Έλα να διανύσουμε πληγές,να φτάσουμε στον Έρωτα.

δύσκολο... αλλά γίνεται...

Έλα να πατήσουμε πάνω στο άδοξο,να χτίσουμε δόξα.

Έλα να μαζέψουμε προδοσίες,να φτιάξουμε μπουκέτο εμπιστοσύνης.

Έλα να γεμίσουμε σύννεφα με δάκρυ,να ποτίσουμε έναν κήπο χαρά.

Έλα να διανύσουμε πληγές,να φτάσουμε στον Έρωτα.

Έλα να χαϊδέψουμε αγκάθια,να μοιράσουμε ευγνωμοσύνη.

Έλα να φιλήσουμε μια σιωπή, να ζωγραφίσουμε δυο χείλη.

Έλα να περάσουμε μια νύχτα υπομονής,να πλάσουμε αιώνιο ‘Τώρα!’.

Έλα να φωνάξουμε χίλια ψέματα,να ψιθυρίσουμε μια αλήθεια.

Έλα ν΄αψηφήσουμε δεδομένο,να συναντήσουμε άπειρο.

Έλα ν΄αγκαλιάσουμε σκοτάδι,να γεννήσουμε Αγάπη.

Έλα να πασαλειφτούμε με φόβο,να μυρίσουμε Όνειρο.

Να καπνίσω χίλιες φυλακές,να σου φυσήξω μια ελευθερία.

Να σμιλέψω πέτρες με τα δόντια μου,να σου χτίσω κάστρο.

Να σκίσω κάθε παραμύθι,να φτιάξω το δικό σου με τα ίδια μου τα χέρια.

Να στραγγίξω στιγμές, να σε λούσω νοσταλγία.

Να σπάσω το φεγγάρι,να σου φτιάξω περιδέραιο να σου ταιριάζει.

Να καρφωθώ με κάθε αγκάθι τριαντάφυλλου,να πλαγιάσεις σ΄ απαλό κοτσάνι.

Να κλάψω για ό,τι αγαπημένο έχεις χάσει,να σ΄το πλάσω ίδιο με τα δάκρυά μου.

Να καταραστώ κάθε αυταπάτη,να σου φτιάξω καθρέφτες.

Να φιμώσω την πραγματικότητα,να περπατήσεις ανυπόδητη στη φαντασία.

Να διαγράψω κάθε ‘αν’, να σου μάθω το ‘να’.

Να ξεχειλώσω κάθε ‘πρέπει’,να σου κεντήσω ζωή.

Έλα να φορέσουμε υποσχέσεις και να δειπνήσουμε πάθος,

αφήνοντας το χρόνο να μας παρασύρει σε καταδίκη αναμνήσεων.

Βαλάντης Γαούτσης

themachine