Τι τότε.....τι τώρα

όλα τριγύρω αλλάζουνε κι' όλα τα ίδια μένουν...

Ιούλιος 1985 σε κάποια παραλία της Αττικής : Το λεωφορείο σταματά στην στάση και δεκάδες ιδρωμένοι, σαρδελοποιημένοι, ταλαιπωρημένοι επιβάτες ξεχύνονται έξω. «Τα μπάνια του λαού» έτσι τα λέγαμε τότε.

Παρά την κούραση όμως, ήταν για όλους μας μια ανείπωτη χαρά το μπάνιο στην θάλασσα. Φορτωμένοι με χιλιάδες τσουμπλέκια καταφθάναμε στις παραλίες Βάρκιζας, Βάρης, Λαγονησίου, άντε και Σουνίου το πολύ και αρχίζαμε την κατασκευή του προσωρινού μας καταλύματος. Ο ήλιος έκαιγε, το ίδιο και η άμμος που έμπαινε στις λαστιχένιες σαγιονάρες μας, δεν μας ενοχλούσε όμως.

Στρώναμε τις χιλιοξηλωμένες ψάθες με το πράσινο σκισμένο ρέλι και από πάνω τις κατσιασμένες ξεβαμμένες πετσέτες με το λογότυπο της coca cola, τις στερεώναμε με πέτρες και για σκιά χτίζαμε αυτοσχέδιες τέντες με σεντόνια και ξύλα. Οι πιο οργανωμένοι είχαν ανοιγόμενα σισπασιόν σκαμπό και ψυγειάκια που έκανε δώρο το skip. Απαραίτητος εξοπλισμός τάπερ με κεφτεδάκια, ντομάτα, φέτα, φραπέ σαπουνάδα, θερμός τίγκα στον πάγο, καρπούζι και μαχαίρι.

Ο μπαμπάς μας φούσκωνε σαμπρέλα και μπρατσάκια και αφότου μπαίναμε στη θάλασσα δεν θέλαμε να ξαναβγούμε ποτέ όσο κι αν παπάριαζαν τα χέρια και τα χείλη μας γίνονταν μοβ. Κλασικός Μπαμπάς 80’s : Καθόταν αραχτός στην σκιά με φραπεδιά και τσιγαριά διαβάζοντας την Αθλητική Ηχώ και σχολιάζοντας με τον θείο τα αθλητικά δρώμενα.

Που και που χλαπάκωνε κανένα κεράσι και έφτυνε τα κουκούτσια όπου να ‘ναι (αγνοώντας τον γλάρο που μας συμβούλευε να μην πετάμε σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές). Οι μπαμπάδες τότε είχαν στάνταρ μεγάλη κοιλιά και δασύτριχο στέρνο, πολλές φορές και πλάτη. Σφηνωμένη στην τρίχα τους μια χρυσή καδένα.

Πολλές φορές πλακώνονταν για τα πολιτικά , ήταν όλοι πορωμένοι με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και το 90% βολεμένοι στο δημόσιο και στην Ολυμπιακή περιμένοντας το χρυσό εφάπαξ για να αράξουν πλέον μόνιμα. Στην κοιλιά τους στήριζαν ένα τρανζίστορ με σηκωμένη την κεραία και έψαχναν τους σταθμούς στριφογυρίζοντας το μαύρο στρογγυλό κουμπί που έτριζε από την άμμο.

Πολύ παράσιτο, Blackman, Κοντολάζος, Νταλάρας, Αλεξίου, Βιτάλη και Γλυκερία γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια. Αξέχαστα σουξέ τα οποία διαδέχονταν διαφημίσεις με ηχώ πως πωλούνται αγροτεμάχια (ια-ια) στην Κερατέα (εα-εα) με φως, νερό, τηλέφωνο.

Οι μαμάδες από την άλλη, είχαν φουλ κυτταρίτιδα, ψωμάκια και πεσμένο βυζί. Φορούσαν μεγάλα μαγιό βράκες και λαστιχάκι ή στέκα στα μαλλιά. Μας κυνηγούσαν από πίσω για να μας μπουκώσουν και μερικές φορές για να μας βάλουν αντιηλιακό, μπορεί ο ήλιος να έκαιγε αλλά δεν ήταν βλαβερός. Παστώνονταν με λάδια κόπερτον που μοσχομύριζαν καρύδα και έπαιζαν μπιρίμπα και ξερή στο πλαστικό τραπεζάκι. Τα νύχια τους ήταν κόκκινα μυτερά και ξεβαμμένα στις άκρες από τις χλωρίνες. Το μαλλί κλασική καμένη περμανάντ.

Μετά από όλα αυτά μαζεύαμε όλα τα μπογαλάκια και φορτωμένοι σαν τα γαϊδούρια μπαίναμε στο όπελ καντέτ και βουρ στις κοντινές ταβέρνες. Συχνά πηγαίναμε και με τα πόδια ξυπόλυτοι. Εκεί παραγγέλναμε πατάτες τηγανητές χοντροκομμένες και τίγκα στην λαδίλα, χωριάτικη όπου μέσα της γινόταν της παπάρας το κάγκελο, καλαμαράκια κατεψυγμένα και καμιά αθερίνα. Εμείς πίναμε coca cola ή sprite και κάναμε διαγωνισμό ρεψίματος και η μαμά φώναζε στον μπαμπά να μας πει κάτι.

Συνήθως ο μπαμπάς πλακωνόταν με την γιαγιά για κάτι κτήματα στο Ζούμπερι κληρονομιά και εμείς αφού τσιμπιόμασταν, κλαίγαμε και αγαπιόμασταν ξανά, ξεχυνόμασταν να μαζέψουμε καπάκια από μπύρες και αναψυκτικά. Αφού τελείωνε και το φαγητό μετά από πολλές ώρες, περιμέναμε να πάρει ανάσα ο μπαμπάς από το πολύ καρπούζι και μόλις ξεφούσκωνε λίγο η κοιλιά του για να μην βρίσκει στο τιμόνι παίρναμε τον δρόμο του γυρισμού στο σπίτι...

Ιούλιος 2014 σε κάποια παραλία της Αττικής : Να βρεις να παρκάρεις είναι αδύνατον μετά τις 11 τα Σαββατοκύριακα. Στο Μαύρο Λιθάρι τα τάκα τάκα από τις ρακέτες ακούγονται ως πάνω στην παραλιακή. Εκατοντάδες ξαπλώστρες αραδιασμένες η μία κολλητά στην άλλη, για να σηκωθείς να φτιάξεις την πετσέτα πρέπει να κολλήσεις τον κώλο σου στην μούρη του δίπλα.

Δεν τον χάλασε βέβαια, όλον τον χειμώνα έφτυσες και το γάλα της μάνας σου στα γυμναστήρια και στις πιλάτες για να χτίσεις αυτόν τον κώλο που με ικανοποίηση και υπερηφάνεια όλοι σήμερα κοιτούν. Όσο για το βυζί, ας είναι καλά το βυζοδάνειο, τον Θεό κοιτάει και όσο και να χοροπηδάς αυτό δεν πάει πουθενά.

Δεν σου χρειάζεται να καθίσεις στον ήλιο (παρόλα αυτά το κάνεις πάντα) διότι από Πάσχα και μετά ψήθηκες στο σολάριουμ για να αποκτήσεις αυτό το μπρονζέ λουκ που σε κάνει θεά. Μαγιό? Brazilian χωρίς δεύτερη σκέψη, σε φλουό χρώματα, (μα γιατί όλη η παραλία φοράει το ίδιο άραγε?)

Αράζεις με τις φιλενάδες, η πρώτη και η πιο άτυχη δεν έχει κοιμηθεί καθόλου γιατί μετά το χθεσινοβραδινό ξενύχτι ήρθε πρωί πρωί να καβατζώσει ξαπλώστρες για όλους. Το νύχι είναι βαμμένο πορτοκαλί που ξεστραβώνει ή γαλλικό στυλ Pamela Anderson τετράγωνο και τεράστιο. Δακριτικό μακιγιάζ, απαραίτητα τατού με καλλιγραφικά γράμματα που γράφει διάφορες μπαρμπουτσαλιές που σε εκφράζουν.

Λοιπά αξεσουάρ : freddo, κατά το μεσημέρι μαργαρίτα ή daiquiri φράουλα, πράσινο τσάι με κατεχίνες, ψάθινη θεόρατη τσάντα, πετσετέ σορτσάκι, αντιηλιακά Lancaster και Κορρές σε όλους τους πιθανούς βαθμούς, Vogue και I-phone.

Άντρες : σώμα χωρίς την παραμικρή υποψία τρίχας, κολλητό σορτσάκι μαγιό d&g, στήθος που γυαλίζει και φουσκώνει σαν της γαλοπούλας, ρακέτες και status. (μερικοί διαβάζουν ΑΚΟΜΑ αθλητική εφημερίδα). Σηκώνονται επιδεικτικά και μοστράρουν το διογκωμένο μουσκουλώδες κορμί που ίδρωσαν τόνους για να διατηρήσουν και φέτος. Δεν έχουν και πολλά να πουν εκτός από γυμναστήρια, γκόμενες, διακοπές και clubbing. Α και για την κρίση μην το ξεχνάμε. Άλλωστε είναι και αυτοί αγανακτισμένοι.

Kάποιοι όμως δεν ξέρουν το γιατί. Πιο αργά το μεσημέρι ξεκινάει το ντάπα της ντούπα της από τα ηχεία του μπιτσόμπαρου. Μερικοί αφήνουν την λάβα της παραλίος και ανεβαίνουν στο ξύλινο βάθρο να παραγγείλουν κανένα ποτό. Που και που σκάει και ο γνωστός παπαράτσι του star με μικρόφωνο και σαγιονάρα κάνοντας την περίεργη ερώτηση : «πως τα περνάμε παιδιά?» «σούπεεεερ, τέλειαααα» η παντοτινή απάντηση.

Οι γκόμενες μιλάνε στο κινητό με τις κολλητές τους οι οποίες είναι Μύκονο και ενημερώνονται για τα δρώμενα του νησιού και οι γκόμενοι επίσης μιλάνε με τους κολλητούς τους οι οποίοι επίσης είναι στην Μύκονο και έχουν τυχαία συναντήσει τις φίλες των προηγούμενων. Ορισμένοι το παίζουν εναλλακτικός τουρισμός και ανακοινώνουν πως θα πάνε σε κουλό νησί πχ Αστυπάλαια, Σύμη.

H καρδούλα τους το ξέρει όμως πόσο θα ήθελαν να πάνε για χιλιοστή φορά και φέτος στην Μύκονο. Το κυνήγι της τελειότητας. Όλοι μοιάζουν με όλους στο look, οι διαφορές βρίσκονται στην προσωπικότητα που ελάχιστοι μπαίνουν στην διαδικασία να παρατηρήσουν.

Και η ζωή συνεχίζεται, τάκα τάκα ρακέτας, πάφα πούφα τσιγάρου, με κεφτεδάκια ή χωρίς, με Ray ban ή όχι, απαραίτητα όμως χωρίς καμία τρίχα και με τον κώλο τούμπανο..

(Ομοιότητες με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαίες)