ξεχάστε φράσεις του τύπου “μην κλαις, μην κάνεις έτσι, θα περάσει” κλπ. Ο άνθρωπος είναι υγιές να εκτονώνει τον πόνο του ή την οργή του με το κλάμα ή όπως αλλιώς το νιώθει.
6. Αν δεν θέλει να βγει έξω να “ξεχαστεί“, μην τον πιέζετε. Γενικά μην προσπαθείτε να τον οδηγήσετε σε αυτό που εσείς πιστεύετε σωστό. Απλά μείνετε δίπλα του και αφήστε τον να σας οδηγήσει εκείνος σε αυτό που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Ακριβώς όπως στους τυφλούς ανθρώπους δίνουμε το μπράτσο μας και αφήνουμε εκείνοι να μας κρατήσουν προκειμένου να τους οδηγήσουμε στον δρόμο τους, έτσι και με τους φίλους που έχουν κάποιο πρόβλημα, αφήνουμε να νιώσουν πως είμαστε εκεί για να μας “πιάσουν” οι ίδιοι αν και εφόσον το θελήσουν.
Ειδικά σε περιπτώσεις πένθους ακούμε ανθρώπους να λένε “δεν θέλω να του τηλεφωνήσω, μήπως τον ενοχλήσω”. Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές, όμως είναι και καταστάσεις που ο άλλος μας έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ. Μιλήστε μαζί του, μην διστάζετε και ζητήστε του να σας πει ο ίδιος πώς νιώθει και τι θέλει. Αν θέλει να μείνει μόνος, αφήστε τον.
7. Αν θέλει να σας μιλήσει, ακούστε τον. Αν θέλει να κλάψει, χαϊδέψτε τον, χωρίς να τον κάνετε να νιώθει άσχημα γι’ αυτό. Μην σας ανησυχεί ποτέ να βλέπετε τον φίλο σας να εκφράζει τον πόνο του, το αντίθετο να σας ανησυχεί.
8. Είναι γεγονός πως ο χρόνος είναι το καλύτερο φάρμακο και τελικά όλα περνάνε. Όμως, τη στιγμή που ο άλλος πονάει και υποφέρει είναι αδύνατον να το συνειδητοποιήσει αυτό. Και αν του το πείτε, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να νιώσει πως δεν τον καταλαβαίνετε και να απομακρυνθεί.
9. Ποτέ μην υποβιβάζετε το πρόβλημα του φίλου σας πιστεύοντας πως έτσι θα τον κάνετε να νιώσει καλύτερα. Για εκείνον το πρόβλημά του είναι τεράστιο και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζετε κι εσείς.
Αντί λοιπόν να του πείτε: “Μα είσαι χαζός, γι’ αυτό το πράγμα κάνεις έτσι;“, πείτε του: “Καταλαβαίνω πως νιώθεις, θα πρέπει να περάσει καιρός για να δεις ότι δεν είναι τόσο σημαντικό όσο νομίζεις αυτή τη στιγμή, κάποτε θα το νιώσεις, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ υποφέρεις γι’ αυτό”.
Αντί να πείτε: “Μα καλά, γι’ αυτόν τον βλάκα κλαις; Καλύτερα που έφυγε, δεν σου άξιζε, θα βρεις καλύτερον!“, πείτε: “Καταλαβαίνω πως τον αγαπούσες και πληγώθηκες πολύ μακάρι να τα ξαναβρείτε, αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Κάτσε όμως και σκέψου πραγματικά τι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα μακροπρόθεσμα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου, χωρίς να βιάζεσαι”.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να πούμε διατηρώντας την ουδετερότητά μας και να κάνουμε τον φίλο ή τη φίλη μας να νιώσουν ότι και τους καταλαβαίνουμε και θα είμαστε δίπλα τους, προσφέροντας την στήριξή μας και όχι την κριτική μας. Ίσως απλά αρκεί να σκεφτούμε πώς ακριβώς θα θέλαμε εμείς να μας φερθούν αν ήμασταν στη θέση τους…
flowmagazine
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.